Onze nieuwe voorzitter: Daniel Dekker
Iemand met een AOW'tje laat je toch geen
ArenA-card van 15 euro aanschaffen?'
'Het is een vervelende constatering, maar een
groot deel van de Ajax-ziel is verloren gegaan
Ajax Life nummer 8 11 november 2005
'De Ajax-ziel moet terug'
vind dat er te weinig Amsterdamse artiesten
staan. Waar is de tijd dat gewoon Peter Beense op
de middenstip stond? Ik heb niets tegen René Fro-
ger, dat is ook 'n echte Ajacied, maar voorheen
dacht je: hé, wie staat er nou weer te zingen? Dat
was dan iemand uit de kroeg. Het is sjieker gewor
den, maar daardoor ook onpersoonlijker. En min
der des Ajax.
Ik ken wat supporters van RKC Waalwijk. Als je
hen oveT de beleving in het stadion spreekt, is dat
duidelijk Brabants. Ik weet dat Ajax meer een
Nederlandse club is dan RKC, maar in het stadion
moet het een Amsterdamse club zijn. Een kwestie
van identiteit. Die is echt verloren gegaan. De lei
ding van Ajax heeft dat de afgelopen jaren niet
doorgehad, verwaarloosd zelfs. Ajax ging naar de
beurs, kreeg een mooi stadion en de mensen vin
den het wel best, dachten ze. Maar zo werkt 't niet.
Bij een club is de identiteit veruit het belangrijkst.
Of dat nou een club postzegelverzamelaars is of
Ajax. Die moet je bewaken. De liefde voor de club
zit heel diep. Dat is de kern van de Ajax-identiteit.
Het is een vervelende constatering, maar een
groot deel van de Ajax-ziel is verloren gegaan.'
OUDERWETS MIDDAGJE
Dekker wil die ziel weer terugkrijgen, samen met
En daar kan zijn ervaring als TROS-man bij helpen,
weet Dekker: 'Ik heb toevallig vanuit de ArenA het
radioprogramma rond het afscheid van André
Hazes verzoTgd.Toen was het stadion opeens een
andere plek, een soort De Meer - als je die verge
lijking mag maken. Toen was er bij de bezoekers
onderling wel een heel sterke band, een gevoel
van identiteit ondeT de bezoekers. Dat bevestigt
voor mij dat het wel gezellig kan zijn in de ATenA
en dat er magie kan ontstaan die er bij Ajax - PSV,
en laat staan, Ajax - Heracles niet is.'
NIEUWE WEGEN
Wat verwacht Daniel Dekker van zichzelf als voor
zitter? Naast bevlogenheid en een positieve
grondhouding zet Dekker in - waar mogelijk - op
onafhankelijkheid. 'We moeten kiezen voor de
supportersvereniging en niet voor Ajax NV. Voor
de supporters, dus. Zo onafhankelijk mogelijk. Een
eigen koers, met in hoofdletters het belang van de
leden en de seizoenkaarthouders. Hopelijk kan ik
iedereen enthousiast maken nieuwe wegen in te
slaan en leuke dingen te verzinnen. In het bestuur
van een vereniging moet altijd iemand zitten die
net even iets verder denkt en de lat heel hoog legt.
Zodat mensen zeggen: dat kan toch helemaal
niet? Uit dat soort ideeën komen de mooiste din
gen voort.'
de ruim 45.000 mensen die elke wedstrijd in het
stadion zitten. Dekker:'Gelukkig gebeurt er in vak
410 heel veel. Die jongens hebben zelf initiatief
genomen, dat is fantastisch. Het moet echt weer
een ouderwets middagje Ajax worden. Ik weet
dat die tijd met m'n opa naar De Meer niet meer
terugkomt. Maar ook de nieuwe bezoeker moet
met z'n opa kunnen komen, een uurtje eerder -
puur voor de gezelligheid. Nu plannen mensen
het zo dat ze de warming-up niet meer zien. Dat
vond ik vroeger een van de mooiste momenten!
