Toekomst Ole Tobiasen
in Nederland
Nando Rafael scoort en toont zijn kracht.
den we al die fans, die ons zo goed hebben ondersteund, een
mooie wedstrijd voorschotelen. En dat is gelukt."
Ondanks de uitschakeling had Jason Culina na afloop een
tevreden glimlach op het gezicht. De aanvaller: „Natuurlijk
geloofde ik - zelfs bij die 0-2 achterstand - nog in het bereiken
van de finale. Met het hele team hebben we gestreden voor
wat we waard waren. Vooraf hadden we ook de duidelijke
afspraak gemaakt vandaag met z'n allen alles, maar dan ook
echt alles, te geven. Ik vind ook dat we nu met een voldaan
gevoel op de wedstrijd kunnen terugkijken." Over zijn eigen
bijdrage was de Australiër niet helemaal tevreden. „Oké, ik
was happy over mijn spel, maar het had beter gekund."
Culina beseft dat hij tegenover een wel heel lastige tegen
stander stond, de niets en niemand ontziende Belg Stijn
Vreven. „Ik was voorbereid op zijn wijze van spelen. Maar in
de wedstrijd moest hij zich aan mij aanpassen, in plaats van
andersom. Ik heb hem aangepakt met tactische en techni
sche middelen en dat ging niet verkeerd. Uiteindelijk was ik
degene die geel kreeg, nadat ik hem had getrapt. Terecht?
Leek me wel."
Het was overigens een raaT gezicht, Culina met zijn rugnum
mer 7 (normaal toch horend bij de positie van rechtsbuiten)
spelend op de linkerflank: „Een foutje van de elftalleider. Hij
dacht dat ik op rechts zou spelen en gaf me 'de 7'. Pas lateT
bleek dat ik aan de andere kant zou spelen.
Utrecht zal verrast zijn geweest, maar het was
geen opzet."
De kleine 'Aussi' meldt ook, dat vooraf niet was
afgesproken welke spelers de vijf strafschoppen
zouden moeten nemen. „Pas gisteren (donder
dag, red.) oefenden we voor het eerst op het
nemen van penalty's. Afgesproken werd toen,
dat we pas op het moment zelf zouden kijken
wie in aanmerking kwam. En wie niet. Dat ik niet
bij de eerste vijf zat, had alles te maken met
kramp; het zat in m'n hele lichaam. Maar toen ik
werd gevraagd om de zesde te nemen, twijfelde
ik niet. Ik wist direct al dat ik die bal rechts zou
plaatsen. Dat is het makkelijkst voor een rechts-
benige speler. De meeste spelers kozen ook voor
die hoek. Wapenaar dook daar op een gegeven
moment automatisch naar toe, vandaar dat het
er ook wel aan zat te komen, dat hij een keer een
strafschop zou pakken."
Wat de toekomst van de 21-jarige aanvallende
middenvelder brengt, weet hij nog niet. „Het
liefst blijf ik in Amsterdam. Maar ik heb nog niets
gehoord van de club. Ik heb, eerlijk gezegd, geen
goed beeld wat zij met me van plan zijn."
BEKERFINALE
Volgende week woensdag neemt Ajax 1 het in de
andere halve finale op tegen PSV. De winnaar
plaatst zich voor de bekerfinale, die zal worden
gespeeld op zondag 12 mei. Ex-Ajacied Dave van
den Bergh is dan in ieder geval van de partij. In
1995 werden de reserves van Ajax - destijds met
talent Dave van den Bergh in de gelederen -
eveneens door FC UtTecht uit het toernooi
gegooid. Toen was de linksbuiten een verliezer;
ditmaal ging hij juichend van het veld.
De volle 120 minuten speelde hij overigens niet;
de aanvaller werd twintig minuten voor tijd
gewisseld: „Ik wist van tevoren dat Ajax 2 een
goede ploeg had; tijdens de wedstrijd weTd dat
ook bevestigd. Het was zo'n typisch Ajax-elftal
met kleine rappe en wendbare mannetjes, die de
bal heel snel konden rondspelen. Alle spelers zijn
individueel zeer sterk en hebben het ons knap
moeilijk gemaakt. De veerkracht van dit Ajax was fantastisch;
heel knap van zo'n jonge ploeg dat ze - na een 0-2 achterstand
- nog terug in de wedstrijd kwamen. Dat hadden wij, met
onze ervaring, eigenlijk nooit meer weg mogen geven."
Net zoals dat na afloop van de kwartfinale tegen Sportvo-
gels/Telstar ook al het geval was, werd het hele Ajax-team ook
dit keer uitgeroepen tot 'Ajacied van de Wedstrijd'. Van den
Bergh vindt het begrijpelijk en verwacht een goede toekomst
voor alle jongens van het team van trainer Jan Olde Riekerink.
Maar dé grote uitblinker was volgens de linksbuiten zonder
twijfel doelman Maarten Stekelenburg: „Die keepte fantas
tisch. Volgens mij hebben ze de opvolger van Grim al een aan
tal jaren in huis. Stekelenburg heeft écht de wedstrijd van
zijn leven gekeept. Maar gelukkig voor mij - en voor FC
Utrecht - knoopte hij daar niet de 'strafschoppenserie van zijn
leven' aan vast."
Door de overwinning staat Dave van den Bergh op 12 mei in
De Kuip in de bekerfinale. „Vooralsnog ben ik de enige
Amsterdammer, die naar De Kuip gaat", aldus de linksbuiten.
