tfïCHAMKi
'RIJKAARD GEEFT ME EEN
J DIKKE HUG, KIJKT ME AAN
EN ZEGT DAN: "DAAN, HEB
JE EEN SIGARET VOOR ME?
Wim Rhebergen:
Ton Wennekers:
ACHTERGROND K
ajaxlife 21-05-2015
bij je gabber zijn!'
René Froger zingt, verdeeld over
de hele nacht, wel vier keer This is
the Moment. Van der Burg: "Als ik
m'n ogen dicht doe, zie ik Finidi
George en Nwankwo Kanu weer
dansen, die jongens maakten er
zo'n mooi feest van... Hoe ze er
aan waren gekomen weet ik niet,
maar ze hadden allebei een zwart
bolhoedje op. Van Praag leidde de
polonaise, met z'n tuba. En het
hele elftal liep achter hem aan, die
beelden staan echt op mijn netvlies
gegrift. Veel meer kan ik er eigenlijk
niet over vertellen, want iedereen
was natuurlijk helemaal van de
wereld."
Ik heb dat Champions Leagueseizoen alle
thuiswedstrijden van Ajax in het Olym
pisch Stadion bezocht, op weg naar de
finale. AC Milan, Casino Salzburg, AEK
Athene, Hajduk Split en Bayern München,
ze werden allemaal aan de kant gezet. Ik
was niet bij de finale in Wenen en stond
ook niet op het Leidseplein of een Amster
damse gracht. Toch is mijn herinnering
aan de avond van 24 mei 1995 bijzonder.
Uiteraard vanwege de glorieuze overwin
ning, maar vooral de manier waarop ik het
moment suprème heb beleefd.
Dat gebeurde namelijk niet 'live', ter
wijl ik wel de wedstrijd op televisie volgde.
Omdat ik zo nerveus was moest ik regel
matig naar het toilet. Zo ook vijf minuten
voor het einde van de wedstrijd. En ja hoor,
juist toen viel het winnende doelpunt. Toen
ik weer de huiskamer binnenliep, was de
herhaling van de goal in beeld.
Pas toen wist ik dat Ajax even tevoren had
gescoord en met 1 -O voorstond.
Ik ging dus ook toen pas volledig uit
mijn dak. En dat hebben de buren die de
wedstrijd ook volgden, geweten. Ze ston
den prompt bij mij aan de voordeur. Had
Ajax wellicht wéér gescoord en met 2-0
de leiding genomen? En hadden zij dat
thuis misschien om de een of andere reden
gemist? Het was heel komisch. We hebben
samen de resterende minuten uitgekeken
en daarna feest gevierd.
Wij stonden bovenop de bus toen we aankwamen in
Wenen. We hadden de Cup met de Grote Oren zelf
nagemaakt uit een oud matras en zilver gespoten. En
we hoopten dat we 's avonds de echte cup zouden win
nen. Op de terugweg vierde ik tijdens een pitstop de
zege met Ferry (links op de foto, red.).
Vliegtuig
Over historische voetbalmomenten
gesproken: de volgende dag mag
er ook zijn, zegt Van der Burg,
verwijzend naar een actie van
Martinair-piloot Broodbakker. Hij
zal die naam nooit meer vergeten.
"Het gloednieuwe vliegtuig was een
dag eerder uit Houston gekomen.
Bij binnenkomst kreeg iedereen
een glas champagne. Nou, ik hou
van een drankje, maar dan krijg
je 'm wel voor je kiezen... Dus
toen dat vliegtuig ging 'zwaaien'
naar de mensen beneden op het
Museumplein schrokken veel
mensen zich rot. 'We gaan dood,
we gaan dood,' schreeuwde Arie
van Os, die veel last heeft van
vliegangst."
"Kapitein Broodbakker liet
eerst even zien waar het nieuwe
stadion werd gebouwd, pats, met
een scherpe bocht. Daarna ging hij
zwaaien naar het publiek. Ik vond
het allemaal vrij heftig, helemaal
als je geen held bent op dat gebied.
Maar toen ik naar buiten keek en al
die mensen op het Museumplein
zag staan, was de glimlach weer
terug. Het paste allemaal in het
perfecte plaatje."