Kijk nu eens hoe vol het stadion nog is in de 85ste
minuut. Dat heeft niet zo veel met de prestaties
van de club te maken, maaT alles met de sfeer die
er hangt. Als jij een goed verjaardagsfeestje geeft,
is iedereen er nog om half twee 's nachts. Als de
eersten al om half elf nuchter naar huis gaan, doe
je iets niet goed.'
Dekker wil de komende tijd veel met supporters
praten. Peilen of zijn gevoel ook leeft bij de grote
groep. En vervolgens aan de slag. Niet lullen maar
vullen, als variant op een Rotterdamse slogan.
Dekker:'We zijn al een beel eind als de opa's anno
2005 weer gewoon voor een eurootje koffie kun
nen halen. Iemand met een AOW'tje laat je toch
geen ArenA-card van 10 of 15 euro aanschaffen?
Kleine dingen die enorm bijdragen aan de bele
ving, aan het gevoel dat je in eigen huis bent.
Daar moeten we over praten en plannen voor ont
wikkelen.'
herinneren, alles wat ik heb meegemaakt als sup
porter. En dacht aan wat ik anders zou willen. Na
een lunchafspraak met Lex Makkinje weTd ik
steeds enthousiaster.' Een gesprek met het ove
rige bestuur stemde hem nóg positiever. Hier
moet ik tijd voor vrij gaan maken, wist Dekker. Op
25 oktober kreeg hij een sms'je. De ledenraad had
hem gekozen als voorzitter. 'Die sms heb ik een
paaT keer teruggelezen. Dat vond ik toch wel
apart. Waarom? Het is toch Ajax.'
DE PONT
Daniel Dekker groeide op met voetbal. Eerst ging
hij altijd met opa naar Blauw Wit. Later weTd dat
FC Amsterdam, in het Olympisch Stadion. Helaas
was die club geen lang leven beschoren. De fami
lie verhuisde naar Amsterdam-Noord. Dekker:
'Daar voetbalde ik op redelijk niveau bij hoofd
klasser DWV, op sportpark Elzenhagen. Een mooie
grote club met prachtige velden. Mijn vader was
leider van een paar pupillenelftallen, zelf kwam ik
op een gegeven moment in de Ai. Ik moest helaas
stoppen door een knieblessure, maar heb daar
een geweldige tijd gehad.'
Ajax werd langzamerhand een vast onderdeel
van het gezin. 'Als Ajax verlooT of zelfs gelijk
speelde, werd er niet gesproken aan tafel. Dan
hing er een zware deken over de zondag. Mijn
vader kon dan vreselijk chagrijnig zijn. Gelukkig
verloor Ajax in die tijd niet zo vaak. Tijdens de uit
wedstrijden stond de radio met Langs de Lijn
In die tijd was de sfeer onderling echt fantastisch.
Ik weet nog dat sommige supporters het gewel
dig vonden als Ajax 1-0 achterkwam. Dan werd
het tenminste nog spannend. We wonnen toch
wel. Pas later ben ik me gaan realiseren dat ik
Johan Cruijff heb zien spelen. Dertien jaar was ik
en vond dat normaal. Achteraf weet ik hoe speci
aal dat was.'
DE ARENA
Rond z'n vijftiende kTeeg Dekker een nieuwe
hobby: piratenzenders. Met vriendjes van school
thuis klooien met apparatuur, bandjes maken en
die uitzenden. Vaak in het weekeinde, doorde
weeks moest hij naar school. Daardoor ging hij
minder naar wedstrijden. Dat werd later weer
ruimschoots goedgemaakt. Dekker: 'Eind jaren
tachtig, zo rond 1987, kwam ik bij de TROS te wer
ken en kon van de Tadio m'n beroep maken. Toen
kreeg ik ook weer meer tijd om naar het stadion
te gaan. Sinds 1989 ben ik weer naar alle thuis
wedstrijden gegaan, ook Europees, bijvoorbeeld
de UEFA Cup-finale tegen Torino in het Olympisch
Stadion. Het staat me nog heldeT voor de geest
dat Stefan Pettersson in elkaar werd getrapt bij de
corneTvlag. In de jaren negentig was ik ook weer
blij dat ik naar Ajax ging, was ook trots op de club.
