Mido verliest zijn streken,
maar niet zijn haren
H dll C I I P l EÉN EGYPTISCHE GOALTJESDIEF IN AMSTERDAM
Ajax Life nummer 17 5 april 2002
Vijf doelpunten in weinig speelminuten bewijzen dat Ajax - naast Machlas en Ziatan Ibrahimovic - nog
een goede spits in de gelederen heeft. Ahmed Hossam, kortweg Mido, (ig) is voorlopig de eerste keus
van trainer Ronald Koeman. Mido heeft een kleurrijk verleden en een veelbelovende toekomst. De prof,
die eerlijk zegt wat hij denkt, heeft zijn streken verloren maar laat zijn haar juist groeien. Mido over
vroeger, z'n periode bij AA Gent, zijn nieuwe sportauto en 'zijn' club Ajax.
echte naam spreken jullie altijd
verkeerd uit. Jullie zeggen-, Agmed
Gossam, maar zo moet het niet.
Europeanen kunnen die zware,
haTde 'g' niet uit het achterste van
hun kelen geperst krijgen. Daarom
zei ik meteen toen ik bij Ajax
kwam:'zet de naam Mido maar op
mijn shirt'. Dat maakt het voor
iedereen gemakkelijker."
„Bij AA Gent heb ik het een
bepaalde periode erg moeilijk
gehad. Ik speelde goed en had
altijd een basisplaats. Maar ik had
heimwee en wilde weer terug naar
Egypte. Maar toen mijn vader dat
hoorde, veTbood hij me dat. Die
instelling heeft met mijn achter
grond te maken. Ik mag pas terug
keren naar Cairo als ik in het Euro
pese voetbal geslaagd ben. Anders
zeggen mijn landgenoten: 'Mido
komt teTug naaT Egypte omdat hij
voor Europa niet goed genoeg is'.
Dat mag niet gebeuren. Mijn vader
heeft zelfs zijn baan opgezegd en is
met mijn moeder naar Gent veT-
huisd om me te steunen. Inmiddels
wonen ze weer in Cairo. In Amster
dam heb ik die aanpassingsproble
men gelukkig niet. Deze stad doet
me erg denken aan mijn geboorte
plaats. Het is een drukke, energieke
stad en ik heb hier veel andere
Egyptenaren leren kennen. In
Amsterdam voel ik me thuis; ik ver
veel me er geen moment. Gent was
heel anders. Daar kende ik nie
mand en had ik niks om handen.
Uiteindelijk was dat slopend. En als
ik het moeilijk heb, dan bel ik met
het thuisfront. Dat is aan mijn tele
foonrekening te zien."
MOEILIJKE JONGEN
„Ik heb de reputatie dat ik een
moeilijke jongen ben. Dat komt
omdat men in België en Nederland
vindt, dat jonge spelers alléén
maar moeten luisteren. Dat vind ik
dus niet. In Italië bijvoorbeeld is de
situatie anders, daar worden
goede jonge spelers altijd gere
specteerd. Ik vind dat als ik iets wil
Uiteindelijk vond ik het best; als ik
haar maar nooit meer hoefde te
zien."
„In Amsterdam ga ik niet uit. Ik
word dan geportretteerd als een
nieuwe playboy en dat helpt mijn
Teputatie niet. Ik heb inderdaad
pas een dure sportauto gekocht,
maar dat heb ik alleen maar
gedaan omdat ik gek van auto's
ben. Het is MIJN leven en ik moet
ZELF weten wat ik doe. Als ik in een
klein huis zou moeten wonen,
maaT wel een mooie auto zou kun
nen hebben, dan zou ik daarvoor
kiezen. Dat is toch niet zo vreemd?
In Engeland hebben sommige spe
lers drie of vier dure auto's. Ik kijk
nooit naar de toekomst en leef bij
de dag. Als ik morgen dood ga, kan
ik in ieder geval wél zeggen dat ik
in een Italiaanse bolide heb gere
den. En dat ik écht geleefd heb. Ik
ben deze winterstop naar Tenerife
geweest en heb daar een week in
een hotel geslapen waar ik 8.000
dollar moest betalen. Dat maakt
me niets uit."
