LaFerc
ircbedOr
Bob ontmoet Michael van Praag
*4, safe WR oso - $«5 4$ 29
IkC #1
GEEN GELD
VOOR KERST
KAARTEN
Van Praag toont
zich de geanimeerd
verteller zoals Ne
derland hem de
afgelopen 14 jaar
heeft leren kennen.
„Doordat mijn va
der, Jaap, me al
vanaf mijn zevende
jaar meenam naar
De Meer, is Ajax al
vroeg m'n club
geworden. Mijn va
der had een vaste
plek op de tribune,
vlakbij Opa Swart.
Als de wedstrijd
begon, ging die
staan, floot hard op
zijn fluitje en riep
de mensen iets toe. Heel af en toe had de
grootvader van Sjaak zelfs haring voor ieder
een bij zich. Wat me verder is bijgebleven uit
die tijd (jaren vijftig, red) is de manier waarop
de toeschouwerstroom werd gecontroleerd.
Onderaan de tribune bevond zich een rand,
daarna begon het veld. Op die rand stond
altijd een suppoost in een beigeachtige,
gekreukelde jas. Hij sprak de mensen duide
lijk verstaanbaar door een toeter toe." Van
J 7 juni 200B nummer 19 Ajax Life
Ajax is een toverwoord
AMSTERDAM Entertainer, muzikant, scheidsrechter, voorzitter, vader en Ajacied.
Eigenschappen die, in willekeurige volgorde, de veelzijdigheid van Michael van Praag
typeren. Na veertien jaar geeft hij, deze zomer, de voorzittershamer door aan zijn
opvolger John Jaakke. Vlak voor de laatste competitiewedstrijd tegen SC Heerenveen
schoof de scheidend preses aan bij Bob Haarms. Het werd een bijzondere ontmoeting
vol emotie, nostalgie en trots.
Michael van Praag: spetterend afscheid.
Door Arnout Verzijl
„Bij Europa Cup-wedstrijden is het gebruike
lijk dat er op de avond voor het duel een offi
cieel diner voor beide besturen en de UEFA-
waarnemer plaatsvindt. Wij vinden dat bij
Ajax altijd heel leuk; het is gezellig en we ont
moeten nieuwe, interessante mensen. Zo ook
op de vooravond van het duel in de halve
finale van de UEFA Cup, in 1992 tegen Genoa.
Italiaanse voorzitters zijn meestal ook de
eigenaar van hun club. Die beschouwen zo'n
bijeenkomst als een zakendiner, een verplicht
nummer dat ze gauw afraffelen en daarna
snel wegwezen. Bij Genoa heette de voorzit
ter Spinelli. We werden om half negen ver
wacht. Ajax werd destijds getraind door Louis
van Gaal. Discipline stond hoog in het vaan
del en düs waren we exact op tijd. Van Spi
nelli echter geen spoor. Wij wachten en wach
ten. Terwijl er van alles klaarstond, kregen we
helemaal niets aangeboden gedurende zijn
afwezigheid; zelfs geen drankje. Op een gege
ven moment, tien over negen of zo, kwam hij
dan eindelijk binnen. Hij verontschuldigde
zich niet, liep in een rechte lijn naar de tafel,
schoof aan en begon als eerste meteen te
eten. Hij toonde zich geen gezellige gastheer
en sprak nauwelijks een woord. Totdat er
iemand met een mobiele telefoon naast hem
kwam staan. Je zag Spinelli helemaal wit wor
den, het bloed trok zo uit zijn gezicht weg. Hij
zei 'ik moet even weg, maar ben binnen een
half uurtje terug'. Dat werd veertig minuten,
maar hij betrad de ruimte als een opgelucht
en opgewekt man. We begonnen zelfs wat
met elkaar te praten, dus vroeg ik hem op een
gegeven moment wat er nou aan de hand
was.'Tsja', zei hij,'er kwam bericht uit het trai
ningskamp. De spelers waren ontevreden
JSawdsg «IRtf 1&.00 M«W
over hun premie. Die moest verhoogd wor
den, anders zouden ze morgen niet tegen jul
lie voetballen'. Hij vertelde dat hij 100.000
dollar had geboden, de spelers wilden
150.000 dollar. Hij had het afgemaakt op
125.000 en was daarmee een tevreden mens.
Maar de premie, die hij per persoon wilde
geven, betaalden wij aan ons hele elftal! In
ieder geval, zijn gemoedstoestand was aan
zienlijk verbeterd. Hij ging zelfs vragen stel
len. 'Bij mij kunnen er 50.000 bezoekers in,
hoe is dat bij jullie'? 'Ach', antwoordde ik, 'wij
spelen in De Meer en als iedereen wat krap
tegen elkaar aan gaat staan, kunnen er
19.000 mensen in'. En 'Onze begroting
bedraagt zo'n tachtig miljoen dollar, hoe
hoog is die van jullie'? 'Nou, zo'n elf, twaalf
miljoen gulden'. Het bracht hem vooralsnog
niet van de wijs. Totdat hij zich heel persoon
lijk tot me richtte. 'Nou nog iets heel anders,
voorzitters onder elkaar. Ik als president heb
al zo'n 120 miljoen dollar in dat hele Genoa
geïnvesteerd. Hoeveel heb jij in jouw club zit
ten'? 'Ach', reageerde ik rustig. 'Ik kom niet
veel verder dan zo'n 350 gulden contributie
per jaar'. De hele avond heeft hij geen woord
meer tegen me gezegd. Want ik was de voor
zitter van een stelletje armoedzaaiers uit
Amsterdam, die tegen het grote Genoa kwa
men voetballen! Tijdens de return waren we
met een klein groepje. Daardoor organiseer
den we het diner niet in ons gebruikelijke,
luxe restaurant, maar gewoon in de
bestuurskamer van Ajax. Maison De Boer had
de tafels prima gedekt, het eten was heerlijk. In
de bestuurskamer van De Meer stond ook de prij-
zenkast, met daarin onder meer een wereldbeker
en drie Europa Cups I op rij. We hebben voorzitter
Spinelli en zijn volgelingen zo gepositioneerd,
dat ze daar de hele avond tegen aan keken. Nu
was het onze beurt om niets te zeggen!"
