iMi
«■■■■Ni
'EEN AJACIED DRAAGT ZIJN LOT
TEGENWOORDIG MET BERUSTING
DIE CONCLUSIE DOET ME PIJN'
ajaxlife
Maandag; 2 november
Vrijdag; 6 november
Zaterdag: 7 november
Zondag: 8 november
Dinsdag: 3 november
Woensdag: 4 november
Donderdag: 5 november
REPORTAGE -fl K
13-11-2009 1Ü
Zmmrnk 1*srïïi*i^ 1
mensen om me heen hardop bij het
verlaten van het stadion. Dit is hét
verschil. Feyenoorders zouden een
week lang feestvieren, Ajacieden zijn
teleurgesteld met 'slechts' 5-1.
Geheel volgens traditie kijk ik
's avonds de samenvatting terug met
een groep vrienden. Er staat pizza
op het menu. Maar onze vingers
likken we pas af als de goal van
Urby Emanuelson wordt vertoond.
Hij schiet nog een keer of vier op
weergaloze wijze de 2-0 binnen.
Er zijn van die dagen dat het fijn
wakker worden is. Dit is zo'n dag.
Het opstaan gaat net even iets
gemakkelijker, de koffie smaakt beter
en met plezier sla ik De Telegraaf
open. Eens kijken wat zij er van
vinden. Onderweg pak ik de Spits en
Metro mee en eenmaal op school in
Utrecht lees ik De Pers ook nog even
door. Beschouw het als mijn eigen
variant van uitlopen de dag na de
wedstrijd.
Vlaggen, maar geen sfeer in het Maksimir Stadion.
"Maar jij hebt ook de golfclinic al
gewonnen.
Na de wedstrijd pakken we direct
een taxi terug naar ons hotel. Onze
chauffeur kent de weg niet en voelt
zich in zijn eer aangetast omdat wij
bij toeval wel weten hoe we moeten
rijden. Met een kleine vertraging
bereiken we onze bestemming. De
rest van de avond doen we niks
spannends meer.
Het eerste deel van de dag na de
wedstrijd benutten we om de stad
Zagreb te bezoeken. In de middag
rijden we terug naar Boedapest.
Ik ben dit keer bijrijder en laat de
omgeving op me inwerken. De
snelweg loopt door de heuvels
en de bomen hebben typische
herfstkleuren. Mooi om te zien.
Omdat er een brug is afgesloten,
doen we over de laatste vijf kilometer
richting ons ho(s)tel anderhalf
uur. Uiteindelijk komen we net
op tijd aan om de huurauto in te
leveren. Terwijl we ons verplaatsen
per metro, krijg ik een sms met de
mededeling dat we zondag rond
12.30 uur met de auto vertrekken
zodat we bij de Arena op tijd zijn
voor de bus naar Twente. En geen
minuut eerder, gelukkig. Dit vind ik
al vroeg zat.
Het ontbijt bestaat uit een bordje
cruesli en een glas melk. De
kartonnen broodjes laten we voor
wat het is. Daarna pakken we de
taxi richting Ferihegy Airport en
kort na 12.30 uur landen we weer
op Schiphol. Als de trein stopt op
station Sloterdijk, gaan Mark en ik
onze eigen weg. Een klein halfuur
later ben ik thuis. Ik doe de rest
van de dag weinig meer. Een beetje
voetbal kijken en mijn rust pakken.
Morgen wacht Twente-uit.
FC Twente - Ajax (1-0)
Het is stil in de bus. Langzaam
druppelt iedereen binnen. Een
enkeling vloekt wat binnensmonds,
het gros lijdt in stilte. Ajax heeft
zojuist niks kunnen afdwingen in de
Grolsch Veste en verliest met 1-0 van
koploper FC Twente. Het gat groeit
naar zes punten. Zelfs als de bus
vertrekt bij het stadion en een enkele
tukker provoceert, blijft het rustig.
En dat terwijl de derde ster ook in
het zesde seizoen sinds de laatste
landstitel, langzaamaan uit zicht
verdwijnt. Een Ajacied draagt zijn
lot tegenwoordig met berusting. Die
conclusie doet me pijn.
Tijdens de wedstrijd laat het uitvak
ook al amper van zich horen. Het
is niet zonder reden dat Toby
Alderweireld diep in de tweede helft,
terwijl Ajax zonder succes op gelijke
hoogte probeert te komen, druk
gebaart richting de Ajacieden. "Steun
ons," probeert hij aan te geven. Een
reactie van de fans blijft uit. De
meesten zullen het wel niet eens
gezien hebben. Normaal gesproken in
dit soort situaties wordt 'Dit is mijn
club' ingezet om het verdriet weg te
zingen. Ook dat gebeurt niet.
