Hond Pjotr als bewaker van het stadion
ajaxlife
23-07-2015 XO
Ajax nam aan het
einde van het seizoen
1995/1996 afscheid
van De Meer. Tijd om
terug te blikken op het
stadion dat 62 jaar
Ajax' thuis was. In deel
1: de oersterke Pjotr.
'IEDERE KEER WANNEER HIJ
AANSLOEG. VERSNELDE JE DE
I OOPPAS NAAR SPRINT'
De jeugdspelers van Ajax wisten
daar over mee te praten. Was het zulk
slecht weer dat er op de velden niet
kon worden getraind, dan werd op
het asfalt rond het stadion of zelfs in
de buurt geoefend. Sprintwerk onder
de straatverlichting op de Kruislaan,
interval op de Zaaiersweg, gymnas
tiek op Onderlangs. En onveranderd
werd begonnen met vier rondjes
hardlopen rond het stadion.
ADIEU DE MEER -fl Q
Schrik van De Meer
DOOR DAVID ENDT
Li!"
lief voor zijn baasje, schattig speelka
meraadje van de kids, maar hij boe
zemde angst in.
Hardlopen
Dat was een steeds met mini
mum aan enthousiasme aanvaarde
opdracht. Vanwege Pjotr. Want
daar moest je in de al spookach
tige avond - gierende wind, slaande
regen, van de bomen gerukte takken
op het onverlichte parcours - vier
keer langs. Overdag was het al geen
pretje, maar dan had je nog zicht op
het beest. In de zwarte nacht was het
vreselijk; Pjotr bivakkeerde buiten.
Weliswaar aan een ijzeren ketting
en achter een hoog hek, maar iedere
keer wanneer hij aansloeg, versnelde
je de looppas naar sprint. Brrr... Je
wist dat het helse blaffen zou komen,
je wachtte op het moment, en toch
schrok je iedere keer opnieuw. Het
liefst passeerde je Pjotrs territorium
in een groepje en niet in je eentje; de
dreiging en het aanslaan van de hond
beleefde je het liefst met gedeelde
vrees.
Opeens was het voorbij. Geen
bruut geblaf meer. Pjotr was over
leden. Hij werd aan de andere kant
van het pad begraven. Op het hui
dige Park De Meer zo ongeveer bij
de hoek van de Esplanade De Meer
en het Bernabeuhof.
afbraak van de boerderij en meteen
daarna met de bouw van een gloed
nieuw stadion. De architect was
een Ajaxaanhanger, Daan Rooden-
burgh. Hij hanteerde een bouwstijl
die nog enigszins refereerde aan de
beroemde Amsterdamse School:
beton en zichtbaar vooral baksteen.
Baksteen met hier en daar een frivool
maar altijd functioneel element. Wie
de tekeningen zag, kon niet anders
dan instant-verliefdheid voor het
model voelen opwellen; het was met
recht een mooi huis in een tuin.
Opmerkelijk in de plannen van
Roodenburgh waren de vier hoek-
huisjes in het stadion, vijfhoekig van
vorm. Kleine bungalows eigenlijk,
ingebed in de hoeken die de vier
tribunes met elkaar vormden, met
woon- en werkruimte.
Na verloop van weinig tijd wer
den de huisjes vaker als woonruimte
voor werknemers gebruikt dan als
werkruimtes. Links vooraan woonde
bijvoorbeeld terreinmeester Jan Lens
en in later jaren de conciërges meneer
en mevrouw Van Wely en zelfs het
conciërge-echtpaar Wilhelm dat nog
steeds aan Ajax is verbonden. Al is
Wilhelms titel veranderd in hoofd
facilitaire dienst.
Het huisje aan de voorkant ter
rechterzijde gaf jarenlang onderdak
van de vier huisjes lag die woning
linksachter, zeg maar Stadszijde/
Voorland, het meest afgelegen. 's
Zomers overdag was de lommerrijke
hoek, met achter de bosjes de velden
van WV-HEDW, best een fijn stukje
De Meer. Wanneer de nacht viel, en
zeker in de gure winters, leek het
echter zowat een afgelegen terrein.
Pjotr bewaakte dat gebied en hij
hoefde niet eens zijn tanden te laten
zien om mogelijk nieuwsgierigen of
niets vermoedende passanten op een
afstand te houden. Pjotr kon angst
wekkend blaffen. Wanneer hij aan
sloeg, rezen de haren je te berge.
Pjotr zal vast een geweldig bemin
nelijk hondenbeest zijn geweest, heel
De 'enge piek'. Niet vanwege de bewoners. maar vanwege de gevreesde familiehond Pjotr.
Quizvraag: Wie laat wie hier uit tijdens het rondje om De Meer?
aan de conciërge-familie Nielsen.
Rechtsachter, tegen de sloot die
het stadionterrein scheidde van de
jeugdvelden op Voorland, woonde
terreinmeester Piet Bosman.
Bewaken
Het laatste huisje, achterin links, was
jaren achtereen de woning van assis
tent-administrateur Peter Hoefman
en zijn gezinnetje. Dat was een enge
plek. Niet vanwege de bewoners,
Hoefman was een vriendelijk heer
schap, meer vanwege de hond van de
familie: Pjotr.
Pjotr was een groot oersterk
beest dat duidelijk niet alleen was
aangeschaft uit knuffeloverwegin
gen, maar vooral om de woonstede
bij nacht en ontij te bewaken tegen
ongenode gasten. Het moet gezegd,
Op het grondgebied waar nu de
nieuwbouw van Park de Meer zijn
best doet modern te zijn en te blijven,
daar waar de straatjes, lanen, paad
jes en bruggen namen dragen van de
plekken waar grote triomfen werden
gevierd en van de topvoetballers van
weleer, stond eens het Ajax Stadion.
Het was de weinig fantasievolle
maar duidelijk duidende officiële
naam voor Ajax' nieuwe onderko
men. Al snel sprak de volksmond van
De Meer. Het stadion lag immers in
de drooggelegde Watergraafsmeer,
waar eens koeien graasden en op stal
werden gezet.
Die stal hoorde bij de Hoeve
Voorland; een forse boerderij die
nota bene een plekje op de Monu
mentenlijst had gekregen maar na
enig soebatten toch mocht worden
afgebroken. Wat bij die beslissing
hielp was dat de Hoeve Voorland in
verval was geraakt. Een fikse zuid
westerstorm zou het bouwval kun
nen laten instorten of meenemen
naar de wolken.
Baksteen
Zevenduizend gulden per jaar diende
Ajax te betalen voor de huurgrond
waar in 1934 werd begonnen met de