Het gesprek in La Perche D'Or is al zeker drie
uur aan de gang, wanneer Van Praag deze bij
zondere anekdote ter sprake brengt. Beide
heren, vergezeld door hun charmante dames,
hebben elkaar dan al regelmatig op de schou
ders geslagen van het lachen. Maar
ook getreurd wan
neer een mindere
periode van hun
club aan bod
kwam. Ergens tij
dens het gesprek
roept Van Praag
gevat 'het Ajax-
gevoel, dat zit hier
aan tafel'.
hoogste arbiter niveau, koos hij voor het
drukke bestaan van muzikant. Daarnaast
werkte hij in zijn bedrijf in elektronische
apparatuur. „Ik ben niet gevraagd om voorzit
ter te worden. Ik had die ambitie niet, speelde
in een band waarmee ik de hele wereld rond
reisde. Toenmalig bestuurslid Henk Timman
was eind jaren tachtig commissaris in ons
bedrijf. Ik wist dat het moeilijk was een opvol
ger voor preses Ton Harmsen te vinden. Bij
een vergadering op de zaak zei ik blufferig 'als
je niemand kunt vinden, neem mij dan maar'.
Ik had helemaal geen bestuurlijke ervaring,
maar het leek me wel wat. Aanvankelijk vond
men mij te jong. Maar op een avond kwam ik
Uri Coronel tegen, ook bestuurslid, die zei
dat-ie dat een drogreden vond. Binnen enkele
dagen was het geregeld. Ik denk nu, dat men
destijds lieveT niet opnieuw een Van Praag als
voorzitter wilde hebben."
Michael van Praag begon op zijn 41ste aan
misschien wel de grootste klus van zijn leven.
Ajax was op dat moment zowel op sportief als
financieel gebied aan lager wal geraakt.
Johan Cruijff had ontslag genomen, grote
spelers hadden de club verlaten. Er was in het
eerste jaar Van Praag zo weinig geld, dat hij
het nare besluit moest nemen dat er geen
kerstkaarten werden verstuurd. Geld voor
porti ontbrak. „Zo arm waren we", blikt de
voorzitter terug op die moeilijke periode.
„Destijds kregen we seizoenskredieten van de
ABN AMRO om - zodra de kas leeg was en dat
gebeurde meestal in mei - het einde van het
seizoen uit te kunnen zingen. In juli werden
de seizoenkaarten weer door de mensen
betaald en konden we weer verder. Op die
manier slaagden we er in Ajax in leven te
houden. Het komt toenmalig penningmees
ter Arie van Os toe dat hij heeft besloten alle
contracten open te breken en de spelers veel
meer te betalen dan voorheen. Ondanks het
feit dat we helemaal geen geld hadden. Een
goede zet. Marco van Basten had ons vlak
daarvoor voor nog geen anderhalf miljoen
gulden verlaten voor AC Milan. Silvio Berlus
coni lacht er nu nog om. Maar omdat we de
spelers langer aan ons bonden, konden we
meer transfergeld voor ze vragen. Dat heeft
ons geholpen."
Van Praag wenst zijn opvolger John Jaakke, lidnummer 100.000 van de SVA, veel succes.
Praag gaat staan, vouwt zijn handen voor de
mond en roept hard door de dinerzaal
'dames en heren wilt u een stukje naar bin
nen schuiven'. „Zo werd de tribune ingedeeld
vroeger. Indrukwekkend. De eerste spelers
die ik me herinner, waren Ger van Mourik en
Piet van der Kuil. Die laatste was mijn favo
riet. Ik speelde hem altijd na als we op straat
gingen voetballen."
Het was aanvankelijk helemaal niet de opzet
dat Michael van Praag in de voetsporen van
zijn vader Jaap zou treden als voorzitter van
Ajax. De ijverige Michael richtte zich aanvan
kelijk op een carrière als scheidsrechter. En
ook muziek trok hem zeer. Omdat hij - naar
eigen zeggen - niet goed genoeg was voor het
DIEPTEPUNT
Het absolute sportieve dieptepunt vond al
vroeg in zijn loopbaan als voorzitter plaats: in
september 1989. Een supporter gooide tij
dens de Europa Cup-wedstrijd tegen Austria
Wien een ijzeren staaf tegen de Oostenrijkse
doelman Wohlfahrt. De Zwitserse arbiter Gal-
ler staakte de wedstrijd vanwege dit staafin-
cident. Ajax werd door de UEFA, na hoger
beroep, voor één jaar uitgesloten van Euro
pees voetbal. „Direct na het voorval gingen
trainer Leo Beenhakker en ik naar de arbiter
toe.'Het is vreselijk wat er gebeurd is, maar ik
laat het vak ontruimen zodat we door kun
nen voetballen', bad ik tot hem. Want ik wist
dat staken veel zwaardere gevolgen zou heb
ben voor de strafcommissie, dan het incident
