Zakenman, vader en Afrikaans beste voetballer
De talenten en wensen van Steven Pienaar
Aiax Life nummer 18 2 mei 2005 J
Steven Pienaar heeft nog maar een paar wensen te vervullen.
AMSTERDAM - Dit jaar had eigenlijk hét seizoen van Steven Pienaar moeten worden. Maar
een hinderlijke knieblessure gooide roet in het eten, waarna de sportieve malaise de rest
deed. Nu al kan geconcludeerd worden, dat de voetbaljaargang 2004/2005 niet heeft
gebracht, wat er op voorhand van verwacht mocht worden. Maar nu, tegen het einde van de
competitie, begint de motor van de Zuid-Afrikaanse baltovenaar toch weer lekker te prutte
len. Monoloog van een zelfbewuste Ajacied.
Door Arnout Verzijl
„Het gaat goed met me. Ik voel me inmiddels veel
beter dan vorige maand, toen ik pas net heTsteld
was van een knieblessure. Maar ik beb nog steeds
wat lichte klachten, vooral in m'n rug. Daar heb ik
al ruim drie maanden last van en na afloop van
iedere wedstrijd keert het terug. Waarschijnlijk is
het een aangeboren iets. Er zijn inmiddels rönt
genfoto's in het ziekenhuis gemaakt en ik hoop
maar dat ze daarop kunnen achterhalen wat er
aan de hand is. Het heeft met mijn botten te
maken, er is iets niet goed in balans. Als ik een
sprintje trek, blokkeert mijn linkerkant. En dat
loopt lastig.
Maar omdat ik nu een aantal duels achter elkaar
heb gespeeld, boek ik wel progressie en dat is heel
belangrijk. De laatste duels speel ik steeds rechts
buiten. Dat gaat best goed, dat vindt de trainer
ook. Hij vroeg me de positie van de geblesseerde
Mauro Rosales over te nemen, omdat ik in het ver
leden ook op die plek heb gespeeld. Bijvoorbeeld
onder Koeman. Ik heb nooit geklaagd als ik
rechtsbuiten was en heb er ook nooit klachten
over ontvangen, ledereen weet dat deze positie
niet mijn voorkeur geniet, maar ik doe het graag.
Mijn doelpunt tegen AZ was geloof ik mijn eerste
treffer voor Ajax in zes maanden. De voorzet van
Mitea kon ik niet missen, maar die goal was goed
voor mijn zelfvertrouwen. Dat ik vlak voor tijd
moest uitvallen was het gevolg van een tik tegen
mijn rug, vlak voor rust. In de rust hebben we
besloten om het even aan te zien, maar het werd
stijver en stijver. Op het laatst werd de pijn te
hevig en ging het niet meer.
Eind maart heb ik ook voor Zuid-Afrika gescoord.
Niet ver voor tijd maakte ik er 2-1 van in de WK-
kwalificatiewedstrijd tegen Oeganda. Ik vero
verde de bal op eigen helft, speelde af en in twee
passes was de bal bij onze voorhoede. Delron
Buckley haalde uit, maar zijn schot werd geblok
keerd. Ik pikte daarna de bal met links op, kapte
naar rechts en schoot gekruist raak. Door die zege
staan we nog steeds eerste in onze poule. Alleen
de nummer één gaat naar het WK, de nummer
twee plaatst zich voor de Afrika Cup. We zitten in
een zware groep, Ghana en Kongo zijn de grootste
concurrenten. Kaapverdië staat nu verrassend op
de tweede plaats en daar spelen we onze vol
gende wedstrijd tegen. Uitwedstrijden zijn in
Afrika altijd een groot probleem, die zijn in prin
cipe niet te winnen. In onze groep waren wij de
eersten die een uitwedstrijd wonnen, 0-1 bij
Oeganda. Als wij niet winnen, komt het meestal
door de scheidsrechters. Die zijn altijd tegen ons.
Alle landen in Afrika hebben iets tegen Zuid-
Afrika. Men heeft het op ons gemunt omdat wij
gezien worden als het Europa van Afrika. Ons land
beschikt over rijkdommen, die de rest niet heeft.
Dat we bij Oeganda wonnen, kwam doordat we
ditmaal wél een eerlijke scheidsrechter hadden.
Daar zijn sommige internationals hem na afloop
speciaal voor gaan bedanken/Tegen Kaapverdië
spelen we straks uit. Bondscoach Baxter heeft ons
al op het hart gedrukt, dat we ons niet over de
scheidsrechter moeten opwinden, omdat we
gewoon een betere ploeg zijn. Een scheidsrechter
hoort onpartijdig te zijn, maar kom maar eens kij
ken en het zal je verbazen wat er allemaal
gebeurt.
Kwalificatie is erg belangrijk omdat we in 2010 het
WK organiseren. Dat zorgt voor veel druk. Dit is dé
kans om nog één keer ervaring op te doen. In 2002
heb ik op het WK geen seconde gespeeld. Voor
iedereen geldt dat we in 2006 de ervaring kunnen
opdoen, die we vier jaar later nodig hebben.
Desondanks worden we thuis altijd bekritiseerd.
Als we in Johannesburg spelen, zit het nationale
stadion nooit vol. Vaak denken de mensen dat we
toch wel winnen. In Johannesburg willen ze meer
locale spelers in het nationale team zien. Elders is
het wel altijd uitverkocht.
