De imposante loopbaan van 'Arie'
Aron Winter blaast uit op Aruba
Ajax Life nummer 1 19 juli 2003
Maar hij kon ook heel mooi - bal aan de voet -
achteloos versnellen, waardoor hij z'n tegen
stander z'n hielen liet zien en er ineens een
medespeler vrij kwam te staan,
ledereen voetbalde graag met Winter. Hij liet
anderen beter spelen omdat hij de kunst ver
stond van het zichzelf wegcijferen. Bovendien
kon hij op een groot aantal posities uit de
voeten. In Oranje hebben die twee eigen
schappen hem regelmatig een basisplaats
gekost.Toch was hij bij alle grote eindronden
van 1988 tot 2000 van de partij en reikte Aron
Winter tot 84 interlands; een aantal waar
mee hij van juni tot november 2000 recordin-
temational was.
Had hij bij de nationale ploeg niet vaker zijn
mond moeten opentrekken? Winter: „Is altijd
moeilijk in te schatten, hè. Er zijn wel momen
ten geweest dat ik dacht:'lk behoor in de Serie
A wekelijks tot de betere spelers, nu is het
moment daar om die basisplaats te pakken.'
Maar dan kwam het er toch niet van. Natuur
lijk had ik dan op de bondscoach kunnen
afstappen, maar dat zit niet echt in me. Ik heb
altijd dingen willen bereiken door het goed te
doen tijdens trainingen en wedstrijden, niet
door spelletjes te spelen of een grote mond
op te zetten. Zo ben ik hier ook mee omge
gaan. En zeg nou zelf, meer dan 80 interlands,
da's zo slecht toch nog niet."
WINTERBAl
Met Aron Winter nam naast een zeer goede,
ook een zeer symathieke speler afscheid. Dat
werd eens te meer onderstreept tijdens zijn
afscheid, het begin juni in het Amsterdamse
Concertgebouw gehouden WinteTbal, waar
muziek en voetbal op indrukwekkende wijze
samensmolten en oud-trainers als Johan
Cruijff en Louis van Gaal en oud-ploeggeno
ten als Beppe Signori, Ronaldo en Marco van
Basten acte de présence gaven.
Ook mooi was het feit dat Winter tijdens de
meest recente versie van het VVCS-gala een
zogenaamde oeuvre-prijs kreeg uitgereikt.
De motivatie: 'Niet alleen was hij al die jaren
buitengewoon succesvol, hij toonde zich in
binnen- en buitenland steeds een sieraad
voor het Nederlandse voetbal.'
Wat Aron Winter de komende tijd gaat doen,
daar is hij nog niet helemaal uit: „Ik heb de
laatste maanden bij Ajax stage gelopen op de
commerciële afdeling en meegelopen met
Maarten Stekelenburg, die de Ci traint. Alle
bei erg interessant, maar of ik er een vervolg
aan zal geven, weet ik eerlijk gezegd nog niet.
Trainersdiploma's heb ik niet, maar ik heb me
wel opgegeven voor de Elitecursus. Die ga ik
volgen en dan zie ik wel of het bevalt. Ik kan
ook bij een aantal bedrijven aan de slag, maar
ik denk dat het 't aardigst is om bij het voet
bal betrokken te blijven."
O ja, altijd leuk: nog even Winters verwach
tingen vooT Ajax komende jaargang: „Lands
kampioen. En in de Champions League een
evenaring van vorig seizoen. Minstens!"
Winteren Witschge komen bij in de pauze van een voetvolley-partijtje.
ARUBA - Zijn laatste jaren als voetballer verliepen niet bepaald glorieus. Erg jammer,
want Aron Winter (36) kende een even lange als fraaie loopbaan. Ajax Life blikte
daar met hem op terug en informeerde ook nog even naar z'n toekomstplannen.
Door Martin van Zaanen
Het was een betrekkelijk eenvoudige 3-0 zege
die Ajax op 6 april 1986 in De Meer op FC
Utrecht behaalde. Toch zullen de meeste aan
wezigen zich het duel nog wel kunnen herin
neren. Reden: het debuut van de destijds 19-
jarige Aron Winter, in de tweede helft inval
lend en - hoe kan het ook anders voor een
Ajax-debutant - prompt scorend.
De toeschouwers verkeerden toen overigens
nog in de veronderstelling dat het donkere,
bedrijvige middenveldertje door het leven
ging als Arie omdat de stadionspeaker de
onbekende jongeling peT abuis zo had
genoemd. Ondanks het feit dat die fout
's avonds bij Studio Sport en in de kTanten de
dag erna werd hersteld, zou Aron nog een
aantal seizoenen vanaf de tribunes liefko
zend als 'Arie' worden toegezongen.
