17
Eyong Enoh
Met een overtuigende correcte tackel in een volle Kuip
bewees de Kameroenese middenvelder al snel over
de determinatie te beschikken die zijn teamgenoten
wel eens missen. "Mijn vader heeft mij altijd geleerd
meester te zijn over elke situatie."
ajaxlife
Je hebt zes weken aan de kant
gestaan met een liesblessure.
Hoe gaat het nu met je?
Je zult wel gebaald hebben, je
was lekker bezig!
Je maakte je debuut in niet
de minste wedstrijd. En dan
meteen zo'n tackel op de bal!
Dat is aardig gelukt. De sup
porters scanderen geregeld je
naam. Je bent populair.
Maar toch. Je aanpassen aan
het grote Ajax als 22-jarige
Afrikaan lijkt me niet mak
kelijk.
Van Basten ziet in jou iemand
die ballen verovert en vanuit
een persoonlijke taak speelt.
Jijzelf ook?
Dat is niet het enige. Fysiek
sta je ook je mannetje.
Is dat het enige geheim?
Aha! Daarom blijf je elke
wedstrijd tot de allerlaatste
minuut gaan.
Je weet wat hard werken is.
Je had de luxe dat je kon
studeren.
Je vader was het niet eens
met die beslissing.
Je verruilde de zekerheid van
een gedegen opleiding voor
de risicovolle voetbaljungle.
In hoeverre komt die twee
jaar studie nog van pas bij
het voetbal?
Je komt vastberaden over. Is
dat je kracht?
Naam: Eyong Takang Enoh
Geboren: 23-03-1986 in Kumba (Kameroen)
Clubs: Mount Cameroon FC, Magusa Türk
Gücü SK, Ajax Cape Town, Maccabi
Haifa (stage) en Ajax.
Debuut: Feyenoord-Ajax, 21-09-2008
INTERVIEW
27-11-2008
"God is de basis
DOOR MIKE BOESCHOTEN
Bij zijn officiële debuut liet
Eyong Takang Enoh (22)
direct zien waarom Marco
van Basten hem zo graag naar Ajax
wilde halen.
"Goed. Ik voel geen pijn meer en
mijn spieren zijn niet meer stijf. Het
is nu zaak ritme op te doen."
"Natuurlijk was het erg teleurstel
lend dat ik geblesseerd raakte, maar
ik heb mij meteen gefocust op het
herstel en niet aan het negatieve
gedacht."
"Ik kan mij die nog herinneren
ja. Het was een erg belangrijke
wedstrijd, al was ik niet heel erg
op de hoogte van de rivaliteit met
Feyenoord en wat ik kon verwach
ten. Maar als nieuweling die net
in Nederland was, wilde ik indruk
maken op mijn teamgenoten, coach
en supporters."
"Misschien is het de serieuze manier
waarop ik mijn wedstrijden speel.
Het publiek houdt ervan een speler
te zien die zichzelf helemaal toe
wijdt. Als ik de bal verlies, geef ik
niet op. Dat waarderen ze."
"Het is een kwestie van mentaliteit.
Als je sterk in je schoenen staat, kun
je je overal snel aanpassen.
Ik heb altijd de mentaliteit gehad om
de dingen simpel te houden en niet
te ingewikkeld. En ik treur niet om
mijn fouten, leer er juist van."
"In het veld gebruik ik mijn capaci
teiten naar de omstandigheden. Als
er meer technische spelers dan ik in
het team zijn, zorg ik dat ik de ballen
verover en controlerend speel. Daar
liggen mijn kwaliteiten. Het tempo
bepalen is iets wat ik graag doe."
"Het is een typische karaktertrek
van Afrikaanse spelers. Dat heeft te
maken met de status van de velden
in ons land. De grasmatten zijn niet
zo glad als hier in Nederland, maar
hobbelig, droog en hard. Je moet
fysiek goed zijn om de bal onder
controle te houden, ermee te dribbe
len en jezelf staande te houden."
"Het milieu waarin ik ben opge
groeid heeft er ook aan bijgedragen
dat mijn spieren sterker zijn gewor
den. Ik voetbalde veel op straat zon
der schoenen, op blote voeten. Op
de weg, de stenen, de bosjes, overal.
Verder deed ik veel huishoudelijk
werk. Dat doen veel Afrikaanse
kinderen. Als we geen water in huis
hadden, moest ik dat gaan halen
en op mijn hoofd naar huis dragen.
van mijn inspiratie9
Of ik sprokkelde hout. Ik liep lange
afstanden, waardoor mijn boven
beenspieren zich goed ontwikkelde."
"Het heeft me zeker wel geholpen.
Ik was tussen de zeven en tien jaar
oud toen ik samen met mijn enige
broer het fysieke huishoudelijke
werk deed. Mijn moeder en vier
zussen hielden zich bezig met koken
en wassen. Ik hielp mijn moeder
met haar werk. Ze ging naar lokale
marktjes in de buurt om allerlei
spulletjes te verhandelen. Ik weet
nog goed dat ik daar rondliep en ijs
aan de zwetende mensen verkocht.
Het was vaak erg warm en zij wilden
dan iets kouds."
"Zeker. Ik heb veel jongens om mij
heen gezien die meer talent hadden.
Maar ik was vastberaden ervoor te
gaan en in mijn toekomst te investe
ren. Het trainings complex van mijn
jeugdclub was op redelijke afstand
van mijn huis. Vijftien kilometer
joggen heen, trainen en dan weer
vijftien terug. Dat hield mij niet
tegen."
"Mijn vader werkte voor de overheid
als ambtenaar. Daardoor konden wij
ons een opleiding veroorloven. Al
vanaf mijn vijfde ging ik naar school.
Later begon ik met een vijfjarige
studie medicijnen op een Engelse
universiteit. Omdat ik voor het voet
bal koos, heb ik er daar maar twee
van volgemaakt."
"Klopt. Hij wilde dat ik eerst mijn
papieren haalde en daarna ging voet
ballen. Toen ik met studeren begon,
ben ik ook een jaar gestopt. Daarna
wilde ik tóch weer voetballen."
"Het was een moeilijke beslissing.
Maar ik wilde dit heel graag en wist
wat de risico's waren. Gelukkig is
het goedgekomen. Mijn ouders zijn
erg trots. Aan hen heb ik veel te
danken, zeker mijn vader. Hij heeft
mij gepusht aan die opleiding te
beginnen."
"Ik kan mij nu beter in het Engels
uitdrukken en weet veel van het
menselijk lichaam. Als topsporter
is voeding heel belangrijk. Water
drinken na afloop van een wedstrijd
en verloren kracht aanvullen met
de juiste energie. Niet elke speler is
daar van doordrongen. Verder heb
ben vakken als wiskunde en biolo
gie mijn vaardigheden om dingen
snel in mij op te nemen bevorderd.
Daardoor kan ik een wedstrijd beter
analyseren."
"Mijn vader heeft mij altijd geleerd
meester te zijn over elke situatie en
altijd de kwaliteiten te gebruiken die
god mij gegeven heeft. Als Chris
ten speelt hij een belangrijke rol in
mijn leven. God is de basis van mijn
inspiratie."
