'Die mindere periode is goed voor me geweest'
De sterke terugkeer van Nigel de Jong
De Nierstichting
22 NOVEMBER 2003 NUMMER 8 AJAX LIFE
ren?'. Daar moest ik doorheen. Af en toe ver
bijt ik me op de bank. Als het lekker loopt, wil
ik er ook in. Weet je, het hangt er helemaal
vanaf hoe ik daar in m'n 'koppie' mee omga.
Als een voetballer een tijd niet speelt, gaat hij
twijfelen. Heeft de trainer nog wel vertrou
wen in me? Is het niet beter om een andere
club te zoeken? Dat zijn de gevaren die op de
loer liggen als je te lang op de bank zit. Geluk
kig heb ik al iets neergezet en weet ik dat ik in
Ajax i op het allerhoogste niveau mee kan."
Ondanks het feit dat Ronald Koeman openlijk
kritiek op hem uitte, maakt De Jong zich geen
grote zorgen over de toekomst. „Ik weet dat ik
het vertrouwen van de technische staf heb. Ik
ben nog jong en moet pas over een paar jaar
vast in het eerste staan. Als het niet dit jaar is,
dan het volgende jaar. Dat vertrouwen laten
ze blijken tijdens een praatje op het veld. Dan
krijg ik te horen wat er allemaal moet verbe
teren. Die kritiek is goed en maakt me alleen
maar harder. Een trainer moet niet alleen
lyrisch zijn over een speler, maar ook kritisch.
En of een speler nou 16 of 32 jaar is, hij moet
altijd scherp zijn. Kritiek is nooit leuk om te
krijgen, als het maar van de juiste mensen
komt. De trainer zei dat ik te makkelijk was en
dat ik mijn kop te vaak liet hangen als iets
niet lukte. Dat was eind vorig seizoen mijn
probleem. Maar dat heb ik nu weer opgepakt
en ik speel weer met veel zelfvertouwen."
4 Nigel de Jong legt al zijn vuur in de vlammende
kopbal waarmee hij scoorde tegen AZ.
AMSTERDAM - Nigel de Jong heeft voor een speler van 18 jaar - volgende week wordt
hij ig - al heel wat meegemaakt. Na zijn eerste competitietreffer, onlangs tegen AZ,
ging hij helemaal los en kuste het Ajax-logo op zijn shirt. „Dat doelpunt voelde als
een bevrijding. Dan weet ik dat iedereen weer even lyrisch over me is en dat had ik
even nodig." Ajax Life blikt samen met de talentvolle tiener terug op een woelig
voetbaljaar.
Door Sander Zeldemijk
De Ajax-fans kunnen het zich nog zo voor de
geest halen. Nigel de Jong, juichend en zijn
ring kussend op Highbury na zijn gelijkmaker
tegen Arsenal. De onstuimige tiener had Ajax
niet alleen naast de Engelsen geschoten, hij
introduceerde zich ook meteen bij het Euro
pese voetbalvolk. De tijdsspanne vanaf toen
tot die belangrijke gelijkmaker thuis tegen
AZ, omschrijft hijzelf als volgt: „Een periode
waarin erg veel gebeurde en ik ook veel
leerde. Ik had mijn ups en downs. Zonder de
juiste instelling kan het mis gaan. Op een
gegeven moment was ik meer met dingen
buiten het voetbal bezig, dan met het spelle
tje zelf. Toch is die mindere periode goed voor
me geweest. Ik ben er sterker van geworden.
Ik sta weer waar ik zijn wil en grijp iedere
kans, die zich aandient met beide handen
aan."
OVERSTIJGEN
Nadat de Ajacied razendsnel het hoogste
acteerpodium had beklommen, stuiterde De
Jong er na enkele maanden ook weer even
hard vanaf. Opboksen tegen een hoog ver
wachtingspatroon blijkt moeilijk, helemaal
voor iemand die zo jong is als hij. „De mindere
periode was er zomaar opeens, ik had het niet
zien aankomen. Ik ging mee in het enthou
siasme van iedereen en daardoor wilde ik me
extra bewijzen. Ook tegenover de trainer. Ik
bracht mezelf te vaak in moeilijke situaties.
Als ik simpel speel, wil ik iets extra's geven.
Maar als ik iets extra's geef, moet ik vaak sim
peler spelen. Ik deed alles voor mijn gevoel
andersom. Ik wilde direct naar stap twee
gaan, terwijl ik stap één nog moest maken.
Dat brak me op. Ik koos de moeilijke weg;
wilde voldoen aan het hoge verwachtingspa
troon dat ik eigenlijk óók weer wilde overstij
gen."
