'We hebben helemaal niets meer man'
Ajax Life nummer 10 20 december 2003
ja
GELUIDSMIX
Balen in Brugge
Fraaie choreografie aan de zijde van de fanatieke Brugse aanhang.
BRUGGE - Niet alleen Ajax had z'n zaakjes slecht geregeld tegen Club Brugge, ook de
Belgische politie maakte er qua infrastructuur een potje van. Voor de 1.400 meegereisde
Ajax-supporters was het duel in België er één om snel te vergeten.
Door Sander Zeldenrijk
Foto's Carla Smit
Amsterdam, Deiie Alpihof, dinsdagmiddag twee
uur. De drie luxueuze witte touringcars die
klaar staan, contrasteren flink met de helder
blauwe hemel. Vijf uur voor de aftrap is ieder
een licht nerveus voor de ophanden zijnde en
op voorhand al beladen wedstrijd tegen Club
Brugge. Gezelligheid voert desondanks de
boventoon. Bovendien is het in de bus lekker
warm, zeker vergeleken met de schrijnende
kou buiten. Een voorproefje voor vanavond,
want de weersomstandigheden in Brugge
naderen het Poolklimaat. De plaats waar moet
worden opgestapt, doet terugdenken aan de
goede oude tijd. Het Stadion 'Delle Alpi' in
Turijn is immers de plek waar Ajax in 1992 de
basis legde voor de UEFA Cup-winst middels
een 2-2 gelijkspel tegen AC Torino. Of een gelijk
spel vanavond voldoende is voor een nawinters
vervolg van het Champions League-avontuur, is
mede afhankelijk van de uitslag bij AC Milan-
Celta de Vigo. De verwachting is dat de suppor-
tersrit, overigens aantrekkelijk geprijsd voor
25,- zo'n kleine vier uur in beslag zal nemen.
Breda is het eerste reisdoel, want daar wachten
nog eens twee bussen op ons gezelschap. In
totaal zullen er ruim 20 touringcars naar België
trekken, helemaal conform het advies van de
autoriteiten vanwege de uit de hand gelopen
thuiswedstrijd in Amsterdam. Aad uit Halfweg
is een trouwe supporter van Ajax. Hij reist zijn
club al jaren achterna. Ook vandaag. Zijn vrien
den stappen elders in het land op, in Brugge
moet later deze dag de gebroederlijke hereni
ging plaatsvinden. Onderweg houdt men via
de mobiele telefoon veelvuldig contact met
elkaar, ledereen wil weten hoe de situatie in
Brugge is. Aad heeft veel ervaring met busrei
zen. „Ik kan me nog een wedstrijd tegen Juven-
tus herinneren. Toen stonden we vlakbij het
stadion in de file. Dat schoot helemaal niet op.
Op een gegeven moment reden we tussen de
Italiaanse supporters en hoorden allemaal sire
nes. Wat bleek nou? De spelersbus van Juven-
tus reed - onder politiebegeleiding - dwars
door de menigte heen. Toen ze ons passeerden,
zijn we er snel achteraan gegaan en konden we
zo gemakkelijk doorrijden. Prachtig." Als de
bussen volgens schema in Breda arriveren,
stapt ook Maurice Peeters van de Belgische
afdeling van de SVA aan boord. Hij toont met
gepaste trots een Belgisch krantenartikel,
waarin verslag wordt gedaan van zijn opmer
kelijke liefde voor Ajax. Hij woont in België,
maar stapt desondanks op in Nederland.
„Getooid in een Ajax-bodywarmer, muts en
enkele roodwitte shawls. Je denkt toch niet dat
ik met die kleren door Brugge was gaan
lopen?"
AGENTEN
Na een onderbreking van 20 minuten vervolgt
Applaus en gezang voor de Ajacieden tijdens de inspectie van het erbarmelijke speelveld.
het Ajax-gezelschap de reis. Bij Antwerpen is
een grote file de eerste tegenslag. Om de tijd te
doden worden er nog maar wat drankjes
besteld. Een enkeling steekt 'ter ontspanning'
een joint op en het toilet maakt - na al dat ver
orberde goudgele vocht - ook aardig wat overu
ren. De aanwezige vrouwen willen graag bij
een benzinepomp naar de WC, maar de Belgi
sche politie verbiedt de fans om ook maar op
één van de locaties te stoppen. Dit tot ergernis
van de vrouwelijke Ajax-fans.
Nadat de bussen Ant
werpen eindelijk gepas
seerd zijn en Gent in
zicht is gekomen,komen
de eerste telefoontjes
van supporters die al bij
het Jan BTeydel Stadion
staan. Sommige jon
gens zijn teruggestuurd
omdat ze geen kaartje
hebben en enkele ande
ren wachten nog op hun
toegangsbewijs, die ie
mand anders voor hen
meebrengt, ledereen is
nu op de hoogte over
het grote aantal agen
ten dat in de stad op de
been is.
Tijdens de rustige bus
reis zorgt één van de Ajax-fans voor wat hilari
teit. De persoon in kwestie opent namelijk een
mixdrankje met een aansteker, waarbij het
dopje hard via het dak weer op zijn voorhoofd
terugkaatst. Gevolg: een snelgroeiende bult en
veel lachende medepassagiers. „Ik ben tenmin
ste wel de eerste in de bus met een wond",
pocht hij vergeefs. Op 50 kilometer van Brugge
- het is al donker en de buitentemperatuuTme-
ter geeft -4 graden Celcius aan - passeren de
eerste auto's met Belgische fans. Ze toeteren
luidruchtig, maar behalve de vele middelvin
gers en sjaaltjes die uit het raam wapperen, is
er weinig origineels te zien bij de Zuiderburen.
