Bob ontmoet David Endt
Aiax Life nummer 10 21 december 2002
DOORGAAN, DOORGAAN
Haarms en Endt hadden halverwege de jaren
tachtig al een innige band. Gedurende hun
eerdere gemeenschappelijke jaTen bij Ajax,
was er 'iets' gegroeid. Respect, vertrouwen en
AFKNIJPEN
Clubmensen blijven
altijd bestaan
AMSTERDAM - Vlak voor Kerstmis namen twee in hart en ziel gelijkgezinden plaats
aan de ronde tafel van La Perche d'Or. Bob Haarms en David Endt beloofden Ajax al
lang geleden hun eeuwige trouw.
Door Arnout Verzijl
Er zijn niet eens veel mensen die weten dat
David Endt ooit een uitstekend voetballer
was. Op tienjarige leeftijd speelde bij zijn eer
ste wedstrijd bij Slotervaart en amper vijf
jaar later debuteerde bij al in bet eerste elftal
van de amateurs. De passie voor Ajax zat toen
al diep in bem. Begonnen op de staantribune
van De Meer, bloeide bij de kleine Endt een
onbekend en niet te verwoorden gevoel. Pas
jaren later kon bij die jeugdkriebels plaatsen,
onder de noemer 'clubliefdeAl scbiet ook die
benoeming tekort. Want bet Ajax-gevoel laat
zicb niet beschrijven. De ingrediënten zijn
wèl bekend; bartstocbtelijke passie, ongezou
ten kritiek, diepgewortelde emoties en een
aantrekkingskracht die bet normale mense
lijke bewustzijn ver te boven gaat.
BRIEF
Halverwege de ontmoeting in La Percbe d'Or
bulderen beide Ajacieden van bet lachen. Het
gesprek gaat oveT de kleine dingetjes, die
Ajax zo speciaal maken. Bob: „Ooit, in 1963,
heb ik de amateurs van Nautilus getraind. De
kampioenswedstrijd mochten we van Rinus
Micbels in bet Ajax-stadion spelen. In de laat
ste duels was bet niet goed gegaan en ik bad
veel moeite de groep scherp te houden. De
secretaris heeft toen een persoonlijke brief
naar de spelers geschreven en dat werkte per
fect. De scherpte bij de spelers keerde terug
en we werden kampioen. Dat concept heb ik
vervolgens ook bij Ajax toegepast."
David: „In 1975 kreeg ik een brief van Ajax,
ondertekend door Bob Haarms en Nol Boer-
koel, mijn leider van destijds. Halverwege bet
seizoen stonden we met Ajax 2 bovenaan. De
inhoud van de brief vertelde ons dat we best
trots mochten zijn op de prestaties tot dan
toe, maar dat we moesten blijven knokken. En
scherp blijven! Het kampioenschap mócht
niet gemist worden. Die brief, die ons
behoedde voor overmoed, heb ik nog steeds.
Het gaf me nèt dat beetje meer motivatie,
omdat ik op mijn verantwoordelijkheidsge
voel werd aangesproken." Bob: „Omdat David
goed kan schrijven, heb ik het jaren lateT met
hem nog eens gedaan. En wéér hielp het. Een
brief schrijven naar je spelers is zo privé, dat
dit gebaar hen een extra zetje in de goede
richting geeft."
Het epistel waar Bob over praat, werd in 1985
gestuurd aan de spelers van Ajax Zaterdag 1,
die in een fel duel om het kampioenschap
verwikkeld waren. David Endt was aanvoer
der van dat elftal, Bob de trainen Samen zet
ten ze met hun doordachte actie een per
soonlijke handtekening onder de titel van de
amateurs.
