f
Hoe is het met...Richard Sneekes?
r
'/Moet ik gaan voorkauwen welke prijzen ik nog wil winnen
Q
30 OKTOBER 2004 NUMMER 7 AjAX LIFE
Het mysterie Edgar Davids
NOORDWIJK AAN ZEE - Een gesprek met Edgar Davids was altijd weer een hele beproeving.
Héél soms sprak de oud-Ajacied, tegenwoordig middenvelder van Internazionale, maar vaker
zweeg hij tegenover journalisten. Als aanvoerder van het Nederlands elftal móet de 32-jarige
routinier de pers tegenwoordig wel te woord staan. Ajax Life maakte van de gelegenheid
gebruik en trok Davids in Hotel Huis ter Duin aan zijn trainingsjasje.
Doot Daan Schippers
Edgar Davids neemt het voortouw tegen Finland.
Verslaggever, in de hotellobby: „Hallo Edgar. Ik heb
vandaag een interview met je."
Davids, ondertussen de verslaggever van boven
tot onder opnemend:
Verslaggever: „Ik ben van Ajax Life, ken je dat?"
Davjds: „Nee. Je weet dat ik alleen over het Neder
lands elftal wil spreken?"
Het ijs is nog minstens één meter dik, wanneer
Davids tijdens de persconferenties voor Macedo-
nië-Nederland en Nederland-Finland plaats
neemt aan het tafeltje. Dat de relatie tussen de
oud-Ajacied en de pers al jarenlang een moei
zame is,behoeft geen nadere toelichting. Het lijkt
voor Davids wel een crime te zijn, om als aanvoer
der - verplicht - de pers te woord te staan. Zoals
het voor verslaggevers vaak een beproeving is
hem te interviewen. Eén verkeerde vraag en
Davids kijkt je woedend aan en loopt weg. Géén
katje om zonder handschoenen aan te pakken
dus. Een voorzichtige benadering geniet de voor
keur.
EdgaT, wat is eT veranderd sinds de komst van de
nieuwe bondscoach?
„Een nieuwe visie, nieuwe spelers, vooral veel
nieuwe spelers."
Waarin komt die nieuwe visie tot uiting?
„Ik denk dat de bondscoach dat al zo vaak heeft
herhaald: dat hij toch met buitenspelers wil spe
len én op de helft van de tegenstander."
In hoeverre is de nieuwe situatie voot jou anders
dan voorheen?
„Het systeem schept duidelijkheid, maar dat was
in het verleden ook wel zo. Elke coach heeft
natuurlijk zijn eigen visie en zijn eigen speel
wijze."
Kan jij je goed vinden in de speelwijze van Van
Basten?
„Ja, ik heb jarenlang bij Ajax zo gespeeld, 4-3-3. Als
het mogelijk is, spelen we zo, maar anders spelen
we gewoon met een ruit. Met een speler voor de
verdediging. Dus eigenlijk gewoon volgens het
Ajax-systeem."
VeTleeT je dat nooit?
„Nee, op het Ajax-systeem woTdt van jongs af aan
gehamerd en dat wordt bij je ingeprent."
Dus is het erg prettig om te werken met iemand
met zo'n Ajax-verleden?
„Jawel, het is prettig als je eenzelfde visie hebt als
een trainer. Ik vind dat Oranje aanvallend moet
spelen op de helft van de tegenstander. Dat moet
het uitgangspunt zijn."
Een verslaggever van Voetbal International
schuift aan. Davids zegt dat hij hem zich nog wel
herinnert. „Ik vergeet niet snel." Na afloop zal de
verslaggever van VI zeggen dat hij tien jaar
geleden iets heeft geschreven dat de voetballer
niet zinde. Edgar Davids, hij blijft een mysterie.
Wat was de belangrijkste Teden voor jou om na
het EK in Portugal dooT te gaan?
„Ik ben nog fit en toen ik de wedstrijdbeelden van
het afgelopen WK weer terug zag, begon het toch
te kriebelen. Het is mooi om van het Nederlands
elftal deel uit te blijven maken. En ik heb toch een
goed gevoel overgehouden aan het WK '98."
Het heeft dus wel degelijk gespeeld dat je van
plan was om na EURO 2004 te stoppen?
„Ja, ik was natuurlijk teleurgesteld. Ik vroeg me af
of dit het maximale was dat we konden halen met
die groep. Als ik had gedacht dat het 'klaar' was
met de spelersgroep, dan houdt het voor mij op."
Spelvreugde heeft je doen besluiten door te
gaan?
