10
P
Lw
VS
De emoties van Frank de Boer
'HET NIET KUNNEN ACCEPTEREN
VAN KRITIEK IS IETS VAN DEZE
MAATSCHAPPIJ'
'IK HEB HET WERK NIET
VERKEERD INGESCHAT1
Frank de Boer eindigde het seizoen in
een polonaise op het Museumplein.
Ajax' hoofdtrainer over zijn emoties.
'Ik heb nog nooit hoofdpijn gehad.'
KALMTE
WOEDE
TITELMOMENT VAN... HENNIE SPIJKERMAN
VREES
ajaxlife
INTERVIEW
03-06-2011
'Eigenlijk draait
alles om winnen'
DOOR MIKE VAN DAMME
Het is een oerkreet. Uit de tenen,
zoals dat zo mooi heet. Dat er een
camera op hem staat gericht, zal
Frank de Boer niet beseffen.
Of het maakt hem niet uit.
Na het laatste fluitsignaal in
de kampioenswedstrijd tegen
FC Twente schreeuwt de
Ajaxtrainer het uit. Vreugde,
ontlading, alles lijkt er uit te
komen. In één kreet.
De Boer heeft zich in zijn eerste
halfjaar als hoofdtrainer van Ajax
laten kenschetsen als de rust zelve.
Het is een pose die een trainer past,
meent hij. Hoe groot de problemen
binnen een club ook mogen zijn -
neem bijvoorbeeld de frictie tussen
de Ajaxleiding en Johan Cruijff
- een trainer moet rustig blijven.
"Iedereen kijkt naar jou," stelt De
Boer. "Als jij dan je hoofd verliest,
uit wie moeten
spelers dan het
vertrouwen
halen? Als trainer
moet je kalmte
uitstralen."
Maar ben je dan
echt kalm, of
speel je het?
"De problemen spoken ook wel
door mijn hoofd. Maar op het
moment suprème ben ik eigenlijk
altijd wel kalm. Ik weet wanneer
ik mijn emoties kan laten gaan, en
wanneer ik rustig moet blijven."
De Boer herhaalt het nog een keer:
als trainer dien je kalmte uit te
stralen. Verwar dat niet met het
opkroppen van fanatisme. Wie de
trainer soms op trainingen vrije
trappen ziet nemen, of hem aan het
werk ziet als hij meedoet aan een
potje voetvolley, ziet geen kalme
man, maar een fanaticus.
"Ik vind het moeilijk als iemand
niet zo bezeten is om dat potje
te winnen als ik. Daar kan ik me
aan ergeren. Eigenlijk draait alles
om winnen. Natuurlijk is het
leuk om te sporten, maar juist
die competitieve strijd maakt
het zo leuk. Hetzelfde heb ik als
ik met mijn dochters een potje
backgammon speel. Ik laat ze echt
niet expres winnen."
Zegt dat iets over mentaliteit of
je zo'n potje graag wil winnen?
"Ja. Dat zegt veel over mentaliteit.
Die is niet bij iedereen
even groot. Dat is de
huidige maatschappij. Als
ik naar mijn dochters kijk,
merk ik het ook. Ze hebben
soms geen besef wat je er
allemaal voor moet doen. 'Het
komt allemaal wel.'"
Kun je zoiets veranderen
binnen de selectie?
"Ik probeer dat wel. Uiteindelijk
moet die gedrevenheid wel in je zit
ten. Wil je zelf beter worden, wil je
graag wedstrijden winnen? Daar
begint het mee. Dat zit
bij deze groep best
wel goed, als je
kijkt naar
nuchter een persoon ook mag zijn, de
zenuwslopende ontknoping van de
eredivisie heeft grip op alle betrok
kenen. Het is voor de Ajaxtrainer dan
ook leven tussen hoop en vrees.
"Het is elke keer een andere vrees die
je ervaart," blikt hij terug. "Je hebt de
vrees dat spelers niet fit blijven, dat
ze wellicht vertrekken na het seizoen.
En in de slotfase van de competitie
ook de vrees dat je alsnog derde
wordt in de competitie, en helemaal
met lege handen staat."
De Boer typeert zichzelf als een
nuchtere Noord-Hollander. Hij
is niet bang aangelegd, is nooit
geconfronteerd met grote angsten.
