'Ik heb het helemaal gehad met die Italianen'
Supportersverdriet in Milaan
AJAX
FANZONE
HILARITEIT
3 mei 2003 nummer 17 Ajax Life
EEN AJACIED OVER DE VLOER?
WORD GASTOUDER!
INFO@AJAX.NL
Met de bus, trein, het vleigtuig of met de eigen auto, liefst 4.500 Ajax-supporters wisten de weg naar San Sirofeiloos te vinden.
AMSTERDAMMILAAN - De einduitslag is inmiddels bekend maar
ondanks het teleurstellende resultaat was de trip naar AC Milan-
Ajax op supportersgebied fantastisch. Ajax Life maakte een
26-urige busreis en beleefde het allemaal van zeer nabij. Een ver
slag.
Door Sander Zeldenrijk
Café Het Praathuis staat in Beton
dorp, in een zijstraatje van de Mid
denweg, de plek waaraan vroeger
het oude stadion De Meer grensde.
Het Praathuis is een klein, gezellig
kroegje en ademt voetbal. De wan
den zijn bedekt met Ajax-items,
zoals spelerskaarten, aanplakbil
jetten en foto's van stamgasten en
supporters. Niet zo gek dus, dat
juist daar, driehonderd meter van
het geboortehuis van Johan Cruijff,
wordt verzameld voor de busreis
naar Milaan.
In totaal reizen er 4500 fans naar
de Italiaanse modestad. Ongeveer
150 van hen vertrekken om acht
uur dinsdagavond vanaf de Mid
denweg met drie bussen. Voor Ajax
Life is er plaats in bus 1.
Aan boord blijkt al snel dat ieder
een een vaste plek heeft en dat
daar ook streng op wordt gelet. Eén
supporter ploft argeloos neer op
een stekkie, waar hij niet wordt
geacht te gaan zitten en verdwijnt
- na een korte maar heftige discus
sie - vervolgens richting bus 2. Pas
als al dit soort aangelegenheden
tot aller tevredenheid zijn gere
geld, kan de reis richting Milaan
voor de tweede maal dit seizoen
beginnen. Twaalf uur rijden (of
anders gezegd 1.200 kilometer
asfalt) voor de boeg. Gelukkig heeft
bus 1 in Gerard en Fred twee uiter
mate gezellige chauffeurs.
Uiteraard gaat het gesprek in eer
ste, tweede én derde instantie over
voetbal. Over de mogelijke over
gang van Richard Witschge naar
ADO Den Haag bijvoorbeeld en
over de kandidaat-spitsen voor het
nieuwe seizoen: Allback, Van
Hooijdonk of toch Nando Rafael?
„Ik vind het goed dat hij niet met
zijn Nederlandse vriendin
getrouwd is, zodat hij wél voor Ajax
had kunnen spelen. Trouwen doe je
uit liefde", zegt een vrouwelijke
passagier.
Ondertussen is er geld ingezameld
voor enkele hapjes, zoals osseworst
en leverworst. Deze worden even
later naar hartelust rondgedeeld,
terwijl het
merendeel van
de buspassa
giers naar een
actiefilm kijkt
waarin scènes
met het woord
'fuck' en pis
toolschoten
elkaar in
razend tempo
opvolgen.
Gelukkig krijgt
het gezelschap
we via de
mobiele tele
foon de tus
senstanden
door van
Valencia-Inter
en Barcelona-
Juventus. Die Op de foto met een
sms-jes voeden de gespreksstof. „Ik
vind het jammer dat de route naar
de finale al bepaald is. Als Inter
wint, moeten we voor de derde
keer dit seizoen naar Milaan", zegt
de altijd positief denkende Menno.
Hij gaat naar vrijwel alle uit- en
thuiswedstrijden. „Het is een duur
jaar met al die Europese duels. Ik
ben ruim vijfduizend euro kwijt.
Rome moest ik financieel laten
schieten en als we ons plaatsen
voor de halve finale - en daarna
eventueel voor de finale - moeten
we in mei ook nog twee keer op
stap."
Uiteindelijk winnen beide Itali
aanse ploegen, waardoor er mini
maal twee catanaccio-teams in de
halve finales zitten. Er is overigens
niemand in de bus die verwacht
dat het er na Milan-Ajax drie zullen
zijn. „Laat het maar gewoon 1-1
worden, dan ben ik tevreden", zegt
Japans bruidspaar.
Charles. „Of vlak voor tijd die 1-2
binnentikken", vult een andere
supporter hem aan.
Om half elf passeren de fans de
Nederlands/Belgische grens en
rond half één wordt er getankt in
Luxemburg. Daar is een pauze van
drie kwartier en kunnen de magen
gevuld worden. Echt aantrekkelijk
is dat overigens niet, want voor een
bordje patat met beenham wordt
door de Luxemburgers zonder
schroom negen euro gevraagd.
Sommige supporters accepteren
dit als onderdeel van een buiten
landse trip en letten niet zo op het
geld, anderen zetten het voedsel
beledigd terug.
Na de onderbreking nestelt ieder
een zich weer in de busstoel en
worden de kussens en dekens
tevoorschijn getoverd. De ervaren
bezoekers van uitwedstrijden heb
ben de attributen als vast onder
deel van de bagage
mee. Ajax Life
helaas niet en kijkt
daardoor met enig
gevoel van jaloezie
naar de kopjes, die -
heerlijk ontspan
nen - in de grote
kussens zijn verd
wenen.
Rond vijf uur valt er
plotseling iemand
uit zijn stoel, recht
in het middenpad
en daarna tegen
één van zijn mak
kers. Een groot
gelach onder de
nog steeds forse
groep niet-slapers
www.ajax.nl/sva
is het gevolg. Voor de zekerheid zet
steward Ollie de persoon terug in
zijn stoel. Een armleuning moet
herhaling voorkomen.
Na dit hilarische moment vertrekt
uiteindelijk vrijwel iedereen dan
tóch naar dromenland. Hoofdjes
zakken in tot ze - als gevolg van
een lichamelijke reflex - weer ver
schrikt omhoogschieten. Zelfs de
meest fanatieke wakkerblijvers
verliezen hun gevecht tegen de
slaap.
Na een uurtje 'wanhopig in slaap
proberen te komen' ontwaakt Ajax
Life met een schitterend uitzicht.
De witte Alpen-toppen, het Como-
meer; een fotorolletje is zó op.
Zonde eigenlijk dat de rest slaapt,
want op de terugweg zullen de
Amsterdamse fans er in het donker
niets van zien. Ochtendnevel
bedekt het landschap als een
deken en staat in schril contrast
met het grijze en grauwe vracht
verkeer.
De duisternis maakt steeds meer
plaats voor zonlicht, dat nu nog
met haar lichtrode gloed als ach
tergrond dient voor de spitse berg
toppen. Af en toe wordt de blik op
het pittoreske landschap bruut
verstoord door één van de vele -
helaas onvermijdelijke - tunnels.
Een vakantiegevoel dringt zich op.
Om zeven uur verschijnt het eerste
verkeersbord: 'Milano 190 km' en
onderweg worden we al gepas
seerd door veel supporters, die met
eigen vervoer naar de wedstrijd
reizen. Hun auto's zijn voor de gele
genheid omgetoverd tot rijdende
fanshops, met shawls en petjes op
de hoedenplank. Uiteraard zijn de
inzittenden gehuld in een rood-wit
Ajax-shirt.
Lees verder op pagina 15