„Ja, dat is altijd de basis voor voetbal, denk ik."
Hoe moeilijk is het om die hongeT naaT successen
te blijven houden?
„Dat is vrij makkelijk. Er zijn toch prijzen die ik
nog steeds niet gewonnen heb."
Welke dan?
„Dat is toch makkelijk, moet ik dat nog gaan voor
kauwen? Een WK een EK."
Is dat haalbaaT met deze gmep?
„Anders was ik niet aan dit avontuur begonnen.
Als ik naar deze jonge spelersgroep kijk, denk ik
toch dat ik de goede beslissing heb genomen. Ik
voel me fit, speel nog bij een topclub, mis nog een
paar prijzen en denk dat er nog nieuwe mogelijk
heden zijn. Als ik naar het team kijk, dan denk ik
'oké'. Als ik had gezien dat verdere successen niet
haalbaar zouden zijn, was ik niet voor de kat z'n
viool doorgegaan."
Is er veel veranderd door de komst van al die
jonge spelers?
„Van tevoren wist ik dat natuurlijk niet. Ik was
niet op de hoogte wie - en hoeveel - nieuwe jon
gens er geselecteerd zouden worden."
Zijn die jonge jongens ook stimulerend voor jou?
„Absoluut. Ze weten dat ze zich moeten bewijzen,
het jeugdige elan straalt ervan af."
Heb je het gevoel dat jij die jonge jongens kan
sturen?
„Ja, ik kan ze dingen leren, maar zij kunnen mij
net zo goed ook weer dingen leren. Het is een wis
selwerking. Maar het is niet zo dat zij bij Chanje
komen en ik ze dan nog dingen zou moeten ga
leren. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Ze zitten
al bij het Nederlands elftal, dus ze hebben kwali
teiten. Daarop worden ze geselecteerd en dan
moet het hier tot uiting komen."
Wat is dan wel jouw bijdrage?
„Nou, er zijn bepaalde situaties die zich voordoen
waarin ik natuurlijk wel de routine en het over
zicht heb om die op te lossen."
Zie je dingen van jezelf in die jeugdige spelers
terug?
„Jawel. Net als ik was en bén, is iedereen gretig. En
dat leidt soms tot conflicten. Kijk maar naar Wes
ley Sneijder; die is heel gTetig en wil heel graag.
Dan komt-ie - mede daardoor - af en toe in con
flict met een trainer."
Volg je ook wat er met die jongens bij Ajax
gebeurt?
„Ja, ja. Dat is af en toe niet te missen. Ik lees bijna
niets, maar af en toe vang ik wel eens iets op."
Hoe moeten die jongens daar uit komen?
„Ik denk dat ze zelf hun eigen weg moeten zoe
ken, dat is het belangrijkste. Maar ik denk dat het
toch beter zou zijn, als er iemand is die - op het
moment dat ze hulp nodig hebben - hen de hel
pende hand toe zou reiken."
Dus als ze naar je toe komen, help je ze. Maar je
stapt niet op ze af?
„Nee, af en toe zeg ik wat en dan help ik iemand.
Maar meestal moeten ze zichzelf staande weten
te houden. Het is hier geen liefdadigheidsinstel
ling. Je komt bij het Nederlands elftal met een
doel."
Heeft het aanvoerderschap jou veranderd?
„In principe verandert er niet veel, maar toch wel
iets. Het betekent vooral dat ik een leidinggevend
figuur ben geworden."
Is dat iets dat je leuk vindt?
„Nee, maar het is een rol waarin ik ben gegroeid.
Ik denk dat ik daar op een gegeven moment wel
klaar voor was."
Heb je erover getwijfeld, toen je werd gevraagd
of je aanvoeTdeT wilde woTden?
„Natuurlijk moest ik er goed over nadepken, want
het is wel een heel grote verantwoordelijkheid.
Het heeft natuurlijk pluspunten, maar ook heel
veel minpunten. Alles heeft positieve en nega
tieve kanten. Die moest ik in overweging nemen
bij het opmaken van de balans."
Maakt 'die band' nog wat uit voor een speler met
al jouw ervaring?
„Soms wel, soms niet. Soms weet een groep direct
wie de aanvoerder is en wie in bepaalde situaties
het voortouw neemt. Dan maakt een aanvoer
dersband niet veel uit."
Word je tegenwoordig andeTS benaderd?
„Ik denk dat ze m'n karakter wel kennen en dat ze
weten wat ik kan brengen. Daarom achten ze me
geschikt voor die rol. Je bent zo'n persoon of je
bent het niet."
