'ALS HET KON, STELDE
IK DE JONGENS AAN HET
FRONT OP DE HOOGTE.'
Ajaxliefde
aan het front
'AJAX KAN BEST
MIJN MENTALE
TRAINING
GEBRUIKEN'
Rob Lotterman eet, drinkt
en slaapt Ajax. Daarom viel
het de beroepsmilitair extra
zwaar dat hij voor een
periode van ruim vier
maanden werd uitgezonden
naar Afghanistan. 'Ik keek
er écht naar uit om weer
naar de Arena te gaan.'
ajaxlife
INTERVIEW 4 EC
15-05-2009 1Ü
'Ik ging
als
Het is pas bij terugkomst van een
meerdaagse patrouille als Rob Lot-
terman (38) te horen krijgt dat Ajax
met een 2-1 nederlaag tegen Willem
II een valse start heeft gemaakt in de
competitie. En dat terwijl hij amper
een thuiswedstrijd mist en ook alle
uitduels live op televisie kijkt. "Ten
tijde van Willem II - Ajax zat ik mid
den in de woestijn. Ik had gehoopt
enkele dagen later goed nieuws te
ontvangen, maar dat viel even tegen.
Dat vond ik écht heel zuur."
"Ik zag geen beelden en kende ook
het wedstrijdverloop niet. Ik hoorde
alleen de uitslag en die moest ik met
flink veel tegenzin accepteren. Dat
maakte de beleving totaal anders,"
legt Lotterman uit. Hij moet wel
meer tegenvallers (2-2 gelijkspel
tegen Feyenoord, 5-2 verlies tegen
SC Heerenveen) incasseren. "Col-
lega-Ajacieden die pas in december
op uitzending gingen, hadden het in
de maand februari vast zwaar. Zeker
als je niet weet of Ajax kansen heeft
gemist of goed speelde. Al laat het
spel van februari zich natuurlijk wel
raden."
Al sinds 1991 gaat Lotterman elke
dag met plezier naar zijn werk. En
dat blijft hij de rest van zijn leven
ook doen, zegt hij. In de tweede
helft van 2008 is hij voor de vierde
keer - en voor de tweede maal naar
Afghanistan
- uitgezonden
naar oorlogsge
bied.
"In feite ben
ik een soort
doorgeefluik,"
antwoordt Lot
terman gevraagd
naar een omschrijving van zijn func
tie. Dat is in werkelijkheid niet zo
simpel als het klinkt. Hij houdt zich
bezig met het verzamelen en ana
lyseren van (gevechts) inlichtingen
op de grond en in de lucht. "Ik ben
ook enkele keren buiten de poort
van Kamp Holland geweest. Vooral
om de details van de omgeving goed
in me op te nemen, zodat ik op de
hoogte was van de omstandigheden
waaronder mijn collega's werkten.
Nadat ik wist hoe een rivier er
precies uitzag, kon ik hen beter van
dienst zijn."
Hoe anders het leven en het volgen
"De kameraadschap onder
militairen is zeer groot. Je hebt
alles voor elkaar over, gaat
voor je collega's door het vuur.
Dat is bij Ajax dit seizoen dui
delijk niet het geval geweest.
Mentaal zijn de spelers niet
sterk genoeg, het is alsof ze
niet tegen de druk van buitenaf
bestand zijn. Een onderdeel
van mijn beroep is het geven
van mentale trainingen.
Misschien dat Ajax er een keer
gebruik van wil maken."
DOOR KEVIN VAN NUNEN FOTO'S ROB LOTTERMAN
van zijn favoriete club ook is op
uitzending in Afghanistan, de 'kan
toorhumor' ontbreekt niet. "Aan
het begin van het seizoen presteerde
Feyenoord zeer slecht. Dat hebben
we er bij de Feyenoorders wel even
ingewreven," vertelt Lotterman.
"Het was echter niet alleen maar
haat en nijd. Als het kon, stelde ik
via onze interne communicatie de
jongens aan het front in de Baluchi-
vallei of Chora op de hoogte van
alle uitslagen. Dat werd zeer op prijs
gesteld."
Het tijdsverschil helpt ook al niet
mee. Terwijl Nederland met het
bord op schoot Studio Sport kijkt,
is het voor Lotterman al bijna
bedtijd (23.30 uur) als presentator
Tom Egbers de eerste samenvatting
aankondigt. "Als ik weer vroeg op
moest, kon ik niet te lang voor de
televisie blijven hangen. Zodra ik
de kans kreeg, pakte ik mijn rust.
Anders zou ik mezelf kapot maken.
Ik heb wel een keer tijdens wacht
dienst met een wereldontvanger
via Radio 1 een wedstrijd kunnen
volgen. Het geluid stond zo zacht
mogelijk om niemand te storen."
Wanneer Ajax wint, begint Lot
terman de werkweek met een ander
gevoel. Alsof hij net iets meer kan
hebben en onbewust een stapje
harder zet. "Ik denk dat er genoeg
Lotterman (r) met een collega: Ajacieden met de juiste mentaliteit.
Ajacieden zijn die na een overwin
ning op maandagochtend met een
beter humeur hun computer aanzet
ten." Er is echter een belangrijk ver
schil: Rob kan week in, week uit zijn
club niet steunen. Als zijn vertrek
uit Afghanistan dichterbij komt, telt
hij de weken af, die voor zijn gevoel
langer dan zeven dagen duren.
De behoefte aan een bezoek aan
de Amsterdam Arena wordt steeds
groter. "Vergelijk het met de eerste
wedstrijd na de zomerstop, zo voelde
het voor mij althans," beschrijft
hij zijn gevoelens. "Ik keek er écht
naar uit weer naar de Arena te gaan.
NAC-thuis (3-0 zege) was de eerste
keer dat ik er weer bij was. Normaal
ben ik er ongeveer een uur voor de
aftrap, maar nu had ik geen geduld
en stond ik met mijn vrienden twee
uur van te voren al biertjes te drin
ken."
"Het was super om het stadion weer
binnen te gaan en ik had er veel
meer zin in dan normaal. Het was
even wennen toen ik mijn vak op
liep. Ik was van stoel verhuisd, en
stond even om me heen te kijken:
wie, wat, waar? Het was voor mij de
eerste keer dat ik op Vak 410 stond,
dat naar mijn vaste plek op Zuid
was verhuisd. Toen Vak 410 ook nog
eens naar de F-Side begon te zin
gen, dacht ik: wat doen ze allemaal?
Toch voelde het snel weer normaal
en vertrouwd. Dat was het moment
waarop ik besefte wat ik al die tijd
heb moeten missen."
Studio Sport begon'
AFCA