Die zondagmiddag vormde de aftrap van een
even lange als fTaaie loopbaan, waarvan het
laatste fluitsignaal pas tijdens de winterstop
van het afgelopen seizoen weerklonk.
Eind juni, tijdens het jaarlijkse voetvolley-
toemooi op Aruba (waarin hij samen met
John van 't Schip in de kwartfinale zou sneu
velen), schoof Ajax Life aan bij Winter, die zich
voor het eerst in zeer lange tijd niet op een
nieuw seizoen zou hoeven voor te bereiden.
„Ik denk dat het gevoel van: 'Nu mis ik het' me
de komende weken, als alles weer gaat
draaien, nog regelmatig zal bekruipen. Niet
alleen het spel, maar ook de sfeer eromheen;
daar heb ik me altijd erg in thuis gevoeld."
GUMMEN
Voor Ajax speelde Aron Winter gedurende
twee periodes: van 1986 tot '92 en van 1999
tot 2003, al werd hij in 2001/2002 aan Sparta
uitgeleend. Z'n palmares in rood-wit: drie
nationale bekers, landskampioen in 1990,
winnaar Europacup II in 1987 en de UEFA Cup
in 1992.
Aron WinteT kende zijn sterkste periode ove
rigens in het buitenland, in Italië. Daar
speelde hij van 1992 tot '96 bij Lazio Roma en
van 1996 tot '99 voor Internazionale, waar
mee hij in 1998 de UEFA Cup won.
Winter begon te glimmen als hij over die
jaren verhaalt: „In die tijd mochten Italiaanse
clubs maar drie buitenlanders onder contract
hebben, waarvan er slechts twee mochten
spelen. Om dan bijna altijd bij die twee te
behoren, is wel iets om trots op te zijn."
Bij Lazio werd hij zelfs uitgeroepen tot de
beste buitenlandse voetballer in de Serie A.
„Ik ben dankbaar dat ik zeven jaar in Italië
heb mogen voetballen. Het is een verrijking
om je een andere taal en een andere cultuur
eigen te maken. En als het op sportief gebied
dan ook nog eens lekker loopt, is dat helemaal
mooi."
In tegenstelling tot de eerste periode, verliep
zijn tweede termijn bij Ajax niet bepaald glo
rieus. Winter: „Aan m'n beginjaren in Amster
dam bewaarde ik alleen maar goede herinne
ringen. Ik keerde uit Italië terug om nog een
paar mooie seizoenen mee te maken en er
dan met opgeheven hoofd een punt achter te
kunnen zetten. Ik
begon ook goed, maar
uiteindelijk liep het
mis. Mede doordat Jan
Wouters' opvolger Co
Adriaanse er wat
andere gedachten op
nahield. Ik was blij,
toen ik in 2001 naar
Sparta kon, al konden
we daar helaas degra
datie niet ontlopen."
Zijn laatste droom, dat
was in het seizoen
2002/2003 als routi
nier een substantiële
bijdrage leveren aan
het jonge Ajax dat
onder leiding van
Ronald Koeman in de
competitie als tweede
eindigde en in de
Champions League
verrassend de kwartfi
nale haalde. Maar dat
kwam er niet meer
van, daarvoor was de
scherpte teveel uit het spel van Aron Winter
verdwenen.
En als iets zijn spel had gedomineerd, was het
wel scherpte. Daardoor wist hij bijna altijd
een hoog niveau te halen. Soms was dat
niveau zelfs heel hoog. Met het Nederlands
elftal tijdens het WK '94 in de Verenigde Sta
ten bijvoorbeeld. Hij was als bankzitter
begonnen, maar in het laatste groepsduel
tegen Marokko (1-2) verscheen hij in de basis
en overtuigde. De volgende wedstrijd tegen
Ierland (2-0) speelde hij zelfs onweerstaan
baar, net als in de kwartfinale tegen Brazilië,
waarin Nederland ondanks Winters kopdoel
punt met 2-3 verloor en werd uitgeschakeld.
PENDELEN
De stijl van Aron Winter weTd gekenmerkt
door een vlekkeloze, vanzelfsprekend-achte-
loze techniek, maar het was vooral zijn dyna
miek die opviel. Snelheid en uithoudingsver
mogen waren in perfect evenwicht. Pendelen
van strafschopgebied naar strafschopgebied,
vijandelijke aanvallen neutraliserend, op
geraffineerde wijze zelf aanvallen opzettend.
Een deel van de familie Winter op de jetski.
