iMi «■■■■Ni 'EEN AJACIED DRAAGT ZIJN LOT TEGENWOORDIG MET BERUSTING DIE CONCLUSIE DOET ME PIJN' ajaxlife Maandag; 2 november Vrijdag; 6 november Zaterdag: 7 november Zondag: 8 november Dinsdag: 3 november Woensdag: 4 november Donderdag: 5 november REPORTAGE -fl K 13-11-2009 1Ü Zmmrnk 1*srïïi*i^ 1 mensen om me heen hardop bij het verlaten van het stadion. Dit is hét verschil. Feyenoorders zouden een week lang feestvieren, Ajacieden zijn teleurgesteld met 'slechts' 5-1. Geheel volgens traditie kijk ik 's avonds de samenvatting terug met een groep vrienden. Er staat pizza op het menu. Maar onze vingers likken we pas af als de goal van Urby Emanuelson wordt vertoond. Hij schiet nog een keer of vier op weergaloze wijze de 2-0 binnen. Er zijn van die dagen dat het fijn wakker worden is. Dit is zo'n dag. Het opstaan gaat net even iets gemakkelijker, de koffie smaakt beter en met plezier sla ik De Telegraaf open. Eens kijken wat zij er van vinden. Onderweg pak ik de Spits en Metro mee en eenmaal op school in Utrecht lees ik De Pers ook nog even door. Beschouw het als mijn eigen variant van uitlopen de dag na de wedstrijd. Vlaggen, maar geen sfeer in het Maksimir Stadion. "Maar jij hebt ook de golfclinic al gewonnen. Na de wedstrijd pakken we direct een taxi terug naar ons hotel. Onze chauffeur kent de weg niet en voelt zich in zijn eer aangetast omdat wij bij toeval wel weten hoe we moeten rijden. Met een kleine vertraging bereiken we onze bestemming. De rest van de avond doen we niks spannends meer. Het eerste deel van de dag na de wedstrijd benutten we om de stad Zagreb te bezoeken. In de middag rijden we terug naar Boedapest. Ik ben dit keer bijrijder en laat de omgeving op me inwerken. De snelweg loopt door de heuvels en de bomen hebben typische herfstkleuren. Mooi om te zien. Omdat er een brug is afgesloten, doen we over de laatste vijf kilometer richting ons ho(s)tel anderhalf uur. Uiteindelijk komen we net op tijd aan om de huurauto in te leveren. Terwijl we ons verplaatsen per metro, krijg ik een sms met de mededeling dat we zondag rond 12.30 uur met de auto vertrekken zodat we bij de Arena op tijd zijn voor de bus naar Twente. En geen minuut eerder, gelukkig. Dit vind ik al vroeg zat. Het ontbijt bestaat uit een bordje cruesli en een glas melk. De kartonnen broodjes laten we voor wat het is. Daarna pakken we de taxi richting Ferihegy Airport en kort na 12.30 uur landen we weer op Schiphol. Als de trein stopt op station Sloterdijk, gaan Mark en ik onze eigen weg. Een klein halfuur later ben ik thuis. Ik doe de rest van de dag weinig meer. Een beetje voetbal kijken en mijn rust pakken. Morgen wacht Twente-uit. FC Twente - Ajax (1-0) Het is stil in de bus. Langzaam druppelt iedereen binnen. Een enkeling vloekt wat binnensmonds, het gros lijdt in stilte. Ajax heeft zojuist niks kunnen afdwingen in de Grolsch Veste en verliest met 1-0 van koploper FC Twente. Het gat groeit naar zes punten. Zelfs als de bus vertrekt bij het stadion en een enkele tukker provoceert, blijft het rustig. En dat terwijl de derde ster ook in het zesde seizoen sinds de laatste landstitel, langzaamaan uit zicht verdwijnt. Een Ajacied draagt zijn lot tegenwoordig met berusting. Die conclusie doet me pijn. Tijdens de wedstrijd laat het uitvak ook al amper van zich horen. Het is niet zonder reden dat Toby Alderweireld diep in de tweede helft, terwijl Ajax zonder succes op gelijke hoogte probeert te komen, druk gebaart richting de Ajacieden. "Steun ons," probeert hij aan te geven. Een reactie van de fans blijft uit. De meesten zullen het wel niet eens gezien hebben. Normaal gesproken in dit soort situaties wordt 'Dit is mijn club' ingezet om het verdriet weg te zingen. Ook dat gebeurt niet. Ruim drie uur na de wedstrijd ben ik weer thuis. De week van de waarheid zit erop. Ajax heeft op een beslissend moment voor de zoveelste keer pas