Hij heeft er intens van genoten,
zegt hij, van één van de mooiste
dagen uit zijn leven, zoals hij 24 mei
1995 zelf noemt. "De festiviteiten
na afloop waren gedenkwaardig.
Maar het mooiste was toch de
wedstrijd zelf. En de ontmoeting
tussen Frank Rijkaard en Marco
van Basten in die lege kleedkamer.
Dat was echt on-ver-ge-te-lijk."
Een korte felicitatie voor de buitenwacht, even later gevolgd door de bijzondere ontmoeting buiten de schijnwerpers.
nen. Daar zat Frank, met z'n rug
tegen de muur, onder de douche. Ze
omarmden elkaar meteen. Iedereen
weet dat die twee gabbertjes waren.
Hoe het is afgelopen, wat ze tegen
elkaar gezegd hebben, weet ik niet.
Ik moest op een gegeven moment
pleite wezen natuurlijk, van mezelf.
Ik wil niet te dicht bij het sportieve
succes komen. Dat is hun feest, niet
het mijne. Die emoties zijn voor
die jongens. Heb je mij ooit op de
voorgrond gezien? Ik dacht het niet.
Maar een mooier moment heb ik
daarna niet meer meegemaakt. Ik
zweer het je."
"Ik ben van Milan, dus vind ik
het gewoon leuk om bij de wedstrijd
te zijn," zei Van Basten destijds over
zijn aanwezigheid in Wenen. Als we
hem nu willen vragen naar de ont
moeting met Rijkaard in een nog
lege kleedkamer van Ajax, vrijwel
direct na afloop van de finale, rea
geert Van Basten afwijzend. Hij wil
er niet op reageren, zo laat hij via de
persvoorlichter van AZ weten, zoals
hij de laatste jaren eigenlijk zelden
heeft willen communiceren met
de buitenwereld. Net als Rijkaard,
eigenlijk.
Meiden
Van der Burg kiest positie bij de
deur van de kleedkamer, als alle
andere spelers en trainers van Ajax
in jubelstemming naar binnen
dansen. De voorraad champagne
blijkt al snel niet toereikend genoeg.
Van der Burg houdt het voor
gezien; laat de hossende Ajacieden
voor wat ze zijn en denkt alweer een
stap vooruit.
Het feest na afloop van de
gewonnen finale wordt georgani
seerd in het statige Continental
hotel, hartje Wenen. "Wij verble
ven, met de sponsors van Ajax, de
directie én de spelersvrouwen van
AC Milan, in hetzelfde hotel," zegt
Van der Burg, grijnzend. "Ik keek
bij aankomst naar die Italiaanse
dames en zei meteen: nu staan we
met 2-0 achter. Daar liepen toch
een paar mooie meiden tussen."
Een kamer doet tegenwoordig
229 euro per nacht in het hotel, zie
ik op internet. Valt me eigenlijk nog
best mee. Er zijn duurdere hotels in
Wenen, laat ik het zo zeggen. Op de
foto's herken ik de bar waar Bobby
Haarms die nacht het verzameld
journaille op de hoogte hield van
alle ontwikkelingen in de feestzaal.
Bij aankomst in het
Continental, laat op de avond
Van der Burg ziet een dansende Finidi George nog altijd voor zich. Met bolhoed.
na de gewonnen wedstrijd, staan
de Teletoeters te spelen, dus vraagt
Michael van Praag aan een van
de muzikanten: 'Zou ik uw tuba
even mogen lenen?' Het geheugen
van Van der Burg laat hem geen
moment in de steek. Zijn
ogen glinsteren als hij
verder vertelt. "Michael
is toen boven aan de trap
gaan staan, in de hal van
het hotel, en heeft daar
een serenade gebracht."
Portier
Van der Burg, nogal breedgeschou
derd, treedt deze bewuste avond zelf
op als portier, samen met wijlen ABN
Amro-directeur Luuk Riesenbeck,
bij de deur van de ballroom waar
het feest wordt gegeven. "En dat
was nodig ook," zegt hij nu, twintig
jaar later. "Maar ja, op een gegeven
moment
houdt het
op natuur
lijk."
