ajaxlife
REPORTAGE -f -fl
14-01-2016 XX
JH: "Veel jongens
nemen op de trai
ning een andere
houding aan om
de bal maar goed
te kunnen trap
pen, maar op de
training mag je juist fouten maken.
Daar moet je uit je comfortzone
komen."
JH: Puur op basis van de statis
tieken. We hebben halverwege de
competitie pas elf tegentreffers. Ik
heb vroeger met Ajax weleens een
kampioenschap verspeeld, omdat
we het tegen de kleintjes lieten lig
gen. Maar als je van de kleintjes
blijft winnen, word je kampioen.
Die lijn moeten we dus doortrek
ken, het liefst met mooi voetbal."
JH: "Ja. Ik snap het. Ik vind dat we
dat met deze selectie ook kunnen
en dat we van onszelf moeten en
mogen eisen dat we nog vloeiender
gaan spelen. Dat is allemaal te trai
nen."
TWEE KEER RAKEN
'SOMMIGE MENSEN UIT MIJN
WOONPLAATS ZATEN MET TRANEN
IN HUN OGEN VOOR DE TELEVISIE'
De eerste wijze les in Oostenrijk: goed bezig zijn met je eigen lichaam.
JH: "Vroeger kreeg ik van Patrick
Ladru in de opleiding ook huis
werk mee. Hij is nu terug bij Ajax,
dat juich ik van harte toe. Gaf hij
een balletje in een netje mee. Stond
je thuis tegen de muur te trappen
tot de buurman er helemaal gek
van werd. En onder Jan Olde Rie-
kerink deden we altijd oefeningen
waarbij je alleen met je verkeerde
been je actie mocht maken, anders
ging de bal naar de tegenpartij."
DvdB: "Die oefeningen heb ik
ook wel allemaal gehad. Ik trainde
ook altijd al op mijn mindere been.
Met links ben ik ook niet slecht,
hoor."
DvdB: "Natuurlijk vertrouw je in
het begin eerst op de dingen die je
goed kunt. Maar in mijn geval is
het ook gewoon een automatisme
om de bal voor mijn rechterbeen te
leggen."
Waarom is Ajax dit seizoen de
voornaamste titelkandidaat?
Wat is de volgende stap die
gemaakt moet worden?
JH: "Jongens als Joël en Davy zijn
nog relatief jong, maar hebben al
veel wedstrijdervaring. De vol
gende stap die we moeten maken,
is elkaar meer helpen, corrigeren
en coachen."
Jullie zijn allebei echte Ajacie-
den. Ondanks de koppositie
wil een deel van de achterban
meer vermaakt worden. Kun
nen jullie je identif iceren met
die kritische geluiden vanaf de
tribune?
DONNY VAN DE BEEK
Leo Beenhakker zegt in zijn bio
grafie dat zoiets moeilijk wordt
als je met te veel jonge spelers
in een elftal aantreedt. Die zijn
nog te veel met hun eigen spel
bezig. Herkennen jullie dat?
JH: Eerst ben je inderdaad blij als
je zelf een goede wedstrijd speelt.
Daarna ga je je pas bemoeien
met je teamgenoten. Hoe snel dat
gaat, hangt van je karakter af. De
een heeft dat meer in zich dan de
ander."
DvdB: "De een heeft het ook al in
zijn spel zitten om anderen te hel-
pen en bedienen. Het hangt er echt
vanaf wat voor speler je bent."
JH: Ik vind het ook wel normaal
hoor. Je komt vanaf De Toekomst
en speelt opeens voor vijftigdui
zend man. Dan ben je eerst even
met jezelf bezig."
DvdB: "Mijn eerste competitie
wedstrijd was uit tegen PEC
Zwolle. Daar had ik geen last van
zenuwen. Ik ben zelf een echte Aja-
cied, spelen in de Arena is dan wel
extra speciaal en spannend."
Lucas Andersen vertelde me
recentelijk dat hij best veel
moeite had met
de fluitconcer
ten. Niet eens
specifiek tegen
hem, maar wel
tegen het team.
Dat trok hij zich
erg aan.
JH: "Ik heb ook wel eens een fluit
concert gehad. Niet in het begin,
wel later. Daar moet je gewoon
even doorheen. Je wordt er als spe
ler harder van. Zoiets is niet lekker,
hoor. Aan de andere kant heb ik
geleerd dat je het de volgende wed
strijd altijd weer recht kunt zetten.
Je staat natuurlijk niet voor niets
in het eerste. De kwaliteit heb je.
Iedereen heeft weleens een min
dere periode."
Op tactisch vlak wil De Boer
dat spelers sneller inzien dat de
wedstrijd een andere benade
ring vraagt, zoals uit tegen FC
Utrecht.
DvdB: "Ik liet mijn man lopen
bij het doelpunt. Daarna gingen
we wel vooruit voetballen en de
lange bal spelen. Dat hadden we
misschien eerder moeten doen."
JH: De oplossing is dat je zelf
het initiatief in handen neemt en
dit niet meer weggeeft. We heb
ben echter wedstrijden gespeeld
waarin we reageerden in plaats
van anticipeerden. Dan zie je dat
er pas tempo in het spel komt als
we achter komen te staan. Dat is
menselijk."
John Heitinga ondergaat zijn lot en krijgt tikjes op het oor.
Tijdens het trainingskamp is er
naast het voetbalverhaal natuur
lijk ook tijd voor ontspanning
en teambuilding. Zo werd er
opnieuw fanatiek gekeest, een
combinatie van het kaartspel
pesten en mens-erger-je-niet.
Daarnaast begon iedere trai
ning op het veld met het spelletje
'twee keer raken', beter bekend
als oortje tik.
"Twee keer raken is een behen
digheidsspel," zegt Heitinga.
Spelers staan in een cirkel en
je mag alles gebruiken behalve
je knie en je hoofd. Je hebt drie
levens. Als iedereen tegen je oor
mag tikken, betekent dit dat je
dus drie keer de bal met je hoofd
of knie hebt geraakt."
Hoewel Heitinga wil benadruk
ken dat hij maar zelden het
slachtoffer is, was hij in Belek
wel eenmaal de klos. "Zag je ze
juichen? Het is humor, basistech
niek en saamhorigheid. Soms
geef je een naaibal, dan moet je
snel anticiperen hoor."
Van de Beek vindt het spelletje
ook leuk. "De ene dag hebben
ze het voorzien op jou en een dag
later krijgt iemand anders van
die rotballen. Ik geef niet altijd
een tikje. Bij John vond ik dat
toch apart om te doen, dus deed
ik het maar heel zachtjes."