MOSLIM
„In Gent heb ik mijn huidige
vriendin Joke van der Velde (Miss
België 2000, red.) leren kennen.
Met haar zou ik later graag willen
trouwen en kinderen krijgen. Ze
woont nu nog in Gent omdat ze
daar modellenwerk heeft. Ik heb
haar ontmoet na een wedstrijd van
mijn voormalige club, toen ik tot
'man of the match' verkozen was.
Het was geen liefde op het eerste
gezicht, maar onze relatie is gelei
delijk gegroeid. Ze heeft mijn
oudeTS al ontmoet. Of ze goedge
keurd is? Door mijn vader wel ja!
Mijn moeder nog niet echt. Mijn
ouders accepteren het feit dat ik
een ander leven heb dan de meeste
Egyptenaren. Maar ik ben wel een
Teligieus mens; als moslim bid ik
vijf keer per dag. Een fundamenta
list ben ik niet. Dat is mij te moei
lijk, want dan mag je niets doen;
alleen werken en bidden. In mijn
familie is niemand zo fanatiek. Ik
ben van plan me later wel volledig
op de godsdienst te storten en
naar die regels te gaan leven. De
mensen in Europa denken dat
Egypte anders is dan hier Maar dat
klopt helemaal niet. De meisjes,
bijvoorbeeld, zijn precies hetzelfde.
Door Patrick Leemans
„Ik ben op 23 februari 1983 geboren
in Cairo. Mijn familie woont in een
wijk vlakbij het vliegveld. Het is een
aardige buurt en we hadden het
thuis niet slecht. Mijn vader voet
balde vroeger bij Zamalek, een top
club in Cairo en is daar vervolgens
nog drie of vier jaar jeugdtrainer
geweest. Ik ging nooit naar school.
Voetballen was het enige dat ik
deed, terwijl mijn ouders dachten
dat ik in de schoolbanken zat. Ik
ging ongeveer één keeT peT week
naar de les, dat vond ik vaak
genoeg. In die tijd voetbalde ik al
voor geld. Mijn vader gaf me altijd
drie Egyptische ponden (ongeveer
een euro) die ik mocht houden als
ik een partijtje gewonnen had. Ik
moest voor een pond wel een
metrokaartje betalen, maar wat ik
overhield mocht ik in mijn eigen
zak steken. Als ik won, kreeg ik ook
geld van tegenstanders, die me
vooTaf hadden opgezocht en uitge
daagd. Alles deed ik er aan om te
winnen. Ik maakte zelfs slidings op
het asfalt, waar we op speelden.
Daardoor beschikte ik al heel vroeg
over veel geld. Ik kocht de postbode
om - dat was een vriend van me -
die eigenlijk de brieven met repri
mandes van school bij mijn ouders
moest bezorgen. Zo kwamen zij
nooit iets te weten. Ik bleek slim
genoeg om uiteindelijk de school
af te maken, ondanks het feit dat ik
er bijna nooit was geweest."
KLEDING
„Toen ik veertien was, mocht ik al
met het eerste van Zamalek mee-
trainen. Ik verdiende er tweehon
derd euro per maand, voor een
kind natuurlijk erg veel. Sparen
deed ik niet, want ik kocht bijvoor
beeld veel kleding. Mijn trainer
noemde mij altijd liefkozend Mido,
naar zijn zoontje. Het betekent
niets, maar het is een veel voorko
mende naam in Egypte. Zelfs mijn
moeder noemt me zo. Mido is ook
makkelijker voor Europeanen. M'n
- en er een eigen mening over heb -
ik dat ook mag uitspreken. In Bel
gië accepteerde men dat niet. Mijn
medespelers bij AA Gent zeiden
vaak:'Jij bent zeventien dus je moet
doen wat wij zeggen.'Dan schudde
ik maar m'n hoofd. Ik speelde in het
eerste team. Net als de rest van de
basisspelers, dus ik vond dat ik
mocht zeggen wat ik wilde. Daar
door kreeg ik steeds weer proble
men met de andere spelers van AA
Gent. 'The players started talking
shit about me'. De media sprongen
daar vervolgens weer boven op en
schilderden me af als een moeilijk
ventje. Maar toen ik later goed
speelde, accepteerde iedereen me
wél. Bij Ajax ben ik niet veranderd;
ik zeg nog steeds wat ik denk. Zelfs
als ik 28 jaar ben, zal ik me nog zo
gedragen, ik ben nu eenmaal zo. Ik
sta hier onder contract, hoor bij de
A-selectie... En düs mag ik het zeg
gen, als iets me niet zint."