op de plaats gemaakt. Pijnlijk. Een rustige dag. Ik besluit de papieren voor de reis naar Boedapest en Zagreb in orde te maken en print mails van onze geboekte hotels uit. Ook zoek ik een routebeschrijving van hotel naar hotel. Een huurauto moeten we in Hongarije nog even regelen, verder ben ik benieuwd of we op problemen zullen stuiten bij de Kroatische grens. Ik weet niet goed wat ik moet verwachten. Misschien brengt de aanstelling van Pieter Vink zondag tijdens FC Twente - Ajax wel meer problemen met zich mee. De vliegtickets vergeet ik bijna uit te printen, maar dat bedenk ik me net op tijd. In de rust van AC Milan - Real Madrid pak ik mijn koffer. Ik word op school verwacht, maar kan er gelukkig vrij vroeg in de middag alweer vandoor. Tegen half zeven vertrek ik van huis, richting Schiphol. Daar tref ik Mark. We vertrekken nu eens niet vanaf een vaag Duits vliegveld. Volgens afspraak brengt Malev ons naar Boedapest. We vliegen op de Hongaarse hoofdstad omdat we pas kort voor de wedstrijd in Zagreb willen aankomen en weinig trek hebben in een confrontatie met de Bad Blue Boys, de harde kern van Dinamo Zagreb. In Boedapest lopen we nog een uurtje door de stad voor we gaan slapen. Ons hotel blijkt een hostel, maar het kan ermee door. Dinamo Zagreb - Ajax (0-2) Na een rit van vier uur komen we aan bij ons hotel, dat zich buiten het centrum van Zagreb bevindt. Een taxi is het eerste waar we om vragen als we om 17.30 uur inchecken. Na ruim een kwartier zijn we weer weg; op naar het Maksimir Stadion. Daar komen we zonder problemen aan, het is er rustig. Blijkbaar hebben de Kroatische boefjes hun straf geaccepteerd. Als we eenmaal de klim naar boven ...en gejuich na de klassieker. ...een leeg doek bij de klassieker... hebben gemaakt, kunnen we weer naar beneden. Ik blijk de laatste rode toegangskaart te hebben, Mark de eerste blauwe. Een suppoost heeft opdracht gekregen de 'roden' tegen te houden. Dit is niet bepaald een vip-behandeling. Ook het begrip skybox kent in Kroatië een andere omschrijving. Er staat slechts wat frisdrank klaar. En een soort vruchtensap, dat verrassend goed smaakt. In de rust pakken we een tweede flesje, we zijn tenslotte vips. Uit de speakers van het nagenoeg lege stadion schalt popmuziek, gevolgd door de hymne van het toernooi. Er klinkt een kleine echo. Een groep Kroaten wappert in de middencirkel met het logo van de Europa League. De stemming wordt erin gebracht. Een zinloze missie: de 160 aanwezige Ajax-fans houden zich koest. Zingen mag niet. Als de teams het veld betreden, klinkt slechts een beschaafd applaus. Men is bang te veel geluid te maken. Want als dat gebeurt, is het Ajax dat een straf ontvangt van de Uefa. "Ok, ok, come on guys, come on," schreeuwt Marko Pantelic. En hij klapt twee keer in zijn handen. Eerder hoorden we vanaf de hoofdtribune Martin Jol roepen nadat Eyong Enoh een bal verspeelde: "Kom op, Enoh. Verdorie!" Het is zó stil dat het allemaal te horen is. Kort daarvoor hoorde ik 25 meter van me vandaan het clublied toen er iemand werd gebeld. Zoiets is in de Arena ondenkbaar. Ajax leidt ondertussen met 2-0, dat nog tien spelers over heeft en de wedstrijd met negen zal eindigen. Om me heen veren de fans op als Ajax scoort, maar net zo snel zit iedereen weer. Alsof de vips schrikken van hun eigen natuurlijke reactie. Snel wordt de door de Uefa opgelegde gedragscode weer opgevolgd. Ondertussen erger ik me aan de échte vips. "Wie is de nummer 21 van Ajax," durft er eentje achter me op te merken. Eerder al schrok ik me kapot toen iemand per ongeluk tegen de rugleuning van mijn stoel schopte. Zulk wangedrag verwacht je niet van een vip. Dit terwijl wij een gedragscode moesten ondertekenen. "Ik hoop dat het 1-2 wordt. Is goed voor mijn poule," laat een 'echte' zich ontvallen. Zijn buurman antwoordt:

AJAX ARCHIEF

Ajax Life (vanaf 1994) | 2009 | | pagina 12