Tompoezen, scarves en de magneet Birmingham Op de burelen van Ajax Life ontstond een flink gejuich toen Aston Villa uit de koker rolde als tegenstander in de poulefase van het UEFA Cup-toernooi. We wilden, nee, moésten naar Birmingham. En zo geschiedde, in een zevenpersoonsbusje. ajaxlife Tompoezen en de tunnel André Hazes en Sensation Black Welcome to Villa Park! ER WORDT NON-STOP GEZONGEN EN HET VILLA-PUBLIEK KAN SLECHTS ADEMLOOS TOEKIJKEN HOE DE REGIE OP DE TRIBUNES VOLLEDIG IN AMSTERDAMSE HANDEN LIGT. -| J\ REPORTAGE P" i K 01-11-2008 The road to Villa Thomas Vermaelen kopt Ajax terug in de wedstrijd. Vergeefs. DOOR DE REDACTIE In het holst van woensdagnacht staan we te wachten op het busje waarmee we de reis naar Engeland aanvangen. Met enkele tassen pro viand bij ons en met het slaap nog in de ogen. Al om 03.00 uur staan we paraat. Omdat een vliegreis een erg dure aangelegenheid is, kiezen we voor een 7-persoons busje. Waarin - ondanks de volledige bezetting - toch tassen en koelboxen (essenti eel) passen. Na een kwartier rijden chauffeur en het bijbehorende voer tuig voor. Nadat alles is ingeladen en iedereen zit, gaan - zoals gebruike lijk - de eerste Heinekens open. De stemming: enigszins moe natuurlijk, maar ook positief gespannen, zoals dat hoort bij een affiche Aston Villa- Ajax. Op naar Birmingham! In het pikkedonker rijdt het 'Ajax Life-busje' in de richting van het Franse Calais, waar we via de bekende Calais-tunnel de overstap naar Engeland maken. Zo'n trein reis boek je vooraf, eigenlijk net zoals een vliegreis. Dus, als je te laat bent, heb je pech. Gelukkig zijn we ruim op tijd op de parkeerplaats bij de tunnel. Bovendien is er een jarige in ons gezelschap, waardoor we deze wachtgelegenheid aanwenden voor felicitaties en gebak. De tompoezen fungeren als ontbijt. Even na 08.15 uur in de morgen rijden we het busje op de trein die ons door de tunnel Het Kanaal overbrengt. De auto trein lijkt van binnen op een lange gang, bestaande uit verschillende compartimenten. Nadat alle auto's stilstaan, sluiten er enkele luiken, waardoor je met een aantal auto's per cabine overblijft. Vergelijkbaar met een normale trein die in coupés is opgedeeld. Rond 09.00 uur arri veren we op Britse bodem, waar de klokjes een uur achteruit gaan en we de rechter weghelft inruilen voor de linker. De ochtendzon laat zich voorzichtig zien, waardoor we iets van de glooiende Engelse omgeving meekrijgen. Met het Engelse asfalt onder ons, begint het 'we-zijn-d'r-bijna-gevoel' te overheersen. Gelukkig maar; de metallic-kleurige Ajax Life-bus heeft inmiddels een flink aantal kilometers afgelegd. Ook de muziek krijgt een hoger meezinggehalte naarmate Birmingham dichterbij komt. Waar we 's nachts in Neder land nog gewoon de radioklanken hoorden in de bus, gaat in Engeland de Sensation Black - cd in de speler om eens góéd wakker te worden. Daarna neemt André Hazes het stokje over om onze vermoeide zangstemmen te testen. Tevergeefs, maar we blijven proberen; ook als we de Birminghamse industrieter reinen aan weerszijden van de weg voorbij zien schieten en dus bijna bij de plek van bestemming zijn. Plotse ling ziet één van de inzittenden in de verte het Villa Park Stadion liggen. Eropaf! Als je in Nederland een kaartje koopt voor een Ajax-wedstrijd in het buitenland, moet je daar ter plekke je wedstrijdticket ophalen bij het stadion van de club. Daar checken ze opnieuw je seizoenkaart en krijg je je wedstrijdticket. Het lijkt de inzittenden van de Ajax Life-bus slim om eerst de kaarten te halen (voorheen ook wel omwis- selprocedure genoemd), zodat we daarna het centrum van Birming ham kunnen gaan verkennen. Zo gezegd, zo gedaan. Van enkele aardige Aston Villa-ste wards krijgen we eerst nog even de gelegenheid om een kortstondige blik te werpen in het prachtige Villa Park. Het is een schitterend, typisch Engels stadion, waar de supporters dicht langs het veld zitten. Geen gigantische hekken en prikkeldraad om de stadionbezoekers in het gareel te houden. Niets van dat alles. In Engeland blijkt dat onnodig. Simpelweg omdat de straffen voor ongeregeldheden omtrent voetbal wedstrijden enorm zwaar zijn. Daar naast vallen direct de kleine details op die dit stadion écht mooi maken. Zo zijn zelfs de hekken buiten don kerrood met lichtblauw beschilderd: de Villa-clubkleuren. Ook de stadioningangen, bordjes en stoelen in het stadion zijn in die kleuren beschilderd. Dat alles draagt enorm bij aan de sfeer van zo'n club, constateren we, als we na het korte stadionbezoek de toerist uithangen en tevens de buitenkant van Villa Park op de gevoelige plaat zetten. Daarbij maakt vooral de voorkant van het stadion van The Villans indruk. Een constructie van ouderwets aandoende trappen (hoewel het gebruikte materiaal vrij nieuw lijkt), die uitmonden in een soort bordes, op zo'n vijf meter hoogte van de grond, waarvandaan je een goed uitzicht over de stad hebt. Op de stadionmuur achter dat bordes staat met mooie klassieke letters de clubnaam geschreven, met in het midden een groot exemplaar van het Aston Villa-clublogo. Een stadion waar je als Villa-supporter trots op zou zijn.

AJAX ARCHIEF

Ajax Life (vanaf 1994) | 2008 | | pagina 10