DE TOEKOMST
Ajax Life nummer 18 18 april 2002
Ajax Di geef'
voetbal les in Portugal
LISSABON - Joop Leeuwendaal reisde drie weken geleden met het hoogste D-junioren-
elftal van Ajax mee naar een internationaal toernooi in Portugal. Hij hield voor Ajax
Life een dagboek bij. Over ongeremde parachutisten, een verloren schoen en voetballes.
Ajax Di presenteerde zich waardig aan het massaal opgekomen Portugese publiek.
Donderdag 28 maart
Voor het toernooi van Ajax Di in Portugal
moesten wij ons om 05.45 uur op Schiphol
melden. Vroeg uit de veren dus, want om
05.15 uur stond het busje van Carskamp al
Het riante verblijf van de D'tjes, net buiten
Lissabon.
voor de deur, met daarin Trainer Robin Pronk
en elftalleider Frits Andriese. Bij de incheck-
balie op Schiphol stonden onze reisleider,
(Joaquim Salvador, een onmisbare schakel)
spelers en ouders klaar. Nadat we ingestapt
waren voor het vertrek naar Lissabon, bleek er
een defect aan het stuurwiel te zijn. Een ver
traging van twee uur... Op de luchthaven van
Lissabon werden wij verwelkomd door
Sandra, onze hostess en chauffeur Luis. Niets
was hen te veel, zij stonden 24 uur per dag
voor ons klaar. Met een eigen bus werden we
naar ons onderkomen gebracht, een fantas
tisch landhuis vlakbij Lissabon. Het lag ver
stopt in de heuvels en bood een prachtig uit
zicht over het dal. Nadat de trainer de kamer
indeling had gemaakt, brachten we onze
koffers naar de kamers. Aansluitend was er
een lunch in het buitenhuis.
De trainer vond het een goed idee om tegen
de avond even te gaan trainen en het sta
dionnetje te bekijken. Bij aankomst bleek dat
er al enkele ouders aanwezig waren. Na een
zeer goede en serieuze training, die veel
bekijks trok van de lokale mensen, ging de
hele ploeg naar de stad om te dineren.
Robin Pronk begint de dag met zijn vaste praatje.
Joop telt alle sleutels na.
Vrijdag 29 maart
Om 08.00 uur iedereen gewekt; om 08.30 uur
was het tijd voor het ontbijt. De dag begon
met studie, want iedereen had huiswerk
meegekregen. Hierna volgden een wedstrijd
bespreking (uiteraard ontbrak het bord voor
de uitleg niet) en het bekend maken van de
opstelling, 's Middags om 15.00 uur moesten
wij aantreden tegen de plaatselijke trots,
Club Cultural.
Een geconcentreerd Ajax kwam goed uit de
startblokken en won verdiend met 4-1. Er
mocht naar hartelust worden gewisseld,
zodat iedereen aan de bak kon. 's Avonds was
er een diner in de stad, waarna we snel gin
gen slapen: de volgende dag zou loodzwaar
worden.
Zaterdag 30 maart
De D'tjes speelden al om 09.30 uur een wed
strijd tegen een selectieteam van Lissabon
(vergelijkbaar met het Amsterdams elftal).
Wij stonden bij rust 2-0 voor. Door niet alle
kansen te benutten, maakten we het onszelf
onnodig moeilijk. Maar uiteindelijk werd het
2-1. Vlak voor ons vertrek stortte een klein
gedeelte van de tribune in, niet ver bij ons
vandaan. Ook waren er enkele vechtpartijtjes
op de tribunes; er hing een beetje grimmige
sfeer. We vonden het verstandiger om maar
te verdwijnen.
Na de lunch moest iedereen verplicht rusten
op de kamers en om 15.45 uur hield de trainer
zijn wedstrijdbespreking voor de wedstrijd
tegen FC Porto. In zijn praatje noemde Robin
Pronk niet dat wij genoeg hadden aan een
gelijkspel. Porto had maar vier punten. De
trainer ging dus duidelijk uit van eigen
kracht, zoals dat bij Ajax hoort.
Het stadion zat helemaal vol. Het was prach
tig weer, iedereen maakte zich op voor de kra
ker Ajax-FC Porto. Voordat de Portugezen -
zowel op het veld als op de tribune - het wis
ten, stond het al 3-0 voor Ajax. Wat een
demonstratie; het leek wel één grote rondo.
Alles lukte. Het stadion kolkte, wat een klas-
severschil. Het werd uiteindelijk 6-0.
Na afloop wilde iedereen met ons praten: de
televisie, de kranten, de radio... Zelfs de tegen
standers. Ajax kreeg een minutenlange
staande ovatie, ook van de mensen van Ben-
fica, onze tegenstander in de finale.
Als dank voor de voetballes regelde onze reis
leider Joaquim gratis kaartjes voor de wed
strijd Benfica-Sporting Braga. In de rust wer
den wij welkom geheten door de speaker. En
hij meldde dat wij morgen de finale zouden
spelen tegen Benfica. Moe, maar voldaan
zochten wij om 23.00 uur ons bed op.
