Bob ontmoet Aron Winter
'Arie, Arie, Arie scandeerden ze en ik vond het geweldig'
Ajax Life nummer 18 1 mei 2004
WIIMNAARSMEIMTALITEIT
Aan het einde van het seizoen 1999/2000 nam
Bob Haarms op indrukwekkende wijze
afscheid van Ajax. Winter was erbij en genoot
mee. „Bob werd rondgereden door de gracht
met een dubbeldekker en op het veld reed een
Romeinse kar. Tsja, Bob is écht een legende.
Ik ken hem al vanaf de jeugd bij Ajax. Ik was 17
jaar toen ik van de amateurs van SVL uit Ley-
stad naar Amsterdam kwam. Bob was er één
van opgestroopte mouwen. Ik kende hem van
naam, maar wist toen nog niet wie hij was. Op
dat moment openbaarde hij zich als een harde
en autoritaire trainer. Hij liet ons keihard wer
ken en had het altijd maar over vroeger. "Wer
ken voor je poen". Pas later ben ik het waarom
van zijn aanpak gaan beseffen, kreeg ik begrip
voor zijn manier van trainen. Hij doet het om
iemand het uiterste uit z'n loopbaan te laten
halen. De persoon Bob leerde ik pas op latere
leeftijd kennen, een fantastische man. Tegen
woordig lijkt het alsof de spelers zich er te
gemakkelijk vanaf maken. De winnaarsmenta
liteit die Bob predikte, mis ik wel eens. Verslap
pen bestond niet onder Bob."
RENTREE
OfSSssspei» 14, wél MS Amteriunt, Ssfc
ben ik bij de dub betrokken, dat is echt gewel
dig. Er werken allemaal gezellige mensen, Als
ik alleen al denk aan secretaresses als Christa,
Rosalie en Claudia, de vrouwen van het spe
lershome Joan, Paula, Eisen Marjaen die ik ben
vergeten. Ik vind het heel leuk om daar even
langs te gaan, even wat te dollen. Dat clubge
voel, heerlijk. Ajax is gewoon één van de mooi
ste clubs ter wereld. In het buitenland heb ik
gemerkt hoe hoog Ajax overal staat aange
schreven. In Italië is Ajax een heel grote naam;
dat blijkt wel uit de manier waarop onze jonge
talenten aan alle kanten worden gevolgd. Ajax
staat altijd in de picture. De hele wereld kent
de club. Al winnen Italianen bijna altijd van
Ajax, toch hebben ze op voorhand zoiets van
'o jee'. Hun benadering van voetbal is totaal
anders dan hier. Wij willen aanvallen, de bal
hebben. Dat zijn ze niet gewend, dus moeten
ze anders spelen tegen ons. Wij willen bij een
i-o voorsprong de tweede goal maken. Bij hen
is een gelijkspel op voorhand al goed genoeg.
Kijk maar eens naar Ajax in de Champions
League. Veel beter zijn, maar bijna altijd verlie
zen. Opmerkelijk."
Op zijn beurt geeft Bob Aron een pluim: „Ik heb
er velen zien gaan en komen. Allemaal hebben
ze bij ons iets meegekregen van de maatschap
pij. Aron is geslaagd. Hij heeft een geweldige
carrière achter de rug en die afgesloten bij zijn
oude club. Dat is prachtig."
Het debuut van Aron in Ajax 1 staat Bob nog
helder voor de geest. Dat was op 6 april 1986,
Ajax won met 3-0 van FC Utrecht. Winter
maakte de laatste treffer. „Amsterdammers
gebruiken voor alles altijd een verklein
woordje. Dus Aron werd Arie en daar is-ie nooit
meer vanaf gekomen." Winter: „Ik vond het
geweldig als de supporters dat zongen. Als het
elftal niet draaide en ik mocht warmlopen,
galmde het "Arie, Arie, Arie" van de tribunes. Ik
was nog geen 20 jaaT en vond het overweldi
gend. Het heeft jaren standgehouden."
In zijn debuutjaar won Ajax de KNVB Beker
door in de finale RBC met 3-0 te verslaan. Het
jaar daarop, het tweede seizoen van Johan
Cruijff als trainer, volgde er meer. „Cruijff is
heel belangrijk voor me geweest en heeft me
veel geleerd. Cruijff wist spelers als geen ander
te prikkelen en het maakte hem daarbij niet
uit wie. Status telde voor hem niet. Maar als
het minder ging, pakte hij altijd de sterkste
aan. Mij beschermde hij, maar toen ik het te
makkelijk afdeed, heeft hij ook mij aangepakt.
