Afscheid Sjakie valt supporters zwaar
'Zo eentje krijgt Ajax nooit meer terug'
AJAX
FANZONE
Afscheid
Sjakie
TALISMAN
CLUB-ICOON
WIE AJAX ZEGT, ZEGT SJAKIE
13 SEPTEMBER 2003 NUMMER 4 AlAX LIFE
Ondanks dat Sjaak zijn afscheid
zelf wel heel mooi vond, dat was
goed te zien aan zijn emotio
nele gesteldheid, ben ik erg
teleurgesteld in vele seizoen
kaarthouders in de ArenA. Er
zijn tegenwoordig maar weinig
personen die een groots
afscheid bij Ajax verdienen en
daarvan was onze Sjaak er zeker
één van! Een monument, een
échte Ajacied, een man met het
Ajax-hart op de juiste plaats die
zich altijd voor de club heeft
ingezet. Voor de volle 100 pro
cent!
De beste man is een heuse
mascotte geworden voor ons
Ajacieden. Degene die alle spe
lers telkens vertelde dat wij (de
supporters) bedankt dienden te
worden, die kreeg nu een zeer
slecht gevulde ArenA als dank
voor alles wat hij gedaan heeft
en waar hij voor stond. Sjakie
was één van de mensen die ons
wel begreep en van dat soort
mensen kom je er bij Ajax hoog
uit nog maar drie tegen. Triest
genoeg, maar waar, bleven
slechts supporters op de Zuid
tribune (re en 2e ring) en op
Vak4io, aangevuld met enkele
losse fans, zitten om deze ras-
Ajacied zijn welverdiende
afscheid te geven. Ik schaam me
daar persoonlijk erg voor, zeker
als er gezegd wordt dat het
'slechts' om een materiaalman
gaat. Dat was Sjaak niet, Sjaak
was en is meer! Als je dat niet
kunt inzien, dan weet ik in prin
cipe genoeg over de mate
waarin die personen Ajacied
zijn. Kijk, dat we het kunnen ver
wachten van Jack 'nee ik heb
niets met Ajax' van Gelder en
Hugo 'hoe show ik mijn aversie
tegen Ajax' Borst, oké.
Maar dat Ajax-supporters niet
snappen dat juist Sjaak een
groots afscheid verdient, dan
snap je niet wat Ajacied zijn
betekent.
Bij een dergelijk afscheid moet
je op je stoel staan/schreeuwen
en juichen. Helemaal uit je dak
gaan en laten merken dat je
zulke mensen zeer waardeert.
Helaas is dat blijkbaar teveel
gevraagd voor velen en vindt
men het belangrijker om snel
thuis te zijn voor een bordje
hutspot (alsof een broodje
warm vlees in het supporters
home de honger niet doet ver
dwijnen). Triest, triest, triest en
dat is een nog een understate
ment!
Mij werd het in ieder geval weer
eens duidelijk dat we simpel
weg beter terug kunnen keTen
naaT De Meer. In principe zijn
io.ooo pldatsen in een stadion
voor ons genoeg. Meer échte
supporters hebben we klaarblij
kelijk niet. Daarnaast zijn we in
één klap van veel meer suppor
tersproblemen verlost!
Jan (vak428)
AMSTERDAM - Decennia lang was het ondenkbaar, maar Sjaak
Wolfs en Ajax zijn dan tóch uit elkaar. Gedwongen door vadertje
tijd bekommert de meest populaire materiaalman ter wereld zich
niet langer om de hesjes, ballen en de noppen van tientallen
voetbalschoenen. Na afloop van Ajax-FC Zwolle kreeg 'Sjakie'in de
ArenA het afscheid dat hij verdiende: een groots onthaal en een
status, die maar voor weinig Ajacieden is weggelegd: eeuwig
respect.
nog herinneren dat hij als voor
stopper - ondanks zijn geringe
lengte - alle ballen keihard weg-
kopte. Sjakie was toen al één van de
oudere spelers, maar ging voorop
in de strijd. Tijdens zijn afscheid
heb ik ook wel een traantje moeten
wegpinken."
trouwde zetel naast de wisselspe
lers terug. Verder herinner ik me
dat hij op de training altijd hulp
vaardig was. Hij motiveerde de spe
lers, ook al had hij zelf eigenlijk
helemaal niets te zeggen. Voor een
materiaalman deed hij gewoon
veel bijzondere dingen. Maar vorig
seizoen had ik voor het eerst zoiets
van 'Sjaak, er moet nou maar eens
een eind aan komen'. Zijn manier
van bewegen kon ook niet meer,
voor bij een topclub", aldus de
Amsterdammer.
Dijkstra hoopt dat Wolfs nog gere
geld naar de training zal komen. „Ja,
hij moet niet achter de geraniums
gaan zitten! Als je 30 jaar op het
veld staat en plotseling zo wordt
afgeremd, dan is dat nogal wat,
hè."
