Scoutingrapport
Positie
Aard beving
Medisch Centrum
Manu
Ajax Life nummer 18 21 april 2006
'Toen ik het Ajax-shirt in mijn hand had, was dat het meest
emotionele moment dat ik ooit meemaakte.'
'Als ik een Europese topspeler wilde worden,
moest mijn nabije toekomst in Nederland liggen.'
?n hn dan smeekten de buren of ik als-
M,^ie stoppen.'
enthousiast; daardoor kon Edgar op stage komen.
Ook al kwam Dynamo Kiev met een veel hoger
bod.'
'De nieuwe spelers zijn een versterking of kun
nen dat in de toekomst worden', sprak Blind
vooruitziend bij de presentatie van Markus
Rosenberg, Edgar Manucharyan en Olaf Lin-
denbergh. De Armeense speler kan uit de voe
ten op de linker- en rechterflank en achter de
spitsen. 'Eigenlijk weet ik nu nog steeds niet op
welke positie Ajax mij wil posteTen. Ik heb zelf
geen voorkeur. Bij Pyunik speelde ik in een
4-4-2 systeem rondom de diepe spits.'
Zodoende mocht Manucharyan op 14 december
2004 een onwerkelijk debuut maken in het Ajax-
shirt. Ajax, dat destijds nog werd getTaind door
Ronald Koeman, oefende in de winterstop tegen
FC Barcelona, waar alleen Ronaldinho ontbrak.'Ik
was verbaasd dat ik in die wedstrijd mocht spe
len. Stond ik daar tussen al die grote voetbalna
men! Toen ik het Ajax-shirt in mijn hand had, was
dat het meest emotionele moment dat ik ooit
meemaakte. Ik denk dat het voor alle mensen in
Armenië een heel emotioneel en bijzonder
moment was. Helaas brak ik mijn middenvoets
beentje.'
De Ajacied lijkt gezien deze voorgeschiedenis
enigszins op een zilveren schaal in Amsterdam
beland. Hij kreeg door zijn vader en peetvader
wellicht eeTder een kans dan andere Armeense
talenten. Wat dat betTeft voelt de explosieve aan
valler zeker een bepaalde verantwoordelijkheid
naar zijn landgenoten. Voetbal is vaak een red-
Armenië, speciaal Yerevan, weTd in 1988 getrof
fen door een zware aardbeving. 'Gelukkig heb
ik daarbij geen familieleden verloren, maar
niemand zal het ooit vergeten. Ik was vroeger
verschrikkelijk nieuwsgierig en wilde overal
vanaf weten. Toen mijn moeder me vertelde
wat er gebeurd was, had ik het nog niet hele
maal door. Toen ik groter was, begreep ik pas
wat de impact van die beving was. Er stierven
ruim tienduizend mensen.'
dingsboei voor arme families.'Ik voel het bij Ajax,
ik voel het bij de Armeense bond, maar toch geeft
dat me geen extra druk.'
Sinds hij in Nederland is, heeft de Amstelvener
een aardig beeld van de tegenstellingen. Alleen
financieel al zijn de contrasten schrijnend. Het
De aanvaller is in Armenië berucht vanwege zijn fameuze linker. Wanneer is-ie dat in Amsterdam
inkomen per hoofd van de bevolking bedraagt
790 dollar. Bijna de helft van de bevolking heeft
minder dan twee dollar peT dag te besteden. 'Ik
vind het jammer dat eT in Armenië minder moge
lijkheden zijn voor de jeugd. Ze kunnen zich
in eigen land maximaal werd ingezet. 'Ik voel me
in Nederland op mijn gemak. Dat helpt me wel
om al die blessures te vergeten. Ik heb tot op
heden niet kunnen laten zien dat ik een terechte
aankoop ben. De club ving me echter enorm goed
amper ontwikkelen tot topsporters. Het is mijn
droom om mijn kennis later terug te geven aan de
jonge Armeense kinderen. Als mijn loopbaan
voorbij is ga ik zeker een voetbalschool oprichten.
Het Armeense voetbal heeft een nieuwe start
gemaakt en er zijn veel mensen die willen hel
pen.'
KAMER OPRUIMEN
Om de overgang naar het 'rijke' Nederland soepe
ler te laten verlopen, trok Manucharyan in bij het
gastgezin van Aram Aykaz. Sinds april woont hij
met zijn ouders in Amstelveen. 'Ik ben Aram en
Sirun ontzettend dankbaar. Zij overlegden in
Armenië destijds met mijn ouders en met de pre
sident van Pyunik. Toen spraken we af dat ik bij
Aram zou gaan wonen. Ze wilden mij als landge
noot graag opvangen. Dat vonden ze een hele eer.
