Bcafé
H MEERZICHT
EN WAAR IGNACIO TUHUTERU
SPEELDE, OVERAL BLEEF HIJ
EEN ECHTE AJAXVOETBALLER
Tuhuteru vocht op de vleugel tegen vooroordelen
CAFÉ MEERZICHT -| Q
ajaxlife 21-05-2015
Café Meerzicht is
weer open, en dus
vertelt David Endt
aan anonieme stam
gasten over Ajax-
spelers uit het ver
leden. In deel 29:
Ignacio Tuhuteru.
contracteerde Ajax bijvoorbeeld
Nwankwo Kanu, een grote onbekende
die snel uitgroeide tot fenomeen.
Tuhuteru speelde zijn wedstrijden
in Ajax 2, met al die jongens die
hoopten op een kans. Dat seizoen
waren er nog twee invalbeurten, maar
tot een doorbraak kwam het niet. In
het daaropvolgende seizoen ging
Tuhuteru als uitgeleend speler naar
RBC Roosendaal, in wat nu de Jupiler
League heet. Dat beviel maar matig.
Zijn technisch en tactisch verfijnde
spel kwam er niet tot zijn recht en
de Ajacied miste de professionele
gedrevenheid. Hij keerde daarna
terug bij 'zijn' club.
Door David Endt
Licht gewicht
als zware last
Louis van Gaals Ajax dat twintig
jaar geleden Nederland en Europa
domineerde, maakte het voor jong
talent uit de opleiding moeilijk
door te breken. Door het excellente
niveau moest je van heel goede huize
komen wilde je een plek verwerven.
De talenten waren er wel natuurlijk,
zoals altijd bij Ajax. Zo af en toe
dook zo'n jongen in het eerste elftal
op. Bijvoorbeeld die gast met een
prachtige exotische naam...
Deze voorzet laat ik aan mij
voorbij gaan. Ik weet dat Martijn
Reuser, Dennis Schulp, Nordin
Wooter, Dave van den Bergh
wel eens opdraafden... en Kiki
Musampa. Is die naam exotisch
genoeg?
Had gekund, maar Kiki is niet de
speler op wie ik doel. De exotische
naam hoort bij een linksbuiten wiens
oom een sensationele buitenspeler
van Ajax was geweest.
Tuhuteru debuteerde in 1993 tegen Besiktas, en was meteen goed voor een assist.
Kom op met die naam!
Het neefje van Simon Tahamata,
Ignacio Tuhuteru. Klinkt dat niet als
een toverspreukje? Een lichtgewicht,
ik denk niet meer dan zestig kilo
schoon aan de haak. Maar hij was
ook snel, behendig, slim. En, net als
zijn oom, was hij gezegend met een
fantastisch karakter. Net als Taha
mata werd Tuhuteru
echter geplaagd door de
vooroordelen: was een zo
lichte speler wel geschikt
voor het zware prof
voetbal? Het is van alle
tijden. Het voetballend
vermogen van Tuhu-
teru werd minder zwaar
beoordeeld dan zijn fysieke gestalte.
Er waren meer kleinere spelers
in het Ajax van toen: Davids,
Overmars. Voor Van Gaal
was toch juist het voetballend
vermogen doorslaggevend?
Tuhuteru debuteerde in oktober
1993. Dat was niet zomaar een
tussendoortje hoor, Ajax speelde
in het Olympisch Stadion tegen
Besiktas, in het Uefa-Cuptoernooi.
Geen simpele wedstrijd. Tuhuteru,
amper twintig jaar, kwam in
het veld als invaller voor Stefan
Pettersson bij een 1-1-stand. Hij
deed het uitstekend. Met nummer
15 op de rug ontving hij de bal
van Rijkaard, gaf vanaf links voor
en daaruit maakte Ronald de
Boer het winnende doelpunt. Ik
herinner mij nog dat die grote
Rijkaard het doelpunt vierde door
Tuhuteru als een veertje hoog van
de grond te tillen.
Wat een geweldige start: de assist
voor de winnende goal in een
Europacupwedstrijd. Kwamen er
daarna nog meer kansen?
Je zou denken dat zo'n mooi
debuut wordt gevolgd door meer
optredens, maar dat was niet het
geval. Geluk speelt een grote rol.
Kort na de wedstrijd tegen Besiktas
Als ik het zo hoor was Tuhuteru
een fijn voetballertje. Dat moet
toch een plek onder de voetbalzon
krijgen? Als je tegenwoordig
ziet hoeveel mannen uit de
Ajaxopleiding emplooi vinden in
het betaalde voetbal.
De vooroordelen zaten Tuhuteru
aanvankelijk in de weg. Zo was er
een stage bij De Graafschap. Zei de
trainer: "Goede voetballer, maar te
licht." Dat hoorde hij te veel, het zal
best frustrerend zijn geweest. Hij
bleef het met bewonderenswaardige
hardnekkigheid in de schaduw van
het glorieuze eerste elftal proberen,
met af en toe een
proefwedstrijd bij een
andere club.
In het seizoen
na de winst van de
Champions League
dook hij weer eens op
in het eerste elftal. Een
paar minuutjes, maar
wel in een fantastische wedstrijd:
Ajax - Real Madrid, de wedstrijd
die we met 1-0 wonnen. Tuhuteru
kwam vier minuten voor tijd in
het veld, dit keer voor Ronald
de Boer. Weer in het Olympisch
Stadion, met Litmanen, Van der
Sar, Davids, Finidi, de gebroeders
De Boer. En tegen grootheden
als Redondo, Raül, Luis Enrique,
Zamorano en Michel. Het was
het laatste optreden in het eerste
elftal van het begaafde linkspootje,
dat als buitenspeler begon en later
nog beter uit de voeten kwam als
middenvelder. Totaalscore: vier
keer Ajax 1 waarvan één uit tegen
FC Groningen en drie in het
Olympisch Stadion.
Hmm, het klinkt niet als een
echt happy end. Hoe verging het
Tuhuteru, maakte hij nog iets
van zijn loopbaan?
De wedstrijden in Ajax 1 staan
ongetwijfeld met gouden letters in
zijn levensboek geschreven. Maak
je verder geen zorgen, Tuhuteru
maakte na acht jaren Ajax iets
moois van zijn voetballeven. Het
begon ver weg, in China, bij
Dahlian Shide, en vervolgens in
Singapore, bij Sambawang Rangers,
je kent die club wel. Weer terug in
Nederland voetbalde hij negen jaar
voor FC Zwolle, sc Heerenveen,
FC Groningen en Go Ahead Eagles.
Vooral bij FC Groningen ging
het lekker, kon hij zijn dartele en
intelligente spel koppelen aan een
ijzeren mentaliteit. En waar Ignacio
Tuhuteru speelde, overal bleef hij
een echte Ajaxvoetballer.
In totaal speelde de lichte vleugelaanvaller vier duels in Ajax 1.