Zondag 31 maart 2002
De finaledag. De trainer had om 10.00 uur
nog een studie-uurtje ingelast, zodat de jon
gens hun huiswerk af konden maken. Om
11.15 uur gingen wij met de bus naar de rivier
de Taag, bij het EXPO-Center, om even lekker
te wandelen en te ontspannen, waarna tegen
vier uur de laatste wedstrijdbespreking
volgde. De traineT had Benfica bestudeerd en
bereidde het elftal goed voor.
Het stadion was volledig uitverkocht. Na aan
komst bleek dat de wedstrijd onder leiding
stond van Vitor (Melo) Perreira. Dit is de Por
tugese scheidsrechter, die al vaak in de Cham
pions League heeft gefloten en voor Portugal
naar het WK gaat. Dat gold ook voor één van
de grensrechters. Dat zegt iets over het
niveau van ons toernooi.
Na een goede warming-up stonden wij aan
de rand van het veld klaar voor de finale. Het
wachten was nog slechts op de parachutist
met de wedstrijdbal. Onverwacht kwam er
nóg een tweede parachutist naar beneden,
die zijn val niet goed kon breken, voor onze
ogen neer stortte en roerloos bleef liggen. Al
met al zorgde dit voor een vertraging van
ruim een uur. De man werd naar een zieken
huis afgevoerd en had blijkbaar het één en
ander gebroken.
De eerste helft voetbalden we vooral tegen
onze zenuwen, iets dat het spel niet ten
goede kwam. Ruststand: 0-0. De gehele
tweede helft speelde zich af op de helft van
Benfica, maar pas vlak voor tijd leken wij de
De Di bereidt zich voor op het finaletreffen met
Benfica. Vanaf links in de hoek: Frank, Raymond,
Deniz, Calvin, Frank, Robert, Vincent en Ronald.
bevrijdende 1-0 te scoren toen één van onze
aanvallers door de defensie van Benfica sla
lomde. Hij werd daarbij getackeld en verloor
zijn linkerschoen. Toch slaagde hij er in de bal
te heroveren en - met zijn rechtervoet - alsnog
te scoren. We vierden, met de spelertjes van
Madeira, Sporting Lissabon, Sevilla en FC
Porto, al een feestje, totdat wij een fluitje
hoorden en de scheidsrechter met een Adi-
das-schoen in zijn hand stond. Hij keurde de
goal af, omdat je met één schoen niet verder
mag voetballen. Een grote teleurstelling!
Het laatste fluitsignaal betekende penalty's.
Dit beloofde niet veel goeds, want volgens de
Cristian Supusepa luistert aandachtig naar de
uitleg van scheidsrechter Vitor Melo Perreira.
Vorige week dinsdag floot de leidsman nog de
kwartfinale in de Champions League tussen
Bayer Leverkusen en Liverpool.
ongeschreven voetbalwetten kunnen wij
Nederlanders nooit winnen met penalty's.
Maar onze keeper stopte er maar liefst drie
van Benfica, waardoor Ajax terecht winnaar
werd van dit fantastische jeugdtoernooi. Er
bestaat dus toch gerechtigheid.
Ajax had vijf prijzen gewonnen: de eerste
prijs, de beker voor het beste team, de beste
verdediger, de beste buitenlandse voetballer
én de speler van het toernooi. Uiteraard na
afloop weer allemaal camera's, journalisten,
radiostations met vragen over Ajax.
Na het douchen stapten we snel de bus in, om
in het hotel van de ouders nog even een klein
feestje te vieren.
Maandag 1 april 2002
Na een rondleiding in het Stadion van Spor
ting Clube de Portugal en een ontvangst in
het gemeentehuis van Lissabon organiseerde
de burgemeester van het dorp, waar wij ver
bleven, een warme lunch. De tafelindeling
van acht personen was heel goed: twee van
Ajax, twee van Porto, twee van Madeira en
twee van Sevilla. Met handen en voeten leren
praten, was de achterliggende gedachte.
Prima idee. Tegen de avond vertrok de bus
naar het grote winkelcentrum Colombo, waar
de spelers konden shoppen. Ook McDonald's
werd nog even aangedaan.
Voor het diner waren we uitgenodigd door de
hoofdsponsor van het toernooi. Bij binnen
komst bleek er een hele grote taart klaar te
staan voor onze spelertjes, inclusief Ajax-
logo. Het kon allemaal niet op.
Dinsdag 2 april
Om 09.00 uur op om iedereen voor de laatste
keer te wekken, het vertrek stond gepland
voor 11.30 uur. Nahet inchecken stegen we om
16.30 uur Nederlandse tijd op van Portugese
bodem. Om ongeveer 19.30 uur kwamen wij
als winnaars aan op Amsterdam Schiphol.
Feest na de overwinning in de finale, v.l.n.r.: Raymond, Ben, Alexander, Joey, Vlatko en Frank. Op de ach
tergrond feesten Femon en Sammy mee.
