Het Olympisch Stadion
Het Olympisch Stadion moet een van de speelstadions worden
als Nederland en België het WK 2018 krijgen toegewezen.
Herinneringen aan de tijd dat Ajax furore maakte in het stadion,
zijn diep weggestopt. Maar niet voor lang.
ajaxlife
OMEGA
OMEGA
- V* - H1 n it' jj- 1
-| REPORTAGE
27-11-2009
'Ajax krijgt zijn
eigen hoekje'
Een bomvol Olympisch Stadion viert de zege van Ajax op Spartak Trnava (13 april 1969).
DOOR MIKE VAN DAMME
Het Olympisch Stadion, vlak voor een van de meest memorabele wedstrijden: Ajax - Bayern München (5-2), 19 april 1995.
De atletiekbaan ligt er verlaten
bij. Slechts een verdwaald plastic
zakje trekt een sprintje over het
tartan, voortgestuwd door een
straffe wind. Andere toptijden zijn
op deze typische herfstdag niet
te verwachten in het Olympisch
Stadion van Amsterdam. Het
grasveld voelt sompig aan en
vertoont wat kale plekken. Bob
Haarms, ooit voornaam lid van de
grascommissie van Ajax en tot zijn
dood geregeld bezoeker van het
stadion, zou zijn hoofd schudden
als hij hier had gelopen. Dit is
geen veld waarop Ajax zou kunnen
excelleren.
Het gras in het stadion heeft ook
een andere functie dan die van
voetballaken, waar slechts door
profvoetballers op gespeeld mag
worden. Tegenwoordig is er bijna
elke dag bedrijvigheid onder de
schaduw van de Marathontoren.
Atletiek, schoolsport en evenemen
ten wisselen elkaar in rap tempo
af. Daarvoor is dik en stevig gras
nodig.
Een paar dagen geleden heeft
er nog een groot event voor
het fonds gehandicaptensport
plaatsgevonden. Ruim een miljoen
euro werd opgehaald. Dit is, zeg
maar, Olympisch Stadion nieuwe
stijl. Verscheidene goede doelen,
waaronder de Johan Cruijff
Foundation, vinden steun in het
monumentale stadion waar ooit
Ajax furore maakte. De olympische
gedachte leeft daarmee weer meer
dan ooit.
Tastbare herinneringen aan
de gloriedagen van Ajax op dit
stukje 'neutrale' grond zijn diep
weggestopt. Klassiekers tegen
Feyenoord, toppers tegen PSV
en Europese krakers werden tot
de komst van de Amsterdam
Arena in 1996 voornamelijk
hier uitgevochten. Na de laatste
officiële wedstrijd van de
Amsterdammers, op 3 april 1996
tegen Panathinaikos, is het stadion
flink gerenoveerd, en nagenoeg
teruggebracht naar het ontwerp
van architect Jan Wils uit 1928.
Toen in 2000 de deuren weer
opengingen, waren de typerende
wielerbaan en de enorme tweede
ring verdwenen. Het is moeilijk
om op de middenstip te staan en
een kolkend stadion voor te stellen
zoals bij de overwinningen op AC
Milan (2-0) en Bayern München
(5-2) in het seizoen 1994/1995. Of
de overweldigende vreugde na een
zinderende Europacupfinale tegen
Torino op 13 mei 1992 (0-0). Met
de lage tribunes is het amper in te
denken dat de mist op 7 december
1966 niet kon wegtrekken tijdens
het duel met Liverpool (5-1).
Zijn ze er nog, die tastbare
herinneringen aan Ajax in het
stadion dat verrassend genoeg een
rol moet gaan vervullen bij het WK
2018 (zie kader)? Zo op het eerste
gezicht niet. Op het veld staat
deze dag maar één doel. Juist het
doel waar de laatste treffer in een
officiële wedstrijd van Ajax werd