"De vrees zit in een klein kamertje
verscholen," stelt hij. "Ik heb ook de
hele tijd een goed gevoel over het
einde van het seizoen gehad. Maar
een goed gevoel zegt niet altijd wat."
Je zei wel dat het een vrees is dat
er spelers weggaan.
"Natuurlijk ben ik daar heel erg mee
bezig. Voordat je het weet is het
als Jan Vertonghen en Maarten
Stekelenburg zijn eindelijk
kampioen geworden. Nu kunnen
ze weg.
"Nee. Het gaat niet alleen om het
kampioenschap, maar ook om het
gevoel dat ze hebben bij de weg die
we zijn ingeslagen."
Die weg laat zich vooral omschrijven
als het terugbrengen van de
Ajaxfilosofie. Het opportunistische
spel, geënt op de grillen van Luis
Suarez en Mounir El Hamdaoui,
waar Martin Jol voor stond, wordt
langzaam afgebroken. Ajax moet
weer voor de achterban herkenbaar
voetbal spelen. "Anticiperen in
plaats van reageren," stelt De Boer.
Het kampioenschap vertelt de
trainer dat hij met zijn selectie op
de goede weg is.
Het leerproces gaat echter gepaard
met horten en stoten. Het is
inherent aan een jonge selectie.
Even inherent zijn de woede
uitbarstingen van een trainer als
resultaat. Neem de treffer van
FC Twentespeler Wout Brama in
de bekerfinale, vlak voor rust. Geen
2-0-voorsprong bij de thee, maar
slechts een marge van één treffer.
Het gevolg: een woedende De Boer
langs de zijlijn.
"Het was een cruciaal moment,"
27 juni en zijn
we weer aan het
volgende seizoen
begonnen. Maar
rondom de laatste
wedstrijd was
er nog helemaal
niets bekend
over wat spelers
willen doen.
Het scheelt dat
om.
hoeveel spelers er na de training
nog blijven staan om bijvoorbeeld
vrije trappen te nemen. Ik doe dan
"Ik was beroepsmatig bezig en beleefde het duel in een
waas. Er gebeurde van alles, maar ik merkte er weinig
van. Tot de 3-1. Ik voelde wat er om me heen gebeurde,
genoot twaalf minuten van het gevoel dat we kampioen
werden. En het vertrek van het Museumplein. Uit
alle hoeken kwamen nog mensen. De expressie op
hun gezichten, een duim of klappen. Ze vonden het
onvoorstelbaar mooi dat Ajax de titel won. Dat staat in
mijn geheugen gegrift."
zelf ook mee. Het is vrijblij
vend, maar je moet wel serieus
meedoen. Eigenlijk zou niet
de trainer, maar een ervaren
speler die rol op zich moeten nemen.
Jaap Stam deed dat bijvoorbeeld.
Toen hij naar Ajax kwam, was hij de
enige die na de training nog wat buik
spieroefeningen deed. Aan het einde
van het seizoen deden zestien jongens
met hem mee."
De kreet van De Boer op 15 mei
bevat ook een stukje ontlading. Hoe
we kampioen zijn geworden, dat we
ons direct hebben geplaatst voor de
Champions League. Als bijvoorbeeld
Schalke 04 zich zou melden voor een
speler, denk ik niet dat hij daar op in
gaat. Het is niet top of the top. Chelsea
wordt weer een ander verhaal. Maar
als het een iets mindere club is,
blijven ze bij Ajax."
Kan het kampioenschap ook
niet andersom werken? Spelers
stelt de hoofdtrainer over het
moment dat achteraf gezien de
nederlaag (3-2 na verlenging)
inluidde. "Er stonden tien man van
ons achter de bal. Dan mag een
tegenstander er nooit zo gemakkelijk
doorheen komen. Daar was ik boos
Had je toen al door dat jullie
de zege uit handen hadden
gegeven?
"Het was een psychologische
tik. Ik heb geprobeerd het recht
te praten in de rust. We stonden
immers nog voor. Maar je weet dat
vooral de tegenstander anders in de
kleedkamer zit. Met veel meer hoop.
Dat mag je niet toelaten. Voetbal
draait op dit niveau om details. Een
wedstrijd kan helemaal kantelen
door één actie. Als je bijvoorbeeld
balverlies lijdt als de tegenstander
je opjaagt. Ze zien dan dat hun
manier effect heeft, het publiek
gaat er achter staan. De ploeg krijgt
dan de geest, wij de angst. Als je