JALOERS
„KTanten schreven dat ik de koning
van het nachtleven zou zijn in
België. Dat was helemaal niet waar.
Bij AA Gent scoorde ik iedere wed
strijd en als we gewonnen hadden
dan ging ik op stap. Gewoon, met
de rest van het team. Maar dan
stond er de dag erop in de krant dat
alleen ik in de kroeg was gesignal
eerd. Mensen waren daar gewoon
jaloers op mijn prestaties en dan
ontstaan dit soort verhalen van
zelf. Er was in mijn periode bij AA
Gent ook een meisje, dat me pro
beerde te belazeren. Een cheerle
ader, die de politie vertelde dat ik
haar verkracht zou hebben. Wat
een onzin! Ze was gewoon knetter
gek, zelfs haar moeder zei dat. Ze
had de politie verteld dat ik haar,
samen met een vriend, verkracht
had. Maar die vriend zat op dat
moment in Brussel. Ik heb haar
niets gedaan en had haar zelfs
kunnen aanklagen wegens smaad.
Maar haar ouders hebben me
gesmeekt om dat niet te doen;
haar moeder stond zelfs te huilen.
Ze lopen niet in gewaden, dat doet
hooguit vijftien procent. Ze gaan
ook uit en dragen dezelfde kleding
als in Europa. Ik ben iTj mijn
geboorteland erg beroemd; kan
daar - in tegenstelling tot hier -
niet rustig over straat lopen. In
Cairo word ik dooT iedereen
besprongen. Dat komt ook door
mijn kapsel. Niet veel mensen in
Egypte hebben lang haar en ik
word dus meteen herkend. Ik heb
liever lang haar dan kort, want dan
lijk ik te jong. Net zestien of zeven
tien."
„Bij AA Gent reed ik rond zonder rij
bewijs. Dat wist iedereen bij de
club. Ik had tegen de voorzitteij"
gezegd, dat ik een auto wilde,
was absoluut niet van plan om mets
de bus naar de trainingen en naar
de wedstrijden te gaan. Anders zou
ik opstappen. Ik kreeg meteen wat
ik wilde; niemand zei er iets van.
Het was een gToot risico, weet
ik, maar 'sometimes you
do crazy things'! Ik was
reed illegaal rond in een
geen haan die er naar
der auto kan ik niet leven. In Egypte
reed al ik al vanaf mijn veertiende
Tond in een wagen. Ik had zelfs de
sleutel van de auto van mijn vader
nagemaakt en reed er stiekem
mee, als hij lag te slapen. Ik heb,
tussen mijn dertiende en mijn vijf
tiende gekke dingen gedaan. Maar
dat soort dingen doe ik nu niet
meer."
Zon
GEEN BINDING
„Voordat ik hier naar toe kwam
wist ik al dat veel Ajax-fans koket
teren met Israël. Ik als moslim heb
daar niets op tegen. Ik interesseer
me niet voor politiek. De proble
men tussen Israëliërs en Palestij-
nen laten mij koud. Ik vind het erg
wat daar gebeurt, maar ik heb er
geen persoonlijke binding mee; ze
vechten niet met Egypte. Ik vind
het wel schandelijk dat de rest van
de wereld toekijkt, terwijl mensen
elkaar daar afmaken. Ik ben hier
om te voetballen en om prijzen te
pakken. De supporters hebben het
zelfde doel als ik en dan maakt het
niet uit of je christen, moslim of
jood bent."
Mido torent hoog boven André Ooijer
van PSV uit.