Cruijff was een soort vaderfiguur voor me."
Na amper een jaar als profvoetballer actief te
zijn, stond Aron Winter op het bordes van het
Leidseplein met de Europa Cup voor Bekerwin
naars in z'n handen, te zwaaien naar een uit
zinnige mensenmenigte. „Dat was prachtig. Al
die mensen. Voor een speler is het natuurlijk
het mooiste om een prijs te winnen. De beker
of het kampioenschap en daarna Europese
bekers. Een huldiging meemaken was iets
geweldigs, maar het winnen was waar het uit
eindelijk allemaal om gaat. De afstand tussen
spelers en publiek is normaal best groot, maar
op die speciale momenten niet.
Lees verder op pagina 7
AMSTERDAM - Aron Winter heeft een indrukwekkende carrière achter de rug. Johan
Cruijff liet hem wennen aan het grote werk, maar daarna koos hij zijn eigen pad. Via
Lazio Roma en Internazionale keerde hij in 1999 terug bij Ajax. En passant werd hij in
de zomer van 2000 recordinternational met 85 interlands. Het bewogen voetballeven
van een echte Ajacied werd uitvoerig besproken bij Bob aan tafel.
Door Arnout Verzijl
Hoe het nu met hem is en wat hij tegenwoor
dig allemaal doet, wil Bob precies weten. Deels
is de oude oefenmeester daarvan al op de
hoogte, want samen met Fred Grim en Dirk de
Groot verzorgt het duo clinics voor-hoofdspon
sor ABN AMRO. Tijdens zijn laatste contractjaar
hield Winter zich al bezig met het ontplooien
van commerciële activiteiten voot Ajax. Maar
dat is niet het enige wat hem bezighoudt:
„Sinds anderhalve maand ben ik me aan het
voorbereiden op de cursus Coach Betaald Voet
bal die ik in september ga volgen. Momenteel
ben ik met bijscholing bezig. Omdat ik geen
trainersachtergrond heb, is het goed dat ik
stage loop onder leiding van Wim KoeveTmans
en Ronald Spelbos. Ik word als het ware bijge
spijkerd. De andere cursisten hebben diverse
trainersdiploma's in handen. Normaal gespro
ken heeft iemand Oefenmeester I nodig om de
cursus Coach Betaald Voetbal te mogen volgen,
maar vanwege mijn staat van dienst geldt die
verplichting niet voor mij. Dus is mijn bagage
niet volledig. In overleg met de KNVB bezoek ik
een wedstrijd in het Betaald Voetbal en schrijf
daar een rapport over. Dat wordt twee weken
later in Zeist besproken. Zo wil ik inzicht krij
gen in voor een traineT relevante zaken.Trainer
worden lijkt me leuk, maar of ik er nu al
geschikt voor ben, dat weet ik niet. Ik volg de
cursus vooral, omdat ik in één jaar tijd het
hoogste diploma kan halen. Normaal gespro
ken doet iemand daar minimaal een jaar of
vier over; soms nog langer."
Omdat zijn goede vriend Richard Witschge
momenteel in Japan balt, is het opzetten van
voetbalprojecten door een stel oud-voetballers
- waaronder ook Regi Blinker en Steve Goosen -
voorlopig in de ijskast gezet. Het gezelschap
was juist begonnen met enkele projecten ten
bate van het jeugd- en amateurvoetbal. En
alsof het niet genoeg is, bezit Winter ook nog
een Italiaans restaurant in Lelystad (The Italian
Lounge) en zet hij zich in voor diverse goede
doelen: Onder meer voor de 'Stichting Gelijk
spel' en de 'Johan Cruijff Welfare Foundation'.
Ik houd me dus vooral met leuke dingen bezig,
ben heel selectiefin wat wel en wat niet." Wel
licht zijn belangrijkste activiteit is het door
brengen van veel tijd met zijn kinderen. Win
ter: ,,'s Avonds ben ik hoofdzakelijk thuis. Dat
kwam nauwelijks voor toen ik in het buiten
land speelde. Ik kan nu veel tijd met mijn kin
deren doorbrengen. Zo ben ik heel bewust met
mijn zoon bezig, die geboren is toen ik naar
Nederland terugkeerde. Daar geniet ik van en
ik heb er nu meer tijd voor dan destijds bij de
twee oudsten. Ik vind het geweldig."
