Bcafé
HIJ WAS POPULAIR BIJ HET
PUBLIEK, DAT GENOOT VAN
ZIJN ONVERZETTELIJKHEID
H MEERZICHT
Nico Rijnders was onvermoeibaar tot zijn hart het opgaf
Café Meerzicht
is weer open, en
dus vertelt David
Endt aan anonieme
stamgasten over
Ajaxspelers uit het
verleden. In deel 12:
Nico Rijnders.
ajaxlife
CAFÉ MEERZICHT -fl Q
11-09-2014
De onbreekbare die
toch brak
Maar hij kwam niet uit Deventer.
Hij was een rasechte Brabander,
een Bredanaar. Toevallig was ik
onlangs in Breda, bij de amateur
club VV Baronie, en daar hing het
portret van die voetballer meer
dan levensgroot in de kantine. Bij
Baronie zijn ze nog steeds trots op
hem. Hij ging al op jonge leeftijd
naar stadsgenoot NAC, waar zijn
talent op hoger niveau zichtbaar
werd. Van NAC verhuisde hij toen
naar Go Ahead...
Hebbes! Nico Rijnders! Nu weet
ik het. Al was ik vergeten dat hij
bij de Eagles zat toen Ajax hem
kocht. Lang geleden zeg, maar
hij was wel een belangrijke spe
ler, toch?
In die jaren was Rinus
Michels de trainer van
Ajax. De man die het
grote Ajax bouwde,
maar die ook wist dat
er nog iets in zijn elf
tal ontbrak. Michels
wilde, zoals hij het zelf
stelde, meer hardheid
en professionaliteit. De verloren
Europacupfinale van 1969, 4-1
tegen Milan, was een harde les.
Ajax speelde oogstrelend voetbal,
maar kwam op ander gebied tekort
om in Europa echt een hoofdrol te
gaan spelen.
Michels onderkende dat en de
gewenste hardheid en het onver
zettelijke karakter vond hij in
de persoon van Nico Rijnders.
Hij was geen fijnbesnaarde spe
ler. Die had Ajax ook niet nodig,
er waren er genoeg met een gave
techniek. Nee, Rijnders moest als
meest defensieve middenvelder
de meedogenloze balveroveraar
zijn die kilometers maakte voor
de begaafde sterren rondom hem.
Weet je, die Nico Rijnders was zo
tanig als de twijg van een knot-
wilg. Dun maar onbreekbaar, en
hij werkte voor twee. Man, wat een
wilskracht bruiste er uit hem. Wan
neer je na de wedstrijd in het Ajax-
restaurant van De Meer zomaar
naast hem stond, kon je niet gelo
ven dat hij dezelfde voetballer was
die je drie kwartier eerder op het
veld onverwoestbaar vol overgave
had zien bikkelen. Smal koppie,
holle ogen, mager van gestalte. Hij
oogde breekbaar, maar als weinig
anderen kon hij een tegenstander
aan banden leggen.
En, natuurlijk, hij kon ook wel
voetballen. Rijnders kwam acht
keer voor Oranje uit. Alles in dienst
van het team. Dat wilde Michels
ook van hem zien. Die blijdschap
van de voorpagina van VI zei veel
over zijn eerzucht. Hij was bereid
om alles op te offeren om de abso
lute top te bereiken.
Bij Ajax hadden ze in die jaren
toch nog zo'n middenvelder,
Johan Neeskens?
Niet meteen. Neeskens, die fysiek
sterker was maar een vergelijkbaar
karakter had, kwam een jaar later.
In het seizoen 1969/1970 was Rijn-
ders de enige middenvelder met
balwinnend vermogen. Michels
geloofde in hem en Rijnders volgde
de aanwijzingen en opdrachten
blindelings op. Onvermoeibaar.
Hij was populair bij het publiek,
dat genoot van zijn onverzettelijk
heid. Hij smeet met zijn krachten,
maar in dat eerste seizoen miste
hij amper een wedstrijd. Daarna
kwam Neeskens hem assisteren.
Toen was Michels' middenveld
plaatje perfect: kunde, kracht en
energie. Die twee samen vormden
een niet te nemen barricade op het
middenveld.
Toch noemt iedereen altijd
Neeskens en je hoort niemand
over Rijnders. Je Bredase
vriend was vrij snel weg, toch?
We komen nu op een tragisch
terrein van de historie. Aan het
eind van het seizoen 1970/1971
won Ajax de Europa Cup, wat nu
Champions League heet. Rijnders
was natuurlijk van de partij, hij
stond nooit ter discussie. Maar tij
dens de rust van die wed
strijd, Ajax - Panathinai-
kos op Wembley, werd hij
onwel. Hij kon niet door
gaan en Arie Haan kwam
voor hem in het veld. Het is
nooit duidelijk geweest wat
precies de toedracht was,
maar Rijnders had last van
benauwdheid. Pas veertig
jaar later werd duidelijk, aan de
hand van zijn medisch dossier, dat
hij een aangeboren hartafwijking
had. In de zomer van 1971 werd hij
verkocht aan Club Brugge.
Had dat te maken met dat
vreemde voorval in de finale?
Niemand weet het of kan het vertel
len. Feit is dat die magere gewelde
naar naar België ging. Daar over
kwam hem iets nog veel ergers. Hij
zakte tijdens een wedstrijd ineen.
Hartfalen. Hij lag klinisch dood op
het veld, maar werd gered. Voet
ballen, wat zijn lust en leven was,
kon niet meer. Zijn leven brokkelde
op allerlei manieren af. In 1976, op
28-jarige leeftijd, overleed hij, een
zaam, alleen. Zijn hart begaf het
definitief.
Door David Endt
Slechts 28 jaar werd de Brabander.
die zo dolgelukkig is met de over
gang naar Ajax, kwam toen nog uit
voor Go Ahead Eagles.
Gek hè, de omslag van Voetbal
International heb ik nog haarfijn
voor ogen. Het beeld van een
voetballer in spijkerbroek, zomers
overhemd, die juichend opspringt
op een verder leeg voetbalveld. Niet
blij om een doelpunt, maar omdat
hij een toptransfer heeft gemaakt!
Naar Ajax.
Tja, dit is een rebus waar ik niet
zomaar uit kom. Je moet wel
wat meer aanwijzingen geven,
want anders kom ik nooit achter
de naam van die speler. Begin
maar eens met het jaartal en
voor welke club die voetballer
uitkwam.
Goed, goed, de contouren zijn nog
vaag. De editie van VI is uit de
zomer van 1969 en de voetballer
Nico Rijnders, hier in actie tegen Sparta in 1971, maakte kilometers op het middenveld van Ajax.
