'TERWIJL DE REST VAN DE SELECTIE OP HUN KAMERS LAG TE PITTEN, BEN IK RONDJES ROND HET HOTEL GAAN RENNEN' John van den Brom viel voor de finale af als zeventiende man Edwin Korthout: Patrick van Amelsvoort INTERVIEW «f ajaxlife 21-05-2015 John van den Brom vloog met de selectie naar Wenen, maar was uiteindelijk de zeven tiende man in een selectie van zestien. Zijn verhaal. Recordsom Geëmotioneerd 'Succes trainer, pak die beker' I IjUKETOOfiOfff Helaas had ik geen kaartjes voor de finale in Wenen, maar het feest in Amsterdam de dag erna was er niet minder om! Op de foto's bij het museumplein zie je duidelijk de drukte, meer dan honderdduizend man. Op de foto's tijdens de rondvaart zie je de diverse boten komende vanaf het IJ, met daarop de staf en bestuur en met spelers en spelersvrouwen. Wat een geweldige tijd was dat en ik hoop deze nog een keer mee te mogen maken, samen met mijn drie zoons. DOOR DAVID ENDT "Louis van Gaal riep mij apart. Ik had er rekening mee gehouden wat zou komen, was mentaal voorbe reid. Louis was niet zo'n trainer die via een op de flip-over geschreven opstelling zijn spelers liet weten of die wel of niet speelde, hij nam zijn verantwoordelijkheid en legde de situatie uit. Maar mij hoefde hij toen niets uit te leggen: Frank Rijkaard was fit bevonden en ik viel buiten de selectie voor de finale. Het was hard maar ik kon het accepteren." Plaats van handeling van dit voor John van den Brom drama tisch moment op 24 mei 1995 was een hotelkamer in het dorpje Gros- senserdorf, twintig kilometer buiten Wenen en een kwartiertje rijden van het Ernst Happel Stadion, de plaats van handeling van de Champions Leaguefinale. Een donker moment op een zonovergoten dag, op weg naar een historisch feestelijk hoog tepunt in de clubhistorie. Een don ker moment voor de voetballer in kwestie maar evenzeer voor de trai ner, veroordeeld tot het voeren van het slechtnieuwsgesprek. Voor Van Gaal was John van den Brom niet zomaar een voetballer. Dat gold voor geen van zijn spelers, maar met Van den Brom ging het iets verder. In de zomer van 1993 was Van den Brom op Van Gaals uitdrukkelijke wens van Vitesse Van den Brom voor de finale, in pak, in het Ernst Happel Stadion. gekocht voor een landelijke record som van drie miljoen gulden. In Van den Brom zag Van Gaal de ide ale speler om de positie van de vet rokken Wim Jonk in te vullen. Een voetballer met leiderscapaciteiten, een voortreffelijke passing, scorend vermogen en tactisch inzicht. Van Gaal herkende in Van den Brom hoezeer het tactisch oog, het kun nen lezen van situaties het gebrek aan pure snelheid kon opheffen. "Ik weet nog dat Van Gaal bij mij thuiskwam voor een kennis makingsgesprek," diept de huidige trainer van AZ uit zijn geheugen op. "Maar, zoals steeds bij Louis, zat er meer achter. Het werd ook een intakegesprek. Hij wilde van mij weten hoe ik voetbal zag, hoe ik met bepaalde situaties in het veld zou omgaan. Ik verraste hem blijk baar aangenaam. Met mijn trai nersdiploma al op zak, kon ik hem op niveau antwoorden. In dat eerste seizoen was ik de startende nummer 4. Geen noemenswaardige aanpas singsproblemen, ik was al 27, had ervaring." "Een 'nadeel' was, al bleek dat pas in een veel later stadium, dat Ajax vlak voor de start van het sei zoen ook Frank Rijkaard aantrok. Een fantastische aanwinst natuur lijk, geweldig om dat te hebben mee gemaakt, te zien hoe Frank dingen oploste, met situaties en mensen omging. Maar voor mij was dat op den duur niet voordelig. Frank begon als middenvelder, op '6' maar aan het eind van het seizoen werd duidelijk dat hij dat middenveldwerk niet volhield. Dat viel samen met een mindere periode van mij en toen belandde Rijkaard in het centrum van de verdediging." Invaller John van den Brom had een sub stantieel aandeel in het veroveren van de landstitel in 1994: 27 com petitiewedstrijden, twee goals waar van één winnende treffer in een voor hem legendarische wedstrijd, uit tegen Vitesse. Het daaropvolgende seizoen, dat leidde tot de grootst denkbare triomf, waren de kaarten duidelijk geschud. Van den Brom was de luxe invaller die op meerdere posities werd ingezet. In de slotfase van het seizoen, met de Weense finale in het vizier, speelde hij een belangrijke rol met een winnend doelpunt tegen Een week eerder speelde de verdediger wel, in de kampioenswedstrijd tegen FC Volendam. Wenen was voor ons het eindstation van een fantastisch seizoen, met naast alle thuiswedstrijden in het Olympisch Stadion mooie reisjes naar het buitenland. Zo moesten we onverwachts naar Triëst in plaats van naar Milaan, via reisbureau Tineke, inclusief een lunch die bleek te bestaan uit een blikje sinas en een Mars. Via München-uit naar die dag in Wenen... De laatste minuten van de wedstrijden duurden en duurden maar. FC Utrecht en een voortreffelijke partij in de daaropvolgende kampi oenswedstrijd tegen FC Volendam. Op maandag 22 mei 1995 stap ten om drie uur 's middags zeventien keurig in het pak gestoken Ajacieden op vlucht MP4669 naar Wenen. Zeventien in plaats van de gebruike lijke zestien, want het meespelen van Frank Rijkaard was onzeker. John van den Brom wist de zeventiende man te zijn. Hij maakte alles mee, had zijn kamer in Hotel Am Sach- sengang in Grossenzerdorf, trainde dinsdagochtend op het veldje van FC Gerasdorf en 's avonds in het stadion. Tijdens die afsluitende training zag hij het al, want Rijkaard trainde volwaardig mee. Een dag later, na de wandeling en de lunch, zo rond de klok van half twee, nam Louis van Gaal zijn zeventiende man apart. "Ik wist meteen hoe het zat, al was het natuurlijk ook waardeloos. Maar Van Gaal bezat de kwaliteit om iedereen die betrokken was bij het team het idee te geven zonder onder scheid volwaardig te zijn. Ik zei hem oprecht: 'U hoeft mij niets uit te leg gen, succes, pak die beker.' Hij greep mij vast, geëmotioneerd, en zei: 'Fantastisch dat je het zo oppakt.' Ik bleef bij de groep maar had toch mijn eigen manier van verwerken, of afreageren. Ik pakte bij materiaal man Sjakie Wolfs trainingskleding en terwijl de rest van de selectie op hun kamers lag te pitten, ben ik rondjes rond het hotel gaan rennen." "Ik heb alles heel bewust meege maakt. De laatste bespreking, sport- maaltijd, busreis naar het stadion. Daar voegde ik mij bij de andere jongens die op de dagvlucht naar Wenen waren gekomen. De winst. de blijdschap, het feest. Ik was toen de zeventiende man die afviel, maar het was evengoed een fantastische onvergetelijke ervaring."

AJAX ARCHIEF

Ajax Life (vanaf 1994) | 2015 | | pagina 17