De spelvreugde die je uitstraalt, heb je die over
vijf jaaT nog steeds?
„Ik hoop het wel."
Je ziet voetbal nog altijd niet als werk?
„Nee, maar het is toch fantastisch dat ik echt ple
zier in m'n werk heb? Hoeveel mensen gaan met
plezier naar hun werk, waar ze ook hun ambities
in kunnen stoppen? Dan ben ik toch best wel
bevoorrecht."
Davids:„Was dit het?"
Verslaggever: „Ehhh, nou..."
En weg is Davids, terwijl het ijs nog geen millime
ter is geslonken. De nieuwe aanvoerder van
Chanje heeft gesproken. Inmiddels kwam hij ook
alweer in de publiciteit doordat hij in Italië bij het
verlaten van een warenhuis een paparazzifoto-
graaf het ziekenhuis in geslagen zou hebben. De
fotograaf heeft een aanklacht tegen hem inge
diend. Edgar Davids, hij blijft een mysterie.
AMSTERDAM - Richard Sneekes (35) speelde in Ajax 82 samen met voorstopper Dennis
Bergkamp. De geboren Amsterdammer maakte zijn debuut onder Johan Cruijff en verving
in ig8s als jongste debutant ooit (16 jaar en 362 dagen) Rob de Wit. Achteraf stond zijn
'grote bek' een mooie toekomst in de weg. Nu, na negen Engelse voetbaljaren, is het mooi
geweest. Sneekes woont en werkt nog in Engeland en is zo 'verengelst' dat een terugkeer
naar Nederland niet meer waarschijnlijk is.
Door Sander Zeldenrijk
„Ik debuteerde op m'n zestiende. Dan is het dui
delijk dat men mij niet als één van de velen uit
de opleiding zag. Na dat debuut tegen Haariem
(een 5-1 zege zonder doelpunt van de debutant,
red.) zat ik 's avonds meteen in een sportpro
gramma. Een dag later moest ik op school een
proefwerk maken, maar dat werd geen succes. Ik
had overigens geen supersterstatus, zoals je dat
nu bij die jonge gasten ziet."
Sneekes speelde in drie jaar slechts drie duels.
„Te weinig", erkent hij zelf. „Ik ben niet op mijn
mondje gevallen en kwam daardoor altijd in
conflicten terecht. Die stonden mijn doorstro
ming in de weg. Als ik weer iets zei, dan zag ik
Cruijff al vanuit mijn ooghoeken. Was ik weer
een wedstrijd geschorst. In het veld kwam ik
altijd voor de anderen op, als die verrot werden
gescholden."
De blonde centrale middenvelder wilde voetbal
len en toen dat niet bij Ajax kon, begon hij aan
zijn grote voetbalavontuur. Via een verhuurpe-
riode aan FC Volendam ("ik werd geruild tegen
Wim Jonk"), Fortuna Sittard ("het eerste jaar was
moeilijk. Pizza, chinees, patat, het kwam allemaal
twee keer per week voorbij"), FC Locarno ("Ik kon
er goed verdienen, maar slechts 40 procent van
mijn salaris werd uitbetaald"), Bolton Wanderers
("een echte familieclub"), West Bromwich Albion
("de manager daar was gek, net Saddam Hoes
sein"), Stockport County ("veel potentie maar wel
iedere dag twee uur file rijden"), Huil City ("de
trainer werd ontslagen en ik wilde niet verhuizen
naar Huil") en het Deense Herijalge BK ("ik zou
drie keer per week worden ingevlogen, maar in
mijn hart was ik al gestopt met voetballen").
Sneekes is inmiddels 'verengelst'. Zijn zoontje
keek tijdens EURO 2004 naar Beckham en consor
ten en ging in zijn kamer computeren toen
Oranje moest spelen. Tegenwoordig bezit de Hol-
■<.w
Richard Sneekes in duel met Feyenoorder Simon Tahamata.
lander onroerend goed in Manchester, Birming
ham en Spanje. „Ik wil wel terug, maar de kinde
ren zijn opgegroeid in Engeland. Ik ben vervreemd
van Nederland. Soms kan ik me niet eens voor
stellen dat ik voor Ajax heb gespeeld. Dat komt
pas weer als ik door mijn shirts rommel. Mijn
vrouw vraagt me vaak wat er met me zou zijn
gebeurd, als ik bij Ajax niet zo'n grote bek had
gehad. Misschien ben ik inderdaad veel misgelo
pen, maar daaT heb ik geen wroeging over."