En dan waren daar nog de verleidingen waar
hij buiten het veld aan bloot kwam te staan.
„Aandacht krijg ik natuurlijk genoeg omdat
ik al een beetje een bekende Nederlander
ben. Ik ben jong, speel bij Ajax en veel jonge
mensen kijken tegen me op. Het probleem
was dat ik af en toe mee ging met die
menigte. Ik kreeg er zogenaamd nieuwe
'vrienden' bij. Eigenlijk had ik de kat eerst
even uit de boom moeten kijken, maaT dat is
moeilijk. Geregeld ga ik met Steven Pienaar
op stap. We zijn meestal twee tot drie keer in
de week bij elkaar. Als we een vrije dag heb
ben, gaan we ook wel eens uit en dan zijn er
genoeg meiden die op ons afstappen en om
aandacht vragen. Maar er zijn nog meer man
nen en jongens die op ons afkomen en een
compliment geven 'ik ben trots op je' of 'hé
jongens kijk eens wie we hier hebben'. Dan
kijk ik Steven aan en denk ik 'Steve let's go'.
Maar aan de andere kant: ik weet dat het
erbij hoort. Ik probeer die gesprekken kort te
houden."
HECTIEK
De zomervakantie bracht De Jong gelukkig
afleiding en de gewenste ontspanning.
Samen met zijn beste vriend vertrok hij naar
Gran Canaria. „Heerlijk was dat! Even weg
van alles. Wesley Sneijder zat daar trouwens
ook, net als Hans van der Haar van FC Utrecht.
Toen ik aan het nieuwe seizoen begon, was ik
weer fris in m'n hoofd. Ik zat lekker in mijn
vel. Met alle hectiek van vorig seizoen, had ik
die paar weekjes vrij gewoon nodig. Even een
zomerstop en dan weer met schone lei begin
nen. De laatste tijd speel ik weer lekker, voel ik
me fit en probeer de kans die de trainer me
geeft met beide handen te grijpen."
De Jong pakt weer geregeld speelminuten
mee in het elitecorps van Ronald Koeman.
Toch moet het voor een jonge en gretige voet
baller moeilijk zijn om vanaf de bank toe te
kijken. „Als we een fitte selectie hebben,
beschikt de trainer over 25 spelers. Dan vecht
ik niet alleen voor een basisplek, maar zelfs
voor een plaatsje op de bank. Dat is moeilijk,
maar ik heb het gewoon te accepteren. Als er
blessures zijn, weet ik dat ik wellicht een kans
krijg en die moet ik dan meteen pakken. Soms
heb ik het er moeilijk mee. Als ik drie wed
strijden op de bank zit, denk ik ook wel eens
'het zal die vierde keer toch niet wéér gebeu-
T De jonge Ajacied toont, terwijl hij wordt beju
beld door zijn ploeggenoten, zijn dankbaarheid
voor de fraaie treffer.
Nigel de Jong is sinds enkele maanden ambassadeur van De Nierstichting. Nigel's moeder is
nierpatiënte en dat is de reden dat de tiener iets voor de organisatie terugdoet. „Ik heb ze zelf
benaderd. Je moet eens weten hoeveel tijd ze in nierpatiënten steken! Ik heb net een nieuw
contract getekend met mijn sponsor Adidas en die legt er ook een bedrag bij. Het is leuk als
zij wat sportdagen voor kinderen organiseren. Dat heb ik in het contract op laten nemen. Als
ik door het ziekenhuis loop en ik zie hoeveel jonge kinderen al nierpatiënt zijn... Die kinderen
zitten vijf dagen per week iedere dag zes uur aan de machine. Na schooltijd hebben ze eigen
lijk geen leven, want dan moeten ze tot negen uur 's avonds spoelen. Eenmaal thuis gaan ze
meteen naar bed en de volgende dag is het weer hetzelfde liedje. Ik wil gezonde jongeren van
de leeftijd 18-24 jaar 'aten beseffen wat het inhoudt om nierpatiënt te zijn. Wellicht dat ze
dan een donorcodicil tekenen. Heel veel jongeren in die leeftijdscategorie zijn daar niet mee
bezig, omdat ze op die leeftijd niet aan de dood denken, maar uitsluitend aan andere dingen
als stappen en uitgaan. Er komen binnenkort commercials, collecteweken, posters en flyers.
Zo probeer ik de mensen te bereiken. Eén keer in de zoveel tijd wil ik met het beschikbare geld
een sportdag organiseren voor jonge nierpatiënten. Kinderen houden van sport. Als ze een
dagje alleen maar met sport bezig zijn, zijn ze zo enthousiast dat ze eventjes vergeten dat ze
nierpatiënt zijn."
