Ai ax kort 5
De Ajax-tijd van Edson Braafheid
Column
Patje met een zachte G
AJAXLIFE
Ai
vrijdag 22 september 2006
Darl Douglas en Edson Braafheid, beiden een Amsterdams verleden en een Utrechts heden.
De diverse telecomaanbieders zul
len deze week in hun nopjes zijn
met het sms- en telefoonverkeer
tussen enerzijds Urby Emanuelson
en Ryan Babel en anderzijds Edson
Braafheid. In de week voorafgaand
aan FC Utrecht-Ajax is dat voor
de drie vrienden dé manier om de
boel op scherp te zetten.
Edson, als ik jouw naam 'google' krijg
ik diverse nieuwssites van afgelopen
zomer te zien waar jouw transfer naar
Ajax wordt aangekondigd.
'Mmmm, daar weet ik niets van af...'
Je woont nog wel in Amsterdam?
'Nee, ik woon sinds drie jaar in Al-
mere, maar ik kom nog wel iedere dag
bij m'n ouders. Zij wonen nog altijd in
Kelbergen, de wijk in de Bijlmer waar
ook Ryan Babel woont. Ik ben er op
gegroeid. Niet veel mensen wisten van
die buurt af, daarom was het heel re
laxed. Ik had er veel vrienden, waar ik
kattenkwaad mee uithaalde. Voetballen
deed ik onder anderen met Ryan, maar
als we de buurt uit gingen, speelden we
ook wel tegen Fred Benson (Vitesse,
red.) of Quincy (Spartak Moskou, red.).'
Waarom ben je verhuisd naar Almere
als je nog iedere dag in Amsterdam
komt?
'Ik wilde toch een plekje voor mezelf
hebben en in Almere had ik de moge
lijkheid om zelf iets op te bouwen. Als
ik in Amsterdam op mezelf was gaan
wonen, had ik net zo goed bij m'n ou
ders thuis kunnen blijven wonen.'
Heb je als jongetje ooit de kans gehad
om naar Ajax te gaan?
'Vroeger wilde ik graag naar Ajax, dat
was heel heftig. Het was natuurlijk
dé club uit Amsterdam. Ik heb ge
voetbald voor JOS, FC Amstelland
en FC Abcoude en heb stage gelopen
bij Ajax. Tot mijn grote teleurstelling
werd ik te licht bevonden. Toen heb
ik het uit m'n hoofd gezet, maar als ik
met FC Abcoude tegen Ajax moest
spelen, wilde ik wel altijd wraak ne
men en hun ongelijk bewijzen. Tegen
woordig heb ik dat gevoel niet meer,
hoewel ik graag wil winnen.
Die kans is er volgende week zondag
weer. Ga je Ryan en Urby nog een
beetje lopen stangen?
'Ryan was afgelopen week nog bij m'n
ouders en toen begon het al een beetje.
Bij deze wedstrijden wordt altijd over
en weer flink getreiterd. Wedstrijden
tegen Ajax zijn altijd speciaal, vooral
van Utrecht-zijde wordt het gevoel be
hoorlijk opgeblazen. Het zal een hec
tisch wedstrijd worden, met veel strijd.
De Galgenwaard zal zoals altijd een
gekkenhuis zijn.' (DS)
Een beetje treurig was 't. De Phi
lips Sport Vereniging liep wat aan te
modderen tegen FC Liverpool, dat
ook niet in een blakende vorm stak.
Ja, ik kijk als voetballiefhebber naar
wedstrijden van PSV. En als Ajax-
liefhebber zie ik ze het liefst keihard
verliezen, of dat nou wel of geen pun
ten kost voor de Nederlandse clubs in
Europa. Dat dan weer wel.
Met speciale aandacht keek ik naar
Patrick Kluivert. Ik was niet de enige,
geloof ik. Het zag er een beetje raar
uit, Patrick tijdens de warming-up
langs de hekken van de eretribune in
Eindhoven. Alsof de club een krijgs
gevangene had gemaakt die aan het
publiek werd getoond.
Ik gun PSV weinig goeds, maar wat de
ellenlange opwarmsessie vooral treu
rig maakte, was de gouden kans die
Koeman en z'n collega's lieten liggen.
In het kort (Ajax-fans die niets van
PSV willen lezen; svp even de andere
kant op kijken): Farfan kwam centraal
totaal niet uit de verf, Koné had de af
rondingvan m'n oma in haar beste tijd
en voorzetten (als die er al kwamen)
waren aan niemand besteed. Kortom:
het liep voorin bij PSV als een Kreid-
ler uit 1972 die geen onderhouds
beurt had gehad.
Terug naar die gouden kans van Koe
man en de zijnen. Iedereen weet:
Patrick heeft in Eindhoven best een
imagoprobleem. Dat is logisch - als
maker van Ajax' belangrijkste treffer
van de afgelopen 25 jaar hangt er iets
aan je dat te maken heeft met 020, een
Griekse held en een andere indeling
van het roodwitte shirt. Dat imago
probleem kon in één keer worden op
gelost: Farfan naar rechts, Koné veror-
denneren als linksbuiten te spelen en
Patje in de spits (voor Michael Reizi
ger. Wat is er met hem gebeurd?). Oké,
het is een risico. Maar als Kluivert er
eentje in had getikt, had-ie meteen de
boeren op z'n hand.
Eigenlijk moeten we Ronald Koeman
dankbaar zijn.
Erol Erdogan
Meerse helden
Vier decennia geleden veroverde een gouden generatie de harten van de
Ajax-fans. Ajax Life dook de archieven in en maakte een selectie van de
meest opmerkelijke gebeurtenissen van het seizoen 1966-1967. In deze
editie de periode van 11 tot en met 25 september 1966.
Door Jeroen de Laat
Op dezelfde dag als het voorgaande
gerucht in de krant verscheen, speel
de Ajax een uitwedstrijd bij MVV.
De Maastrichtse club domineerde
het eerste uur van het duel en stond
op een verdiende 2-1 voorsprong.
Zelfs voorzitter Jaap van Praag zag
het niet meer zitten. 'Ik gaf geen
cent meer voor Ajax...,' bekende Van
Praag na afloop. Dankzij een grab-
bellende MVV-doelman wisten de
Ajacieden de achterstand alsnog om
te buigen in een 2-4 overwinning.
In hetzelfde weekeinde kondigde
voorzitter van de afdeling betaald
voetbal van Ajax, Martin Bremer,
zijn afscheid aan. De reden van zijn
plotselinge vertrek na ruim twee jaar
was dat de werkzaamheden te veel
tijd opeisten. Bremer was naast zijn
functie als voorzitter ook journalist
en bekleedde meerdere posities in
de honkbalbond.
Twee weken later veegde Ajax in het
eigen stadion Sparta van de mat: 5-
0. Voorzitter Van Praag zag slechts
de eerste helft van dat duel. In de
rust moest hij naar Schiphol, om de
Europese tegenstander van de week
erop, Besiktas, op te halen. Door de
zege bezette Ajax na zes speelronden
de tweede plaats, achter ADO. Het
doelsaldo van de Amsterdammers:
26 voor en 4 tegen.
Voorzitter Jaap van Praag in z'n werkkamer: een Lucky Strike, een fijne koffie en prachtige verhalen.