Ruim drie uur na de wedstrijd ben ik
weer thuis. De week van de waarheid
zit erop. Ajax heeft op een beslissend
moment voor de zoveelste keer pas
op de plaats gemaakt. Pijnlijk.
Een rustige dag. Ik besluit de
papieren voor de reis naar Boedapest
en Zagreb in orde te maken en print
mails van onze geboekte hotels uit.
Ook zoek ik een routebeschrijving
van hotel naar hotel. Een huurauto
moeten we in Hongarije nog even
regelen, verder ben ik benieuwd of
we op problemen zullen stuiten bij de
Kroatische grens. Ik weet niet goed
wat ik moet verwachten. Misschien
brengt de aanstelling van Pieter Vink
zondag tijdens FC Twente - Ajax
wel meer problemen met zich mee.
De vliegtickets vergeet ik bijna uit te
printen, maar dat bedenk ik me net
op tijd. In de rust van AC Milan -
Real Madrid pak ik mijn koffer.
Ik word op school verwacht, maar
kan er gelukkig vrij vroeg in de
middag alweer vandoor. Tegen half
zeven vertrek ik van huis, richting
Schiphol. Daar tref ik Mark. We
vertrekken nu eens niet vanaf een
vaag Duits vliegveld. Volgens afspraak
brengt Malev ons naar Boedapest. We
vliegen op de Hongaarse hoofdstad
omdat we pas kort voor de wedstrijd
in Zagreb willen aankomen en weinig
trek hebben in een confrontatie met
de Bad Blue Boys, de harde kern van
Dinamo Zagreb. In Boedapest lopen
we nog een uurtje door de stad voor
we gaan slapen. Ons hotel blijkt een
hostel, maar het kan ermee door.
Dinamo Zagreb - Ajax (0-2)
Na een rit van vier uur komen we
aan bij ons hotel, dat zich buiten het
centrum van Zagreb bevindt. Een taxi
is het eerste waar we om vragen als we
om 17.30 uur inchecken. Na ruim een
kwartier zijn we weer weg; op naar
het Maksimir Stadion. Daar komen
we zonder problemen aan, het is er
rustig. Blijkbaar hebben de Kroatische
boefjes hun straf geaccepteerd.
Als we eenmaal de klim naar boven
...en gejuich na de klassieker.
...een leeg doek bij de klassieker...
hebben gemaakt, kunnen we weer
naar beneden. Ik blijk de laatste rode
toegangskaart te hebben, Mark de
eerste blauwe. Een suppoost heeft
opdracht gekregen de 'roden' tegen
te houden. Dit is
niet bepaald een
vip-behandeling.
Ook het begrip
skybox kent
in Kroatië
een andere
omschrijving. Er
staat slechts wat
frisdrank klaar.
En een soort
vruchtensap, dat verrassend goed
smaakt. In de rust pakken we een
tweede flesje, we zijn tenslotte vips.
Uit de speakers van het nagenoeg lege
stadion schalt popmuziek, gevolgd
door de hymne van het toernooi. Er
klinkt een kleine echo. Een groep
Kroaten wappert in de middencirkel
met het logo van de Europa League.
De stemming wordt erin gebracht.
Een zinloze missie: de 160 aanwezige
Ajax-fans houden zich koest. Zingen
mag niet. Als de teams het veld
betreden, klinkt slechts een beschaafd
applaus. Men is bang te veel geluid
te maken. Want als dat gebeurt, is het
Ajax dat een straf ontvangt van de
Uefa.
"Ok, ok, come on guys, come on,"
schreeuwt Marko Pantelic. En hij
klapt twee keer in zijn handen. Eerder
hoorden we vanaf de hoofdtribune
Martin Jol roepen nadat Eyong
Enoh een bal verspeelde: "Kom
op, Enoh. Verdorie!" Het is zó stil
dat het allemaal te horen is. Kort
daarvoor hoorde ik 25 meter van me
vandaan het clublied toen er iemand
werd gebeld. Zoiets is in de Arena
ondenkbaar.
Ajax leidt ondertussen met 2-0, dat
nog tien spelers over heeft en de
wedstrijd met negen zal eindigen. Om
me heen veren de fans op als Ajax
scoort, maar net zo snel zit iedereen
weer. Alsof de vips schrikken van
hun eigen natuurlijke reactie. Snel
wordt de door de Uefa opgelegde
gedragscode weer opgevolgd.
Ondertussen erger ik me aan de
échte vips. "Wie is de nummer 21
van Ajax," durft er eentje achter me
op te merken. Eerder al schrok ik
me kapot toen iemand per ongeluk
tegen de rugleuning van mijn stoel
schopte. Zulk wangedrag verwacht je
niet van een vip. Dit terwijl wij een
gedragscode moesten ondertekenen.
"Ik hoop dat het 1-2 wordt. Is goed
voor mijn poule," laat een 'echte' zich
ontvallen. Zijn buurman antwoordt:
