art; de revalidatie van twee groeibriljanten
VOL HUIS
BENJAMIN
FRUSTREREND
SUPPORTERS
Ajax Life nummer 6 17 oktober 2002
>n eenzame periode'
oen.
die van zijn collega-Ajacied. De dagindeling van de midden
velder bestaat uit slechts één hoofdtaak: revalideren. „Van 's
morgens vroeg tot laat in de middag. Ja, ik maak, in vergelij
king met als ik fit ben, nu langere dagen", lacht hij. „En dat
zes, soms zelfs zeven dagen in de week. 's Morgens ben ik op
de club, waar ik de nodige oefeningen doe. Die hebben tot
doel, dat de spieren rond de knie sterker worden; zowel m'n
„Het is vreemd om de wed
strijden van Ajax nu op de TV
te moeten bekijken", vindt
Heitinga. „Rosenborg-uit heb
ik thuis met een aantal vrien
den gezien. Nou, een aantal
vrienden... eigenlijk zat het
hele huis vol. Natuurlijk ben ik
enthousiast als ik voor de TV
zit. Meer dan als ik op de tri
bune zit, dan ben ik juist extra
gespannen. Als Ajax scoort,
spring ik écht een gat in de
lucht."
Ook Van der Vaart leeft
enthousiast mee. „Als ik op het
veld sta, merk ik lang niet
altijd, hoe groot de beleving is.
Pas nü besef ik goed, hoe fana
tiek onze supporters zijn.
Wanneer Ajax uit speelt, ga ik
niet mee, dan zit ik meestal bij Heitinga in betere tijden, na een goal van Zlatan in de UEFA Cup vorig seizoen.
de radio. De laatste wedstrijd tegen Feyenoord heb ik recht
streeks op Canal+ gevolgd. Aan meegaan heb ik geen
moment gedacht. Ik kan m'n gezicht daar beter niet laten
zien. Thuis kan ik mijn emoties lekker laten gaan; nu natuur
lijk extra, omdat het tegen Feyenoord was. Ik ben wel een
paar weken naar Spanje geweest. Dat was niet alleen om uit
te rusten hoor; de fysiotherapeut ging mee. Al die apparaten
heb ik thuis gelaten, maar hij heeft me wel dagelijks behan
deld aan mijn knie. Van de wedstrijden van Ajax werd ik
ondertussen telefonisch op de hoogte gehouden. Ik kwam
terug op de dag van Internazionale-uit. Die wedstrijd heb ik
's avonds laat nog in samenvatting gezien."
De prestaties van het tweetal, aangevuld met keeper Maar
ten Stekelenburg, zijn een ideaal uithangbord voor de jeugd
opleiding van Ajax. Want Van der Vaart was de eerste van een
nieuwe generatie die doorbrak in Ajax i. „Het klopt inder
daad, dat ik - na jaren - weer de eerste jeugdspeler in het eer
ste was. Het legt verder geen druk op me, al is het natuurlijk
wel leuk." Heitinga onderstreept dat. „Alle drie hebben we
een enorme passie voor voetbal. Ik ben er zeker trots op, uit de
Ajax-opleiding voort te komen. Ik heb alle jeugdelftallen
doorlopen en mocht zelfs enkele teams overslaan. Rafael van
der Vaart en ik voelen elkaar op het veld goed aan, al trekken
we niet als één blok met elkaar op. De kracht van Ajax is, dat
we met z'n allen één geheel vormen. Vorig jaar was dat al zo
en nü is dat gevoel zelfs nog hechter.
Dat ik de jongste ben, merk ik nog steeds. Als 'Benjamin' moet
ik in het midden beginnen bij rondo's, spullen dragen etc.
Ach, binnenkort is er weer een nieuwe generatie aan de
beurt. Wat ik wil bereiken? Vorig jaar heb ik laten zien, dat ik
het niveau aan kan en nu hoop ik weer op een basisplaats. Ik
speel het liefst in het centrum, maar het gaat erom dat ik
speel. Gelukkig hebben we in Ronald Koeman een trainer, die
de jeugd een kans geeft."
Van der Vaart heeft de datum van zijn rentree al exact in z'n
hoofd: „De wedstrijd tegen Inter is op dinsdag 12 november
en dan wil er weer bij zijn. De hele revalidatie is daar op
gericht en ik lig goed op schema. Als er geen complicaties
ontstaan, moet het lukken. Ik heb overigens geen makkelijke
keuze gemaakt, want die wedstrijd kan beslissend zijn voor
het vervolg in de Champions League. Ik begin - verwacht ik -
op de bank. Ik voel me overigens zeer zeker niet te groot om
daarvoor een rentree te maken in Jong Ajax. Maar hun speel
schema kennende, zal dat moeilijk worden." Heitinga rekent
pas op een comeback in juli 2003. „Het complete herstelpro
ces kan negen maanden duren. Ik ga van het ergste uit. Alles
eerder is meegenomen. Ach, het is een frustrerende periode,
maar ik kom er wel uit."
bovenbenen als de kuiten. Die moeten voor een groot deel de
functie van die knieband opvangen. Daarna eet ik wat op de
club en vertrek ik naar mijn persoonlijke fysiotherapeut. Het
behandelen staat dan centraal. Ik maak lange dagen en 's
avonds zit ik er daarom, vooTal mentaal, vaak helemaal door
heen. Inderdaad een hele andere indeling dan Johnny. Wat hij
nu allemaal moet meemaken, vind ik écht heel erg..."
Als hij met Ajax Life praat, heeft Van der Vaart net zijn lunch
achter de kiezen en zit-ie ontspannen in trainingsoutfit ach
ter het tafeltje in de persruimte. Achter hem kijkt het grote
Ajax-logo van de ArenA over zijn schouder mee. Even gaan
zijn gedachten terug naar zaterdagavond 7 september, de EK-
kwalificatie-interland tegen Belarus. Nauwelijks tien minu
ten stond-ie, als invaller, op het veld toen hij een geweldige
schop kreeg van Alexander Lukhvitch. „Ik zag hem écht niet
aankomen. Later op de video heb ik het moment nog eens
goed bekeken. Toen viel me op, dat hij uit een onverwachte
hoek kwam. Of het pijn deed? Alleen in het begin. Toen ze me
hadden weggedragen en ik langs het veld lag, voelde ik al
niets meer. Ik besefte toen overigens best wel, dat er iets niet
goed zat. Maar toch heb ik die nacht vrij goed geslapen; dat
doe ik bijna altijd na een wedstrijd. Ik was best tevreden over
mijn invalbeurt, al duurde die maar erg kort. De volgende dag
bleek in het ziekenhuis dat de binnenband van m'n knie was
afgescheurd. Herstel duurt z'n zes weken; daarbij maakt het
niet uit of er een klein scheurtje in zit of dat de band hele
maal is afgescheurd." Later overviel hem een dubbel gevoel.
„Bij mij was het een zelfde beweging als Johnny maakte. Dan
mag ik blij zijn, dat ik alweer zo snel kan terugkeren. Aan de
andere kant, baal ik ervan, dat ik een belangrijke periode van
het seizoen moet missen."
De linkerknie van Van der Vaart werd onmiddellijk in een
gipsbrace gezet. „Na een week werd die ingeruild voor een
scharnierbrace. Die moest ik constant dragen. Vooral 's nachts
is dat belangrijk, omdat het voorkomt dat ik onverwachte
bewegingen maak. De brace ging er alleen af bij bepaalde
oefeningen." Sinds vorige week maandag is hij weer brace-
vrij. „Een vreemd gevoel. Mijn knie was helemaal stijf."
Beide spelers benadrukken veel mentale steun te hebben
gehad. „Ik kreeg en krijg nog steeds veel telefoontjes", vertelt
Heitinga. „De eerste vier dagen was het zelfs zo erg, dat ik
even de mobiele telefoon uit heb gezet en de stekker van de
huistelefoon eruit heb getrokken. Maar ik ben eigenlijk hart
stikke blij dat iedereen zo meeleeft. Ik kijk regelmatig op de
internetsite en zie ook daarop vele steunbetuigingen. Met al
die reacties van de supporters ben ik erg blij. Dat was al zo,
toen ik tegen NAC in het veld kwam; kreeg ik een daverend
applaus. En dat deden ze ook, toen ik weer terugkeerde na die
blessurebehandeling. Na afloop ben ik ze nog gaan bedan
ken, toen gingen ze allemaal staan en zingen. Daar doe je het
toch voor."
Ook Van der Vaart beseft de
waarde die supporters heb
ben. „Een speler die gebles
seerd is, maakt een eenzame
periode door. Afleiding is dan
prima. Ik kreeg ook veel tele
foontjes en SMS'jes in de
dagen erna. En ook veel brie
ven; zelfs zoveel, dat de tijd
ontbreekt om alles te lezen.
Desondanks probeer ik er
zoveel mogelijk te beantwoor
den. Of iemand me de afgelo
pen weken niet aan heeft
gesproken over mijn blessure?
Nee, eigenlijk niet."