Eigenlijk heeft dat geduurd tot de ArenA kwam, in
1996.'
Met de overgang van Ajax naar de ArenA ont
stond bij de supporter Dekker de eerste twijfel.
Amsterdam - De zoektocht naar een voorzitter voor de Ajax Supportersvereniging is voltooid.
Succesvol, kunnen we gerust zeggen, want Daniel Dekker (ja, inderdaad, die van de radio) is
een Amsterdammer met visie, een gezonde dosis humor en bovenal een groot Ajax-hart.
'Op de openingsavond - ik had een kaart via m'n
werk - zag ik Trijntje Oosterhuis - die ik hoog heb
zitten, overigens - in die jurk het veld opkomen en
dacht: gaat dit wel goed? Ik vond het veel te wei
nig Ajax. Heel erg Nederlands, weinig Amster
dams. Dat vond ik van de artiesten die optTaden,
en eigenlijk van de hele avond. Ik voelde een grote
afstand. Kijk, het Olympisch Stadion was natuur
lijk een lelijke betonbak. Ik heb daar vaak onover
dekt gezeten in de Tegen, maar had wel altijd een
topavond. We waren wél bij Ajax geweest.
Gevoelsmatig stel ik vast dat er in de ArenA iets
niet helemaal goed is gegaan. Alle sport - maar
zeker voetbal - is emotie, gevoel, associatie met de
club. Je voelt iets daarbij. Als Ajax bij thuiswed
strijden het veld op kwam, stond het door het
shirt en de hele entourage al met 1-0 voor. In de
ArenA begint de wedstrijd gewoon op 0-0. Het zit
'm niet in de constructie of de logistiek van het
stadion. Dat is perfect.'
MÉÉR AJAX
De constatering van Dekker, vaste bezitter van
een seizoenkaart op vak 120, is duidelijk en hij
heeft ook ideeën hoe het beter kan. 'Het stadion
moet veel meer Ajax woTden. En dan helpt het
niet als er op die schennen groot Philips staat. Dat
had Sony moeten zijn. De kleur van de stoeltjes is
belangrijk, maar ook amusement. Dat moet meer
Amsterdams. Ik zit toevallig in dat vakgebied en
Daniel Dekker, de nieuwe voorzitter van de Supportersvereniging Ajax.
Door EtoI Erdogan
Het kan raar lopen. Daniels zus werkt samen met
de secretaris van de vereniging, Lex Makkinje. Hij
vroeg of broer Daniel misschien trek had in het
voorzitterschap. 'Wat ik nou heb,' zei zus Lilian
tegen de radioman, 'de Supportersvereniging wil
je benaderen als voorzitter.' Ik heb 't te druk, dat is
echt onmogelijk, dacht Daniel Dekker, verant
woordelijk als eindredacteur voor Radio 2 en 3FM,
én presentator van De Gouden Uren, op 2 bij de
TROS. Maar bij het eerstvolgende thuisduel van
Ajax keek Dekker anders naar het stadion en de
mensen om hem heen. 'Ik begon me alles weer te
altijd keihard aan, en we gingen vaak naar de
thuiswedstrijden. Dan reed ik vanuit Noord met
de fiets naar de pont en stond m'n opa aan de
overkant te wachten. Samen pakten we tramlijn 9
naar De Meer. Een prachtige tijd voor mij, met
dierbare herinneringen. Ik was nog niet zo oud en
vond naar het stadion gaan stoer. Mijn opa kende
ongeveer iedereen bij Ajax. ZodTa we aankwamen
bij het stadion, stond hij met iedereen te kletsen;
de programmaverkopers, de mannen van de wor
sten en de suppoosten, iedereen op de tribune.
"Hé, daar ben je weer, ouwe," hoorde je dan. Mijn
opa had altijd bij de PTT Post gewerkt en was soci
aal zeer begaafd. Een echte Amsterdammer.
'Het moet echt weer een ouderwets middagje Ajax worden.