„Maar ik hoop natuurlijk dat het er meer woTden", vult hij
vlug aan. „Ajax - FC Utrecht is natuurlijk mijn droomfinale.
En dat móet mogelijk zijn." Om er in onvervalst Amsterdams
aan toe te voegen; „Ajax zal die negatieve serie in de Arena
tegen PSV eens moeten ombuigen. Ik ga er vanuit dat ze dat
woensdag gaan doen."
Jan Olde Riekerink zet zijn mannen op scherp voor de verlenging. Link één van de uitblinkers, keeper Maarten Stekelenburg.
Ole tijdens de warming-up voor het laatst in Ajax-outfit
in de Arena.
De televisiekijker en de reguliere toeschouwer zal het wel
licht ontgaan zijn. Maar hij zat er écht, op de reservebank
van Ajax 2. En nog wel met het legendarische nummer 14
op de rug: Ole Tobiasen. De Deen heeft eindelijk een hele
grote dikke punt achter het woord 'blessures' gezet.
Volgend seizoen speelt hij hoogstwaarschijnlijk weer in
Nederland. Maar niet voor Ajax. Tobiasen na afloop: „Van
daag heb ik een hele mooie wedstrijd gezien. Erg attrac
tief; het publiek heeft genoten. De eerste helft speelden
we té vaak de lange bal en waren we erg slecht. Pas na rust
begonnen we te voetballen, al had ik niet meer durven
hopen dat we nog gelijk zouden maken. Vanaf de 1-2 zat
alles in één keer mee. In de verlenging hadden we enkele
kansen om het voortijdig af te maken. Of ik nerveus was
tijdens de strafschoppenreeks? Het viel mee.Toen we door
onze wissels heen waren en ik op de bank bleef, viel een
groot deel wedstrijdspanning van me af. Maar natuurlijk
leef je mee met de anderen."
Bijna de hele wedstrijd had Tobiasen gehoopt op een
invalbeurt in de slotfase. „Ik wist niet of ik erin zou komen.
Na die 0-2 was er behoefte aan een linksbenige speler in
de verdediging en bovendien iemand die goed is in het
één-tegen-één duel. Zo'n speler ben ik nu eenmaal niet.
Als de rechtsback geblesseerd zou zijn geraakt, was ik
natuurlijk als eerste in aanmerking gekomen. Jammer dat
het anders liep, want ik zou graag weer eens in de Arena
hebben gespeeld."
Dat gevoel heeft hij inmiddels alweer ruim 3,5 jaar moeten
missen. Zijn Ajax-periode is voornamelijk een tijd van reva
lidatie geworden. In de zomer van 1997 kwam Tobiasen van
SC Heerenveen naar Amsterdam. Op 30 november van dat
zelfde jaar verdraaide hij in de thuiswedstrijd tegen For-
tuna Sittard zijn knie. Diagnose: kruisband gescheurd. Na
een lange herstelperiode, werd zijn stormachtige come
back op 4 november 1998 WTeed verstoord. De zesvoudig
Deens international kwam wederom ongelukkig op zijn
knie terecht, dit keer tijdens de Champions League-wed
strijd tegen Olympiakos Pireaus. Wederom kruisband
gescheurd. Een nieuwe rentree, met het tweede elftal op 29
juli 1999 in Den Helder tegen OFI Kreta, kreeg eenzelfde
afloop. „Drie keer je kruisbanden scheuren. Zelfs voor de
meest bekende specialist in de wereld is dat een raadsel."
De ingreep van een Deense medicus, notabene een goede
vriend van Tobiasen, bleek uiteindelijk succesvol.
Een optreden tegen FC Utrecht, de club waartegen hij op 31
augustus 1997 zijn enige twee Ajax-doelpunten maakte,
zou een mooie opsteker zijn geweest. „Maar eigenlijk ben
ik al blij dat ik weer helemaal fit ben. Twee weken geleden,
tegen Jong Sparta, speelde ik voor het eerst sinds ruim
twee en een halfjaar geheel pijnloos een stukje wedstrijd.
Ik weet dat ik het rustig moet opbouwen. De volgende
keer hoop ik een half uur te spelen, dan drie kwartier.
Maar dat mag natuurlijk niet ten koste gaan van de ont
wikkeling van de spelers van Jong Ajax. Want ik besef dat
ik bevoorrecht ben om bij de beloften te mogen aanslui
ten. Daarvoor blijf ik trainer Jan Olde Riekerink altijd dank
baar."
De 26-jarige Deen is bezig aan zijn laatste maanden als
Ajax-speler: „Ik ga sowieso weg. De mededeling dat mijn
contract niet werd verlengd, was voor mij geen verrassing.
Ajax heeft de afgelopen tijd een aantal rechtervleugelver-
dedigers gekocht, dus ik zag het aankomen. Vanuit de club
gezien is het natuurlijk logisch dat ze iemand, die al bijna
vier jaar geen volwaardige wedstrijd heeft gespeeld, geen
nieuw contract aanbieden. De komende weken ga ik een
nieuwe club zoeken. Mijn voorkeur ligt duidelijk in Neder
land. En ik heb een gevoel dat het gaat lukken." Wanneer
Ajax Life de namen van SC Heerenveen en Sparta laat val
len, besluit Tobiasen op diplomatieke wijze het gesprek.
„De komende weken zal er meer duidelijk worden."
Ajax Life - nummer 17- 5 april 2002