Eén passagier steekt zijn arm uit het raam en
toont ons een fles Ajax-wasmiddel. Ludieker
wordt het niet meer. Het enige dat wel toe
neemt,is de drukte op de snelweg. Met alle ver
tragingen van dien. De absolute (anti-) climax
volgt als de Amsterdamse delegatie het stadion
van Club Brugge op twee kilometer nadert. Ter
wijl de Belgische politie ongeïnteresseerd een
kaartje legt in hun commandowagens, staan
de Ajax-bussen in de file tussen alle Brugge-
fans. Hoezo veilig? Even later wordt het nog
erger. In de laatste straat richting het parkeer
terrein voor de bezoekende supporters rijden
de bussen door een smalle weg, aan beide kan
ten grenzend aan bos. Ook hier is geen enkele
politiewagen te zien, om van een escorte naar
het stadion maar niet te spreken. Wel allemaal
drukgebarende fanatieke Club Brugge-'fans',
die weinig goeds in de zin hebben.
IRRITATIE
Door het lakse optreden van de politie en de
veel te nauwe toegangswegen naar het sta
dion, ontstaat er irritatie in de bus. Een enke
ling pleit ervoor om eerder uit te stappen. Als
de bus een Chinees restaurant passeert, vraagt
iemand "haal jij even wat Chinees Opa!". Geen
wonderlijke gedachte. Het hele gezelschap zit
immers al vijf uur in de bus, teTwijl hetzelfde
asfalttraject ook in ruim drie uur gereden had
kunnen worden. Uiteindelijk blijft iedereen
netjes zitten. Op het parkeerterrein is het
inmiddels een drukte van jewelste met
Ajax-bussen en Nederlandse personenauto's.
Bekende stewards worden begroet en daarna
maakt iedereen zich uit de voeten om nog snel
even de omwisselbiljetten om te ruilen voor
échte toegangskaarten. Het optreden van de
Amsterdamse zanger Barry van Vliet is dan al
gemist en het Ajax-vak staat redelijk vol. Daar
komt nog eens bij dat veel fans nog maar wei
nig gegeten hebben en de hotdogs ongeveer
dezelfde temperatuur hebben als een sneeuw
laag op de Himalaya. Eenmaal in het vak volgt
wederom een teleurstelling. „Ik betaal ver
domme 43,- voor een kaartje en wat krijg ik?
Een stoeltje zonder rugleuning, waarvan de zit-
bodem bevroren is. Moet ik hem soms eerst
schoonmaken en dan met een natte reet naar
de wedstrijd kijken?", moppert één van de Aja
cieden terecht. Het gevolg is dat bijna iedereen
het gehele duel staand volgt. Het wedstrijdver
loop maakt de Ajax-fans niet bepaald vrolijker
en iedereen wil na het laatste fluitsignaal zo
snel mogelijk naar de bussen. Gelukkig is de
Belgische politie ook zo verstandig om de sup
porters niet lang in het stadion vast te houden.
Onder een overvloed aan Belgische ME-ers wor
den de teleurgestelde fans begeleidt naar het
parkeerterrein.
Rond de klok van half twaalf loodsen vele Belgi
sche motoragenten de roodwitte Ajax-escorte
via enkele donkere bosweggetjes richting snel
weg. Terwijl de felblauwe zwaailichten het
donkere en mistige Bmgge enigszins 'opfleu
ren', zwaait de plaatselijke Brugse aanhang de
Ook op P2, het parkeerterrein naast de ArenA, vertrokken enkele bussen
richting Brugge.
Amsterdamse delegatie uit. De harde kern is in
geen velden of wegen te bekennen. Onderweg
volgt weer een deja vu van middelvingers,
obscene gebaren en veel, héél veel, autogetoe
ter. In de bus zijn de reacties verschillend. De
zin "het is terecht dat we zijn uitgeschakeld",
valt niet goed bij iemand twee rijen naar ach
teren."Ik denk dat ik doodga, zo ellendig voel ik
me. We hebben gewoon helemaal niets meer
man!". Om de beste fan wat op te beuren,
wordt hem een zak chips aangeboden. „Het
vergoedt niets, maar toch bedankt."
Opmerkelijk genoeg praat men na de eerste vijf
minuten nagenoeg helemaal niet meer over de
wedstrijd, ledereen drukt zijn hoofd tegen het
busraam en voor de (weinige) slechte slapers
wordt er een videootje gestart. Rond de klok
van één uur, als de film afgelopen is, vormt de
suizende wind, het keiharde gesnurk van één
van de passagiers en het ritmische gebeuk van
de Belgische snelweg een aparte geluidsmix.
In tegenstelling tot de heenreis hebben de bus
sen nu maar net 3,5 uur nodig om weer het
Delle Alpihof in de Watergraafsmeer te berei
ken. Daar stroomt de bus rap leeg en zoekt
iedereen zo snel mogelijk zijn of haar weg naar
het eigen bed. Zondag wacht FC Utrecht.