Bob en David in geanimeerd gesprek.
begrip. Dat het zover zou komen, kon Endt
echteT niet bevroeden toen hij voor het eerst
geconfronteerd werd met Bob. David: „Ik was
een groot fan van Ajax. Toen Bob HaaTms er
trainer werd, had ik natuurlijk automatisch
veel ontzag voot hem. Op een gegeven
moment moest ik met het voetbalelftal van
de Daniel Goedkoop School - een geweldig
elftal - een oefenwedstrijd spelen tegen Ajax
Ai. Als een voorbereiding op het schoolvoet-
baltoernooi. Een prachtige ervaring, daar op
het trainingsveld voor De Meer. Het was een
koude decemberavond, de Tegen gutste naar
beneden; een spookachtig tafereel. In de Ai
van Ajax speelden jongens als Pim van Dord,
Henk Heijt en R.obbie Ombre, allemaal voet
ballers die ik van naam kende. Bob Haarms
was hun trainen Terwijl Ajax met een gede
gen warming up bezig was - en wij maaT wat
aanrommelden - stond Bob als een veldheer
naar zijn mannen te kijken. Dat was een eer
ste en duidelijke indruk van zijn persoonlijk
heid, ook al wist ik op dat moment nog niet
wat voor een man hij was. Dat besef kwam
pas tijdens de wedstrijd. We verloren met 8-0.
Niet eens zo gek. Maar toen het 7-0 stond,
hoorde ik Bob langs de lijn brullen 'doorgaan,
doorgaan'. Door zijn stem waren de spelers
wel verplicht om door te gaan; nimmer te veT-
sagen en altijd iets meer te geven, tot aan het
laatste fluitsignaal.'Jeetje, kom nou toch zeg',
dacht ik. Ik was zelf een echte ijzervreter in
het veld, maar dit vond zelf ik overdreven."
David: „Door een merkwaardig toeval ben ik
bij Ajax terecht gekomen. Mijn trainer bij Slo
tervaart, Huub Lenz, zat samen met Piet Kei
zer op een zogenaamde 'versnelde trainers
cursus'. Piet heeft voor mij bemiddeld met
Han Grijzenhout, destijds de trainer van het
tweede elftal. Daar zaten kanjers in als Louis
van Gaal en Gerrie Kleton. Na een proefpe
riode van een halfjaar werd ik in 1970 aange
nomen. Ik moest, gezien mijn leeftijd, begin
nen bij de A-junioren. Dat was een voordeel
omdat ik al een half jaar ervaring in het
tweede elftal op zak had en bovendien
gewend was aan seniorenvoetbal. Omdat Bob
was doorgeschoven naar het tweede elftal,
werd Jan van Daal mijn trainer. Regelmatig
gebeurde het, dat de Ai tegen het tweede elf
tal speelde. Eens wonnen we met 2-0, voor
hen een grote schande natuurlijk. Na afloop
van dat duel kreeg ik opnieuw door wat voor
een type Haarms eigenlijk was. Z'n spelers
móchten niet terug naar de kleedkamer. Nee,
die moesten blijven en kregen een extra
zware training. Die werden afgeknepen zég,
keihard was Bob voor ze. Ik wist dus wat me te
wachten stond, toen ik zelf in het tweede
kwam. Een training van Bobby was een bele
venis op zich. Ik voelde ontzag en respect voor
hem, soms tegen angst aan. Niemand kon
een loopje met hem nemen. Bob maakte geen
grappen, hem ontging niets. Het was een
strenge en harde leerschool. Niemand werd
ontzien, iedereen moest alles geven. Maar we
kregen er een hoop voor terug."
Bob: „De mannen van de jongens onderschei
den. Daar ging het mij om. Met het tweede
elftal speelden we zaterdagmiddag op het
hoofdveld. Als de hoofdtrainer kwam kijken,
Van links naar rechts
Bovenste rij: Boerkoel - Kleton - Van Dord - De Zwart - De Jong - Van der Linden - Haarms; Middelste rij: Van Santen - Koeman - Bijvank - Medik - Zand -
Bouma - Vaz Nunes; Onderste rij: Kist - Visser - Post - Seegers - Lonhard - Endt -Buma- Veenendaal