Toen ik mijn voet brak, bleef ik een jaaT bij Aram.
Het was er zo zorgzaam, dat het net leek alsof ik
bij mijn ouders woonde. Hij had ook twee jongere
kinderen. Zij spraken gebrekkig Armeens en ik
heb hun taalgevoel weer wat verbeterd. Zij pro
beerden mij Nederlands te leren, maar dat was
vooralsnog vergeefs,'lacht de tiener.
Aram zelf spreekt ook van een mooie tijd. 'Al
moest hij wel leren om zelf zijn kamer op te mi
men', lacht de lederboy. 'Dat doen de moeders in
Armenië en later de vrouwen. Edgar is een rustige
jongen. Beschaafd en weinig temperamentvol. Hij
wilde zich snel aanpassen en deed dat ook. Ik vind
wel dat hij beter Nederlands moet leren, want dat
maakt het voot hem de komende jaren een stuk
makkelijker. Daarmee zit ik hem wel achter zijn
vodden. Verder onderhoudt hij nu zijn familie. Hij
gaat goed met zijn geld om en doet geen gekke
dingen, terwijl die gevaren wel op de loer liggen.
Hij spaart een deel en het meeste stuurt hij naaT
zijn thuisland. Of hij vroeg volwassen is? Edgar
moet nog volwassen worden. Maar feit is wel dat
hij in zijn positie gemakkelijk fouten kon maken
en dat niet deed. Ik hoop alleen dat hij echt gaat
doorbreken bij Ajax.'
Wat dat laatste betreft is Manucharyan zelf hoop
vol gestemd voor komend seizoen. Net zoals alle
buitenlandse nieuwkomers wilde hij zich extra
laten gelden. Sterker nog, hij moest meer van
zichzelf geven en een achterstand dichtten. Dat
kon niet goed gaan bij iemand die de laatste jaren
op. Men gelooft in me en geeft me vertrouwen. Ik
moet nu gewoon hard trainen om te kunnen
voetballen. Het verschil is immens. In Armenië
kon ik tijdens een wedstrijd soms tien minuten
rust nemen, maar hier moet ik continue meever
dedigen.'
Voor alle ongeduldige Ajax-fans: Jong Ajax is dus
gewoon de plek waar hij fysiek - eind april -
thuishoort. 'Ik krijg nog voldoende tijd om het
hier te laten zien (hij heeft een contract tot 1 juli
2008, red.). Ik wil de komende jaren alles aan Ajax
geven. Ik houd van deze club, van Nederland.
Wanneer mijn contract afloopt, wil ik basisspeler
zijn. Hopelijk kan ik na 2008 ook nog vele jaren
voor deze club voetballen. Hier voel ik me geluk
kig.'
Voordat Ajax hem aantrok, zat Manucharyan
al enkele jaren in de rapporten van Hoofdscout
Ton Pronk. Dat Ajax niet over één nacht ijs
ging, blijkt wel uit onderstaande scoutingmo-
menten.
Oktober 2003: Armenië<i7 overklast de leef
tijdgenootjes van Nederland: 4-1. Manucha
ryan is de grote uitblinker.
Maart 2004: ATmenië<i7 verslaat Noorwegen
met 4-1 en Manucharyan wordt voor het eerst
vergeleken met de grote Roemeense vedette
George Hagi.
April2004: Pronk ziet op een onder 19-toernooi
dat Armenië het onderspit delft tegen Slowa
kije. Manucharyan (16!) is onzichtbaar.
Oktober 2004: Finland-Armenië, voor het WK
2006 in Duitsland. Gerrie Mühren ziet dat het
talent niet is opgewassen tegen de fysiek
sterke (en oudere) Finnen: 3-1.
November 2004: Armenië-Roemenië, wederom
voor het WK 2006. Ruud Krol ziet de toekom
stige Ajacied een uitstekend i-i gelijkspel
behalen.
December 2004: Manucharyan loopt stage bij
Ajax en speelt mee in een 'friendly' tegen FC
Barcelona. Hij breekt zijn middenvoetsbeentje.
April 2005: Manucharyan (18) is de eerste
Armeen die een contract kTijgt bij Ajax. Hij
tekent voor drie jaar, tot 1 juli 2008.
