'ONGEDULDIG BEN
IK NOOIT GEWEEST'
Vurnon Anita linksback van Oranje?
ajaxlife
Ir
Beloften
Koerswijziging;
Zijn droom was het nalatenschap van idolen
Clarence Seedorf en Edgar Davids voor zich
op te eisen. Tegenwoordig richt Vurnon Anita
zich echter op de erfenis van Giovanni van
Bronckhorst: de linksbackpositie van Oranje.
VOORBESCHOUWING
01-10-2010
<0
c
O
CD
c
-2
co
o
-c
co
o
d;
De strijd zal
losbarsten'
DOOR MARTIJN MOOIWEER
Als klein ventje zag Vurnon Anita
Ajaxtalenten Clarence Seedorf
en Edgar Davids stralen in de
Champions League en bij Oranje.
Een ding nam hij zich voor: ooit
zou hij in hun voetsporen treden.
Het werd een droom die de familie
Anita 'dwong' te verhuizen van het
weinig voetbalvriendelijke Curapao
naar Maarssen, en die het talentje
op achtjarige leeftijd richting Ajax
stuwde.
Dertien jaar later mag de goedlachse
Ajacied concluderen dat zijn droom
min of meer is uitgekomen. Hij is
basisspeler bij Ajax, en vlak voor
het WK maakte hij zijn debuut
in Oranje. Na het afscheid van
Giovanni van Bronckhorst is Anita
een van de gegadigden om de
voormalige aanvoerder op te volgen
als linksback.
"Vooralsnog lijkt het erop dat ik
samen met Erik Pieters (PSV, red.)
ga uitmaken wie de opvolger van
Van Bronckhorst wordt. De drie
interlands na het WK zaten wij
twee er steeds bij. Ik zou graag dé
opvolger van
Gio zijn, maar
besef dat de
concurrentie
groot is. Edson
Braafheid
kan zich
terugknokken bij Bayern München,
Wilfred Bouma is weer vaste waarde
bij PSV, Royston Drenthe doet het
goed bij Hercules Alicante en bij
Chelsea komt Patrick van Aanholt
eraan. Richting het EK van 2012
zal de strijd losbarsten. Tot die tijd
zal ik me moeten blijven ontwikkelen
als back. Hopelijk krijg ik daar
tegen Moldavië en Zweden ook
weer de kans voor (8 en 12 oktober,
red.)."
Anita klopt in zijn carrière rustig op
de deuren die zijn voorbeelden met
ferme kracht open trapten. Na zijn
Ajaxdebuut, tegen FC Groningen
op 19 maart 2006, op zestienjarige
leeftijd, verdween hij weer lange
tijd uit beeld. "Mijn debuut dankte
ik aan blessures bij selectiespelers.
Toen zij eenmaal fit waren, moest ik
weer terug naar de A-junioren."
Voor Anita zelf de versnellingspook
weer rechts naar voren kon
duwen, was hij 2,5 jaar verder. Als
zeventienjarige werd hij weliswaar
selectiespeler, zijn wedstrijden
speelde hij op maandagavond bij
de beloften. Het was de periode
waarin Henk ten Cate en Marco
van Basten de scepter zwaaiden
in Amsterdam. Beide trainers
opteerden voor een verhuur van
Anita, maar geïnteresseerde clubs
waren er niet te vinden. "Dat was
best een zware periode. Maar ik heb
die tijd gebruikt om in mezelf te
investeren. Ongeduldig ben ik ook
nooit geweest. Ik was nog jong en
hield mezelf voor dat mijn kans wel
weer zou komen. Dan moest ik er
staan."
Waar Anita vurig op hoopte,
gebeurde. Van Basten deed ineens
een beroep op hem. Samen met
Ismaïl Aissati en Eyong Enoh
kreeg hij in het laatste halfjaar van
San Marco in de Arena ineens het
vertrouwen, met als hoogtepunt de
Uefa-Cupwedstrijd tegen Olympique
Marseille. Ajax werd in de achtste
finales nipt uitgeschakeld, maar
in eigen huis was Anita uitblinker.
"Met z'n drieën waren wij ineens het
middenveld van de toekomst. Na al
die jaren van wachten een heerlijk
moment."
De komst van Martin Jol, een
schorsing van Urby Emanuelson
en een zware blessure van aankoop
Thimothée Atouba, veranderde
de door Anita uitgestippelde koers
vorig jaar weer eens drastisch.
Vanuit het niets vond de geboren
middenvelder zich aan het eind
van de voorbereiding ineens
terug op de positie van linksback.
Als rechtspoot nog wel. "Heel
verrassend,
ook voor
mezelf.
Ik was
jarenlang
volledig
gefixeerd
op een rol als defensieve midden
velder. Op die positie had ik de
hele jeugdopleiding gespeeld,
werd ik jeugdinternational en
maakte ik mijn debuut. Maar ik
zag die kans als linksback wel als
mogelijkheid me definitief in de
basis te voetballen. Daarom ben
ik de stoomcursus vol energie
aangegaan."
Een rechtsbuiten bespelen, de verde
digende organisatie bewaken, het
coachen van de middenvelders
voor hem, meedoen in de
opbouw en zichzelf aanval
lend inschakelen: Anita
leerde het in de snelheid
waarmee Davids en See
dorf het internationale
voetbal ooit verover
den. "Martin Jol en
Danny Blind
zijn heel
veel met
me bezig geweest. Ze hebben me de
tijd gegund om fouten te maken en
situaties in het veld te leren herken
nen. Ook Oleguer heeft me daarin
veel bijgestaan. Toch is mijn leerpro
ces nog lang niet klaar. Ik moet feller
leren verdedigen en meer durven
mee te voetballen. Daar is han
delingssnelheid voor nodig en
dus train ik veel met mijn lin
kerbeen. Aannames, passes,
voorzetten. Daar moet ik
verder in groeien."
Desondanks is Anita
links achterin nu al
Jols onomstreden
eerste keus. De ver
loren kampioens
race van vorig
jaar, de gewon
nen bekerfi
nale tegen
Feyenoord
en de
plaatsing
voor de
Champi
ons League
maakte hij
actief mee. Evenals de
ontgroening in de pou
lefase van het kampi
oenenbal tegen Real
Madrid. "De carrière
van een voetballer kan
raar lopen. Daar
ben ik absoluut
een voorbeeld
van. Maar mij
hoor je niet
klagen dat ik
niet de nieuwe
Davids of
Seedorf
word. De
nieuwe Van
Bronck
horst
is ook
prima."
