Ajax Life nummer 13 7 februari 2002
Sisu en de mentale
kracht van Pasanen
AMSTERDAM - Vijf maanden revalideren. Voor de meeste voetbal
lers betekent dat een eenzame helletocht. Er zijn spelers die het
krachthonk en de loopband - ondanks dat het noodzakelijke obsta
kels zijn in het herstelproces - tijdens zo'n periode verfoeien. Dat
geldt niet voor Petri Pasanen. „Ik benaderde krachttraining en
hardlopen heel serieus, probeerde die oefeningen zo leuk mogelijk
te maken." Het tekent de mentale weerbaarheid van de Fin, die
moed put uit sisu, zoals hij zelf zegt "de kracht van onze natie".
Doot Erol Erdogan
„Ik heb nu een blessure net boven
mijn liesstreek", vertelt PetTi over
zijn laatste tegenslag, opgelopen
in Portugal waar Ajax zich voorbe
reidde op de tweede competitie
helft. „Na vijf maanden revalideren
was het trainingskamp voor mij
hét moment om terug te keren bij
de selectie. Wanneer ik alweer
twee maanden bij de groep had
gezeten, zou deze nieuwe blessure
voor mij veel eTger zijn geweest. Nu
ben ik niet zo ver teruggeworpen
in het revalidatieproces. Ik ben
inmiddels alweer met looptraining
bezig." Pasanens eerste jaar bij
Ajax verliep uiterst voorspoedig: in
29 duels scoorde de verdediger vier
keer. In de voorbereiding op het
huidige seizoen brak de Fin een
middenvoetsbeentje in zijn linker
voet. Opvallend rustig, bijna met
plezier, kijkt Pasanen terug op de
vijf maanden van herstel die
daarna volgden: „Nou, gedeeltelijk
vond ik het best een fijne periode.
Ik had voor mezelf al heel snel
geaccepteerd dat ik een lange
periode niet aan spelen toe zou
komen. Het stomste wat ik kon
doen, was met mezelf in discussie
gaan. Iedere keer het onmogelijke
wensen; zo snel mogelijk weer wil
len voetballen. Ik beschouwde
mezelf min of meer als een combi
natie van een gymnast en een
hardloper en benaderde die twee
onderdelen - krachttraining en
hardlopen - heel serieus. Probeerde
die oefeningen zo leuk mogelijk te
maken en tevreden te zijn met het
resultaat."
De 21-jarige ging daaT heel ver in:
„Ik dacht als een professionele
atleet. Zodoende kon ik me toch
ergens op concentreren. En het
heeft nut gehad, want mijn basis
conditie is verbeterd. Ik heb in die
vijf maanden geleerd dat het voor
mij beter is de feiten snel te accep
teren. Te veel nadenken en terug
kijken is zinloos. Ik kan de geschie
denis toch niet veranderen."
EIGEN TRIBUNETJE
Nors op de tribune zitten is aan de
defensieve kracht Pasanen niet
besteed. Hij bedacht een leukere
manieT om Ajax tijdens zijn herstel
te volgen. „Voor het eerst in mijn
voetballeven had ik niet meer te
maken met de druk, voorafgaand
aan het spelen van echte wedstrij
den. Maar ik ging wel naar alle
duels van Ajax kijken. Samen met
mensen van de club, David Endt en
Erik van Leeuwen, zat ik dan in de
Arena achter het doel. Natuurlijk
was het soms lastig om zo dichtbij
te zitten en zelf niet mee te kunnen
doen. Maar David, Erik en ik had
den zo ons eigen tribunetje, met
onze eigen humor. Onderling ana
lyseerden we de wedstrijd en heb
ben soms hard gelachen. En
gejuicht. Ik vond het echt leuk daar
te zitten. Als ik zelf speel, ben ik vol
ledig gefocust op het voetballen,
maar achter het doel had ik de vrij
heid mijn ogen goed de kost te
geven; me meeT als toeschouwer te
gedragen. Het opvallendst vond ik
de bank van Ajax. De reacties van
de reservespelers en de trainers
boeiden mij. De keeper van de
tegenstander - we kozen altijd voor
aanval Ajax - heb ik goed gevolgd.
Hoe gedraagt hij zich? Met de duels
die ik vanuit een ander perspectief
zag, kan ik in de toekomst mijn
voordeel doen. Hoe? Dat ga ik niet
vertellen. Dat houd ik liever voor
mezelf. Mensen hoeven niet alles
van mij te weten."
