Voorlands hartverwarmende mythe
Op de twee afgetrapte velden achter De Meer klopte het Ajaxhart het sterkst
ajaxlife
24-12-2015 lU
Ajax nam aan het
einde van het seizoen
1995/1996 afscheid
van De Meer. Tijd om
terug te blikken op het
stadion dat 62 jaar Ajax'
thuis was. In deel 10:
de winterse avonden
op Voorland.
'DE NAAM VOORLAND STOND
SYMBOOL VOOR DE SCHIER
ONUITPUTTELIJKE BRON VAN
GRANDIOOS TALENT'
ADIEU DE MEER -f O
DOOR DAVID ENDT
•V:-v
Menig talent brak door op Voorland, onder wie Dennis Bergkamp.
nieuwe clubhuis, waarvan de kantine
werd gerund door oud-jeugdtrainer
Carel Kamlag en diens zoon Tom,
een vroegere juniorenspeler, viel zo'n
beetje samen met een verlaging van
het aantal jeugdteams. Dat was een
technisch idee van trainer Tomislav
Ivic die, naar het model van zijn eer
dere club Hajduk Split, meer mikte
op de kwaliteit van de teams dan op
de kwantiteit. Twee teams per leef
tijdscategorie, met daarin alleen de
grootste talenten van Amsterdam.
Sfeer
Noem het een professioneler beleid,
maar aan de sfeer op Voorland, dat
sindsdien steeds meer vanuit een
filosofie een kweekvijver van talent
werd, veranderde het niet veel. Het
Ajaxhart klopte hier sterker dan
elders in De Meer, zeker toen de
senioren in de zaterdagcompetitie
gingen spelen en hun domicilie op
Voorland vonden. Hoe prachtig de
met relatief beperkte middelen tot
legendarische vorm uitgroeiende
opleiding ook was, er bleven maar
twee, al snel weer slechte, velden
beschikbaar.
Een 'eerste generatie' kunstgras
veld hielp vanaf 1988 een beetje,
maar de kwaliteit van de rubber
sprieten was beneden peil, onver
gelijkbaar met de plastic zoden
die tegenwoordig op De Toekomst
'geplant' zijn. Het mooiste van het
eenvoudige Voorland bleef, tot aan
de verhuizing naar De Toekomst, de
hartverwarmende mythe. Met sim
pele middelen, een grote overgave
en het Ajaxhart als gids en inspira
tor stond de naam Voorland symbool
voor de schier onuitputtelijke bron
van grandioos talent.
Carel en Tom Kamlag beheerden lang de kantine op Voorland.
terse avonden zwiepte het schijnsel
van de lampen bijna spookachtig over
het veld en de aanplant aan de zijden
achter de doelen en aan de 'verre'
slootkant. Ter zijde van de kleedka
mers en de kantine lag een smalle
droge greppel. Dit om te beletten
dat verkeerd geraakte ballen tot in de
brede sloot die Voorland van het sta
dionterrein scheidde zouden belan
den. Een soort valkuil voor ballen. De
greppel was zo'n zeventig centimeter
diep en vijftig centimeter breed. Om
een daarin belandde bal op te vissen,
moest je wel op de knieën.
Bruggetje
In het midden van de jaren zeven
tig werd, eindelijk, geld vrijgemaakt
voor nieuwbouw van kleedkamers en
kantine. De kwaliteit van de facili
teiten ging enorm omhoog, zonder
dat de gemoedelijke kleinschalig
heid van dat gebied in de schaduw
van het stadion werd aangetast. De
kantine was wat ruimer en moderner
ingericht met een bestuurskamer die
zowel als vergaderruimte, ontvangst-
plek voor scheidsrechters en officials
van de tegenpartij als keuvelplaats
voor oudere Ajacieden werd benut.
De kleedkamers waren niet meer
dan functioneel. De loopplank was
vervangen door een heus bruggetje
met aan weerszijden leuningen, een
veel passender entree dan voorheen.
De ingebruikneming van het
Lang, lang geleden, tot aan 1934,
stond er iets buiten de grenzen van
Amsterdam-Oost aan de smalle
Middenweg die naar het dorpje Die-
men voerde, een oude boerderij. Een
statig door enkele bomen geflan
keerde complex van stallen, een
woongedeelte en een hooischuur.
In 1934 had de tand des tijds het
gebit danig in de behuizingen gezet.
De Hoeve Voorland, zoals de boer
derij heette, was in verval, slooprijp.
Echter, de boerderij stond vermeld
als monument, dus dat ging zomaar
niet. Maar toen Ajax in die jaren
naar een nieuw terrein omkeek, ging
de monumentendienst overstag. Met
toestemming tot sloop was men tege
lijk verlost van de bouwval en was er
plek voor Ajax.
Het nieuwe Ajax Stadion, in
de volksmond al snel 'De Meer'
genoemd, werd op de plaats van de
Hoeve Voorland gerealiseerd. En
de naam Voorland bleef bewaard.
Eind 1939 werden de terreinen ach
ter het nog nieuwe stadion betrok
ken. Die twee velden hoorden met
die van andere clubs tot het door
de gemeente Amsterdam in gebruik
genomen 'Sportpark Voorland'.
Voorland werd meer dan alleen de
aanduiding van de sportvelden, het
zou wereldwijd een begrip worden
als de kweekvijver van Ajaxtalent.
Behuizing
Een brede loopplank, meer was het
niet, gaf aan de zijde van de lange
zittribune (die later de Reynolds-
tribune zou gaan heten) toegang
tot de jeugdvelden. De behuizing
aldaar zal voor die tijd modern zijn
geweest, maar twintig jaar later was
de toevoeging van een stenen optrek
naast het houten gebouwtje noodza
kelijk. Die was overigens slechts voor
de Ajaxteams bestemd. Bezoekende
elftallen moesten zich onder matige
omstandigheden omkleden. Kleine,
benauwde, vochtige kleedkamers
met amper douchefaciliteiten.
Er was een kleine maar wel gezel
lige kantine waarvan je er in de met
clubs bezaaide buurt meer had. De
twee Voorlandvelden die Ajax ter
beschikking had, werden zwaar op de
proef gesteld. Het terrein ter linker
zijde werd zoveel mogelijk gespaard.
Het veld rechts was ook een trai
ningsveld. Met de vele jeugdteams
van toen kon er niet alleen aan de
voorzijde van het stadion getraind
worden. Gevolg was dat het rechter
veld op 'Voorland' een onmogelijke
hoeveelheid voetbaluren voor de kie
zen kreeg. Men sprak van een wonder
wanneer het veld er medio oktober
nog enigszins acceptabel bij lag.
De kwaliteit van de lichtinstallatie
hield gelijke tred met de kwaliteit van
het veld: gering. Op winderige win-
1
