ümaarr
Wil iü als VLnveen
Ajax - Heerenveeg
GLUNDERENDE AJACIEDEN AAN
BEIDE KANTEN VAN HET HEK
Ajax imponeert opnieuw tegen AC Milan
en overwintert
Walsend
4
i 2X"
ajaxlife
Het is twintig jaar gele
den dat Ajax onder lei
ding van Louis van Gaal
aan een gouden Cham
pions Leaguecampagne
begon. In deze rubriek
blikken we terug op het
succesvolle seizoen
1994/1995. In deel 8: het
saamhorigheidsgevoel
in Nereo Rocco.
Ontvangst mat hapje en drankje.
^W&dstrijtOtekilken vanaf de hootdtribune.
4 HISTORIE
13-11-2014
Perfectie in
Triëst
i
Cham
Een uitzinnig Ajaxvak viert feest, terwijl Ronald de Boer op adem komt na zijn wereldpartij tegen AC Milan.
DOOR SANDER ZELDENRIJK
'Litmanen!.Kans! ...Nu al!...En
raak! Want hij geeft geen enkele
mogelijkheid weg, als hij zo in kans
rijke positie komt. Dan benut hij die.
Gisterenavond nog, op de training,
in ditzelfde stadion. Hij joeg er alles
in, als énige Ajacied. Nu, kant en
klaar, binnen een paar minuten is het
al 1-0 voor Ajax.'
De passage van NOS-commentator
Theo Reitsma kon ik twintig jaar
geleden in de dagen na AC Milan-
Ajax achteloos opdreunen. Ik had
de wedstrijd op VHS-band opgeno
men en benutte ieder vrij moment
om mezelf weer even onder te dom
pelen in de roes. Die snelle 0-1 van
Jari kwam in die week wel honderd
keer voorbij. Dit was voor mij, als
zestienjarige, de meest perfecte wed
strijd die ik ooit van Ajax had gezien.
Wat maakte het zo perfect?
Allereerst het resultaat. Ajax won
opnieuw van de titelhouder en kwa
lificeerde zich voor de kwartfinales
van de Champions League. Op een
overtuigende, Amsterdams arro
gante manier, in het hol van de leeuw
in Stadio Nereo Rocco.
Daarnaast was er die avond een
ultiem saamhorigheidsgevoel tussen
spelers en fans. Dat begon al voor de
wedstrijd, maar bereikte een climax
in de tweede minuut na Jari's knappe
treffer. De Fin zag de kans na die
ogenschijnlijk nonchalante lob in
de diepte van Ronald de Boer. Hij
controleerde de bal op de borst en
volleerde langs doelman Sebastiano
Rossi. Litmanen brulde voor een uit
zinnige Ajaxtribune en ik herinner
me nog goed zijn 'ellenbogenjuich'.
Hakbal
Ronald de Boer speelde die avond
overigens werelds. Het scheelde
weinig of hij had zich legendarisch
gemaakt met een fantastische hakbal.
Nog mooier (want moeilijker) dan
het legendarische hakje van Rabah
Madjer in de Europacupfinale van
1987. De voorzet kwam van Peter
van Vossen, waarna de lange Rossi
zich strekte richting benedenhoek en
de artistieke inzet van De Boer ter
nauwernood voor de lijn pareerde.
AC Milan werd die avond bij vlagen
volledig zoek gespeeld, vergezeld
van een voor trotse Italianen pijnlijk
'olé, olé' uit het bezoekersvak. Dat
de ervaren Baresi met een kopbal
zijn eigen doelman verschalkte was
geen pech, maar een gevolg van de
Amsterdamse pressie.
Na afloop van de wedstrijd volg
den nog twee momenten die deze
avond voor mij perfect maakte.
Allereerst natuurlijk het respectvolle
applaus van de Italianen voor de
zichtbaar ontroerde Frank Rijkaard.
De verdediger dankte de Milanisti
met het hand op het hart en vluchtte
daarna snel de catacomben in.
Dat de spelers en technische
staf vervolgens nog een keer terug
kwamen uit de spelerstunnel voor
een feestje met de duizenden fans,
maakte het plaatje rond. Tiental
len Ajacieden waren al over de hek
ken geklommen, maar bleven daar
keurig bovenop zitten. Nauwlettend
gadegeslagen door de gehelmde
carabinieri. Er werden handen
geschud, praatjes gemaakt, hand
tekeningen gezet of sjaaltjes in ont
vangst genomen. Iedere speler liet
zich toezingen. Glunderende Aja-
cieden aan beide kanten van het
hek. De uitbundigheid van Louis
van Gaal en Gerard van der Lem,
op de achtergrond gadegeslagen
door de ingetogen maar minstens
net zo blije Bob Haarms. Kon het
nog beter?