PERSOONLIJK
"Opvallend onopvallend", "stoï
cijns" en "introvert". In de schaarse
interviews typeren journalisten de
Finse international Pasanen vaak
als "een stille kracht". „Ik heb er
geen problemen mee in interviews
over voetbal te praten, maar daar
blijft het bij. Ik zie er het nut niet
van in over persoonlijke zaken uit
te wijden, ledereen mag mij van
alles vragen, maaT ik geef niet
overal antwoord op."
Petri ziet de aandacht van kranten,
TV en tijdschriften als een noodza
kelijk onderdeel van het professio
nele voetbal: „Ik moet dat accepte
ren, ermee leren leven dat media
bestaan. In de tijd dat ik bij Ajax zit,
heb ik daar mijn weg inmiddels in
gevonden." De door Pasanen uitge
stippelde route is geen gangbare:
„Ik heb al tijden geen verhalen
gelezen over Ajax of over Ajacie-
den. Dat doe ik niet meer, ik ben
ermee gestopt. Waarom? Het
levende mij niets op. Behalve mis
schien negatieve gedachten of
gevoelens. Waarom zou ik me daar
mee bezig houden? Ik ken de jour
nalisten niet, zij kennen mij ook
niet. Dus lees ik niet wat zij schrij
ven. Hun mening doet er voor mij
niet toe. Ik luister naar andere spe
lers, de trainers en mensen van de
club. Zij kunnen mij - als ze mij ken
nen -helpen."
SCHIJNWERPERS
Dat journalisten in grote voetbal
landen als Spanje, Italië alsmede
het in Finland op de voet gevolgde
Engeland nog meer invloed heb
ben dan de pers in Nederland, zegt
Pasanen weinig: „Ik laat mijn toe
komstdromen niet verstoren door
de rol van de media. Als ik bijvoor
beeld ooit in Engeland kom te voet
ballen, zal ik ook leren daar op mijn
manier mee om te gaan. Ik vind het
prima als collega-voetballers wel in
de schijnwerpers willen staan en
graag interviews geven, maar voor
mij is het totaal niet belangrijk.
Hoe meer interviews ik geef, hoe
meer mensen mij zullen herken
nen. Nu kan ik nog in alle rust op
Ook in de tijd dat hij geblesseerd
was, wisten Ajacieden als Wamberto
en Machlas ploeggenoot Pasanen te
vinden als er een treffer moest
worden gevierd.
straat wandelen. Laat mij maaT
gewoon voetballen, daar heb ik
genoeg aan."
In Nederland valt de aandacht voor
het voetbal mee en Pasanen kan
zich daardoor meestentijds ontrek
ken aan het spotlicht. VToeger, in
zijn geboorteplaats Lahti, was de
rust bijna onontkoombaar. Met
weemoed denkt Petri terug aan
Suomi„Door mijn periode hier in
Nederland ben ik anders tegen Fin
land aan gaan kijken. Daar wonen
maar vijf miljoen mensen... Ik ben
de Finse natuur gaan waarderen,
de prachtige meren, de grote
ruimte. Daar houd ik van. Het beeld
dat ik van mijn land heb, wordt
steeds mooier en sterker. Iedere
mogelijkheid om terug te gaan,
grijp ik aan. Ik voel me best goed in
Nederland, maaT heb altijd wel een
beetje last van heimwee."
Vijfmaanden revalideren waren
voor Pasanen geen eenzame
helletocht
SISU
Finland, land van diepe, zwarte
meren. En van verborgen krachten.
Sisu betekent zoveel als 'trots'. Het
vormt de Finse ruggengraat. Pasa
nen: „In mijn benadering van het
leven is Sisu een van de elemen
taire dingen. Dat gevoel is in Fin
land ontstaan door de oorlogen die
wij voerden tegen de Russen, in de
jaren dertig en veertig. De Russen
waren in de meerderheid, maar de
Finnen hebben het eigen land met
hand en tand verdedigd. Dat heeft
ons een kracht gegeven die wij tot
op de dag van vandaag voelen: Sisu.
In juni speelden we een interland
tegen de Duitsers. Finland had nog
nooit van Duitsland gewonnen, 1
zelfs nog geen punt gepakt. Vooraf
gaand aan het duel kwam de
bekende Finse acteur Esko Salmi-
nen naar het spelershotel. De hele
ploeg werd bij elkaar geroepen. Er
is een beroemd boek geschreven
over de strijd tegen de Russen. Hij
las een deel uit een verhaal voor.
Hij sprak over Sisu-. "Dat is wat jullie
zijn". Het hielp, de wedstrijd ein
digde in 2-2 en we pakten het eer
ste punt ooit tegen de Duitsers.
Sisu is de kracht van onze natie. Het
maakt niet uit wie de tegenstan
der is."