In 1999 keerde Aron Winter - na zeven zwoele
Italiaanse jaren - terug naar Ajax. Een over
gang die hij niet had zien aankomen: „We had
den het prima naar ons zin in Italië en voelden
ons eigenlijk meer Italiaan dan Nederlander.
Mijn contract bij Inter liep nog door. Toen kreeg
ik van het ene op het andere moment te horen
dat m'n moe.der nog maaT een half jaar te
leven had. De keus was toen snel gemaakt: ik
wilde terug naar Nederland, het liefst naar
met frisse moed verder, maar kreeg ik te
maken met Co Adriaanse, duidelijk een trainer
met een andere kijk op voetbal. Zonder daar
over uit te wijden, bleek al snel dat we niet met
elkaar konden opschieten. Hij heeft Richard
Witschge en mij flink aangepakt; soms voelden
we ons zelfs vernederd. Bij aanvang van mijn
derde jaar heb ik het toch weer geprobeerd.
Misschien lag het wel aan mezelf, ook al wist ik
hondeTd procent zeker van niet. Het pakte
inderdaad niet goed uit en het was beter om
weg te gaan. In dat jaar was Frank Rijkaard
trainer bij Sparta en hij kon me goed gebrui
ken. Uiteindelijk ben ik naar Sparta gegaan.
Daar heb ik - ondanks de degradatie - een
geweldige tijd gehad. Sparta is een mooie,
échte vereniging. Maar natuurlijk ging het er
heel anders aan toe dan dat ik gewend was. Na
dat jaar keerde ik weer terug bij Ajax. Ik kende
een goede voorbereiding, maar ik merkte dat
ik er een jaar lang uit was geweest. Ik speelde
weinig en was op een gegeven moment alleen
maar aan het trainen. Toen heb ik nagedacht
en ben - naar mezelf toe - zo reëel mogelijk
mat, Vm Vttuoo tm -zuoo mm
Ajax. Ik was er immers begonnen en vond Ajax
een mooie club om mijn carrière af te sluiten.
Danny Blind en trainer Jan Wouters wilden me
graag hebben, maar Ajax moest in principe
een hoog transferbedrag betalen. Daarom ben
ik met Inter-voorzitter MoTatti gaan praten. Hij
begreep mijn situatie en heeft alle medewer
king verleend aan de overgang. Hij lag niet
dwars en voor heel weinig geld kon ik terug.
Met het toenmalige bestuuT hebben we een
hele lijn uitgestippeld. De eerste twee jaar zou
ik voetballen, in het derde jaar minder spelen
en vanaf het vierde jaar zou ik de jeugd gaan
begeleiden. Mijn rol als 'oudere speler' was
daarmee ingevuld; we waren het eens. Helaas
is dat niet helemaal goed verlopen. Het begon
al in mijn eerste jaar. Jan Wouters - écht een
fantastische trainer vind ik hem - werd ontsla
gen. Bij Ajax liep het niet en door het verlies
van mijn moeder waren mijn eigen prestaties
beneden niveau. In mijn tweede jaar wilde ik
geweest. Een voetballer wil wedstrijden spelen
en ik had geen doel meer voor ogen. Het plezier
verdween langzaam; ik was alleen maar hard
aan het trainen. Maar dat kan ik in mijn eigen
tijd ook wel. Daarom heb ik besloten te stop
pen en ben ik nog steeds in gesprek met Ajax
om wat met de commercie of jeugd te doen. Op
dit moment loop ik stage bij de commerciële
afdeling, maar beslissen doe ik later.'
Aron Winter is vooral directeur Arie van Eijden
dankbaar voor diens inspanningen. „Hij heeft
me goed geholpen en daar ben ik hem zeer
dankbaar voor. Mijn rentree bij Ajax is niet
helemaal geworden wat ik ervan had ver
wacht, maar ook dat is het leven. Mijn afscheid
in het Concertgebouw was schitterend en mijn
gevoel voor Ajax is niet veranderd. Het is mijn
duppie en zal dat altijd blijven. Veel spelers
van het huidige eerste elftal heb ik nog in de
jeugd zien voetballen. Ik ga geregeld kijken op
De Toekomst. Ook in het commerciële traject
Bob slaat Aron Winter amicaal op de schouder.