Fysiotherapeut Pim van Dord leerde de Ar
meense Ajacied dit seizoen goed kennen tij
dens diens revalidatie op De Toekomst. 'Ik leg
'm steeds uit: geef goed aan wat je voelt. Edgar
heeft fysiek nog niet de basis van een Ajax-spe-
ler. Hij kan heel goed voetballen, maar in
Armenië is hij nooit echt belast. Edgar was
daar altijd de beste, hij hoefde niet mee te ver
dedigen. Nu is dat anders. Zeker in het begin
ging hij nog wel eens over een grens. Bij Ajax
moet hij alles meedoen en dan is hij snel moe.
Maar als Edgar zijn fysieke top bereikt, is het
een geweldige voetballen Daar moeten we wel
met z'n allen de tijd voor nemen.'
periode naar Dynamo Kiev, Manchester City en
het Franse Bordeaux. 'Ik had geen haast en wist
dat mijn voetballoopbaan voor me lag. Toen ik
hoorde dat Ajax interesse toonde, wist ik voor
mezelf waar mijn toekomst lag. Ajax heeft een
professionele opleiding met veel goede jeugdtrai
ners. Als ik een Europese topspeler wilde worden,
moest mijn nabije toekomst in Nederlandliggen.'
EMOTIONEEL
Hoewel de aanvaller de indruk wekt dat hij zelf
over zijn toekomst besloot, krijgt Ajax Life uit de
bronnen voor dit verhaal meer de indruk dat
anderen die keuze voot hém maakten. Zo speelde
Ruben Hayrapetyan een doorslaggevende rol. De
president van Pyunik FC is tevens voorzitter van
de Armeense voetbalbond en peetvader van
Manucharyan. 'Ik ken hem van kleins af aan. Hij
steunde me altijd en hielp me waar hij kon. Hij
heeft zeker een grote rol gespeeld bij deze trans
fer,' zegt de Ajacied.
speelde zelfs in het nationale team. Hij was altijd
met me bezig. Alles draaide bij ons om sport.Toen
ik nog een kleuter was, kwamen de buren steeds
klagen bij mijn ouders omdat ik weer een raam
kapot had geschoten. Ik schoot op alles; muren,
deuren en dan smeekten de buren of ik alsjeblieft
wilde stoppen.'
Vagrik Manucharyan kon weliswaar goed volley
ballen, hij verdiende de kost als jeugdtrainer van
Dat Hayrapetyan zo gecharmeerd was van Ajax,
kwam mede door de trips die hij op uitnodiging
van de gebroeders Sirun en Aram Aykaz naar
Amsterdam kon maken. Beide Armeniërs wonen
al dertig jaar in Nederland en hebben een leder-
bedrijf (zie kadeT) waardoor ze in aanraking kwa
men met de club. 'Hij was meteen ondeT indruk
van Ajax,' zegt Sirun.'Ruben kreeg veel informatie
over de opleiding en was na het Champions
League-duel met Maccabi Haifa helemaal
Pyunik. Zodoende debuteerde zoonlief in de
jeugdploeg waar zijn vader trainer was. 'Er zijn in
Armenië veel mensen die misbruik maken van
het imago van hun vader, maar ik wilde het op
eigen kracht doen en daarjuist niet van profite
ren.'
Vijfjaar nadat hij bij Pyunik voor het eerst tegen
een bal trapte, debuteerde hij als vijftienjarige(l)
in het eerste elftal. 'Dat was nog nooit eerder
voorgekomen. Het was iets unieks. Ik had geluk.
De ploeg won met 1-0 en ik maakte als debutant
het enige en winnende doelpunt. Op mijn zes
tiende had ik al twaalf doelpunten achter mijn
naam en wist iedereen wie ik was. Op mijn zeven
tiende maakte ik 21 doelpunten in één seizoen en
werd ik zelfs tot Armeens Voetballer van het Jaar
gekozen.'
De voetbalbond maakte dankbaar gebruik van
zijn kwaliteiten. 'Vanaf mijn zestiende heb ik
bijna alles gespeeld van de diverse nationale
ploegen. Zelfs in interlands met tegenstanders
van 21 jaar. Er was geen enkele week dat ik vrij
was. Soms was ik lichamelijk zo moe, dat ik het
gevoel had dat ik flauw kon vallen. Het leek me
allemaal heel normaal. We hadden internationaal
ook succes en kwalificeerden ons voor het EK09
in Noord-lerland. Een ploeggenoot - Zoric - speelt
tegenwoordig bij Olympiakos in Griekenland. Hij
is de zoon van Xoren Hovhannisjan, een beroemd
Armeense voetballer.'
Manucharyan zélf hoorde pas in november 2004
van de interesse van Ajax. Hij kon in diezelfde
Manucharyan geknipt tijdens een trip met een
Armeens jeugdelftal.