Jan-Willem van de 'koffiehoek'
schonk de laatste zes jaar geregeld
een kopje koffie in voor Sjakie. Na
de training nam Wolfs meestal
even de tijd om 'een bakkie te doen'
met de supporters, die daar iedere
Frederik Dijkstra (72) ziet Wolfs als
een soort talisman. „Ja, hij moest er
altijd bij zijn, hè! Ik vind het bijzon
der dat een materiaalman bij het
publiek zoveel emoties kan losma
ken. Dat bleek ook wel toen hij
onder Adriaanse niet langer op de
bank mocht plaatsnemen. Uitein
delijk gaf Koeman hem zijn ver-
Door SandeT Zeldenrijk
De dag na het schitterende
afscheid in de ArenA is het bij het
trainingsveld weer een drukte van
jewelste. Tientallen wedstrijdana
lyses worden losgelaten op de
slechte wedstrijd tegen FC Zwolle,
waarbij enkele spelers hét speciaal
moeten ontgelden. Een bescher
mend woordje voor de desbe
treffende voetballer is er niet,
want... Sjakie ontbreekt.
„Zeg niets verkeerds over Ajax,
want hij vloog je naar de strot",
zegt Jan Cornelissen. De Weesper
staat vrijwel iedere dag bij de trai
ning te kijken sinds hij zes jaar
geleden met pensioen ging. Hij
heeft een duidelijk beeld van
Sjakie. „Een gouden vent voor de
club. Ajax is zijn leven. Als er één
iemand was, die verstand van nop
pen heeft, dan was het Sjakie wel.
Helaas werd het tijd om te stop
pen. Hij liep natuurlijk al langer
met een onwillige heup."
Wolfs kwam in 1975 bij Ajax
terecht. Herman 'Bakker' de Beer
(82) kwam toen al bijna veertig jaar
bij de club. Hij zag Sjakie dus bin
nenkomen... „Ik vond het opmerke
lijk dat hij zoveel invloed had op
het schoeisel van de spelers; welke
noppen ze bij welke weersomstan
digheden moesten gebruiken. Ik
weet nog precies dat hij in de Dap-
perbuurt woonde, omdat ik daar
zelf ook vandaan kom."
Over het definitieve stapje terug
van clubicoon Wolfs is hij kort en
krachtig: „Een geweldig afscheid.
Zo eentje krijgt Ajax nooit meer
terug. Ik hoop dat Sjakie een toe
gangskaart voor het leven krijgt."
Naast het supportershome staat
Peter Willaarts. Hij geniet in het
zonnetje van de training. Willaarts
is afkomstig uit een echte voetbal
familie. Broer Eric speelde enkele
seizoenen voor FC Utrecht en
Borussia Mönchengladbach en een
neefje 'balt' momenteel in de
Vitesse-jeugd. Zelf acteert hij in
een seniorenteam van Wouden
berg. „Ach ja, Sjakie. Ik heb nog met
hem gevoetbald, wist je dat? Ik
denk dat het twintig jaar geleden
was. We speelden met VVGA tegen
een ijshockeyteam. Bij ons. deden
onder anderen Sjaak Swart, David
Endt en Sjakie Wolfs mee. Ik kan me
Sjaak Wolfs in het midden van de spelersgroep na de kampioenswedstrijd Roda JC-Ajax 2-3 van 25 mei 1985.
Sjakie luistert ontroerd naar de speech van Jari Litmanen.
dag zaten. „Ja, de discussies die we
geregeld over Ajax voerden, zal ik
zeker missen. Tenzij hij natuurlijk
nog eens langskomt. Volgens mij
heeft hij maar één hobby en dat is
Ajax. Verder niets. Desnoods gaat
hij postzegels verzamelen, als hij
maar afleiding heeft. Ja, ik mis hem
nu al."
Na de training lopen de spelers via
de koffiehoek naar de kleedka
mers. Petri Pasanen gaat als één
van de eerste Ajacieden naar
boven. Met een blauw linkeroog,
als gevolg van een botsing met de
aanvalslinie van Grazer AK, spreekt
hij vol waardering over de materi
aalman. „Ik had een hele goede
band met Sjakie. Wat dat betreft is
het jammer dat hij weggaat. Er is
ook niet echt een opvolger voor
hem, want er zijn meerdere men
sen die zijn werk nu doen. Ik kan
me nog wel herinneren dat hij
altijd Nederlands tegen me sprak.
Zelfs toen ik hier net was. Ik ver
stond er helemaal niets van. Dat
was grappig!"
Eigenlijk bevestigen al deze reac
ties al wat voorzitter John Jaakke
een dag van tevoren in het stadion
tegen de materiaalman zei: 'wie
Sjakie zegt, zegt Ajax en wie Ajax
zegt, zegt Sjakie.'
Treffender kan het niet.
www.ajax.nl/sva