Ik kom uit Johannesburg, dus tegen mij zijn de
mensen wel aardig. Alleen de media niet, die zijn
tegen mij. Waarom weet ik niet. Ik heb niemand
iets gedaan, maar ze mogen me gewoon niet. Op
de TV, bij de radio en in de geschreven pers wor
den negatieve dingen over me gezegd. Misschien
komt dat wel omdat ik nooit interviews geef. Als
ik daar ben, is dat alleen maar om te voetballen.
Daar gaat het toch ook om? Het vreemdste
moment was toen we met 3-0 van Ghana verlo
ren. Ik kwam net terug van een knieblessure en
was nog niet helemaal top. Toch speelde ik, maar
na de nederlaag werd besloten dat het mijn
schuld was. Zo vreemd. Sindsdien praat ik écht
met niemand meer. Toen ik die problemen met
mijn vriendin had, was dat groot nieuws in Zuid-
Afrika. Maar ach, ik hou van mijn land en zolang
de mensen tevreden zijn, kunnen de media me
niks schelen. Ze zoeken het maar uit."
MORGEN
„Bij Ajax verloopt de samenwerking met Nigel de
Jong heel goed. Nigel en ik hebben beiden een
bloedhekel aan verliezen en dat is in het veld te
merken. Buiten het veld zijn we goede vrienden, ik
sta dichter bij hem dan bij iemand anders. We
hebben veel met elkaar gemeen; films bijvoor
beeld. We gaan vaak samen naar de bioscoop,
naar de City of bij de ArenA. Of we gaan naar Lely
stad, daar heb ik vrienden wonen. Meestal bezoe
ken we komische films. Ik heb thuis heel veel
DVD's, écht heel veel. Ik ben gek op film en op
muziek. Ik heb een grote, gevarieerde collectie
CD's thuis. Veel Zuid-Afrikaanse muziek, maaT ook
house en zo. Tussen vijf en acht uur zet ik de
muziek lekker hard op. Ik woon in een apparte
ment in de Watergraafsmeer, vlak bij het oude
stadion. Ik ben alleen thuis en dan is het lekker
om m'n zinnen te verzetten met harde muziek.
Soms klagen de buren wel eens dat ik het té hard
op heb staan. Dan komen ze naar beneden en vra
gen of het wat zachter kan. Na de training heb ik
helemaal niets te doen. Een nieuwe vriendin heb
ik nog niet, dus voorlopig heb ik alle tijd. Mijn
moeder zegt dat voetbal voor mij het belangrijk
ste is; dat is altijd zo geweest. Ik heb natuurlijk
nog alle tijd om een vriendin te vinden, dat komt
vanzelf wel. Mijn moeder geeft altijd wijze raad.
We bellen elkaar heel vaak. Soms hou ik dan de
telefoon gewoon even in de lucht, want als zij een
maal begint te praten,houdt ze nooit meer op.Tij-
dens het Amsterdam Tournament is ze bij me
geweest. De hele omgeving beviel haar echter
niet. Ze miste Zuid-Afrika en mijn zusjes zelfs zó
erg, dat ze al na een week weer is vertrokken.
Heimwee!
Waar mijn toekomst ligt, weet ik nog niet. Mijn
contract bij Ajax loopt af in 2006. Amsterdam is
een fantastische stad en Ajax een geweldige club.
We hebben een goede spelersgroep, de suppor
ters zijn altijd goed voor me geweest, ik kan ner
gens over klagen. Maar soms moet iemand verder
kijken in z'n leven. Ik weet nog niet wat er gaat
gebeuren. Er zijn enkele clubs die interesse heb
ben, maaT persoonlijk ben ik er nog niet uit, het is
moeilijk. Waarschijnlijk word ik op een ochtend
wakker en beslis ik."
„Erover nadenken heeft geen enkele zin. Mensen
zeggen vaak "ik zal er over nadenken", maar dat
werkt bij mij niet. Ik weet iets of ik weet het niet.
Mijn moeder zei niet lang geleden "je bent al te
lang bij Ajax, je verliest en jullie spelen slecht. Ga
ergens anders naar toe". Dat was tijdens mijn
blessure. Maar nu gaat het weer lekker. Ze klonk
laatst heel opgetogen. "Wat zijn je plannen?"
vroeg ze. Maar zij beslist niet waar ik naar toe ga.
Ik ben 23 jaar en doe dat zelf. Dat ik in 2006 trans
fervrij ben - en dat financieel voor mij beter is -
zegt me niks. Het is immers niet mijn geld, maar
van God. Daarom kan ik net zo goed al dit seizoen
weggaan, want dat geld is niet belangrijk voor
mij. Ergens in maart voelde ik me niet lekker en
heb ik direct mijn manager gebeld om te zeggen
dat ik weg wilde. We hebben lang gepraat en uit
eindelijk besloten om het tot het einde van het
seizoen aan te zien. Ik bemoei me alleen met het
heden en kijk niet naar morgen. Alles wat nu
gebeurt, heeft invloed op morgen? Niemand weet
van te voTen wat er gebeurt. Ik zie alles in het
zelfde perspectief en leef bij de dag. Dat heeft
mijn moeder me geleerd: denk niet aan morgen,
maar aan vandaag en wees gelukkig. Misschien
beslis ik in juni 2006 wel dat ik tot 2008 in
Amsterdam wil blijven. Ik hóef niet weg.
Het is mijn droom wens om eens de beste speler van
heel Afrika te woTden. Ik ben er al een paaT keer
dichtbij geweest. Als dat gebeurt, kan ik mijn schoe
nen met een brede glimlach aan de wilgen hangen.
Lees verder op pagina 15
Pienaar zet zich schrap in de confrontatie met Feyenoord.
