o
ff
83
Ajax overwinterde vorige week in Qatar. CoAdriaanse en zijn manschappen bereidden zich in het kleine oliestaatje
voor op de tweede helft van het seizoen. Ajax Life ivas ter plaatse en keek, samen met de enige meegereisde supporter
Leo de Hoon (lidnr. 383), mee naar de verrichtingen van Ajax.
Ajax Life nummer 10 25 januari 2001
Leo, bedankt voor jouv
Ajax in Oatar
Door: Erol Erdogan
Foto's: Louis van de Vuurst
In z'n eentje staat hij te wachten
na de douane. Hij is vroeg, want
de ervaring heeft geleerd dat de
weg van Etten-Leur naar Schip
hol genoeg obstakels kan heb
ben om te laat te komen. Zijn
favorieten gaan overwinteren in
Qatar en hij gaat mee. Niets kan
hem nog tegenhouden. Geen
afstand te groot, geen oord te
exotisch. Griekenland, Amerika,
China, Qatar. Leo de Hoon blijft
van de partij.
Het eerste bekende gezicht dat
hij ziet is dat van fotograaf,
Louis van de Vuurst. Een paar
minuten later volgt de Ajax-
selectie. Er is herkenning, een
begroeting. Een kort praatje met
Fred Grim.
Leo de Hoon eet, drinkt, leeft en
ademt Ajax. Hij volgt zijn helden
op de voet, maar zegt hij: „ik
vraag altijd eerst netjes of ik wel
naar de training mag kijken".
Vrijdag 12 januari - In het stukje
niemandsland voor Qatar wacht
Leo, samen met de Ajax-spelers,
tot dat hij het land in mag. Als
hij Joe Didulica - de op het laat
ste moment opgeroepen derde
keeper - wat beteuterd ziet kij
ken, vraagt Leo wat er is. „Ze zijn
bezig met mijn paspoort. Ajax
kon niet tijdig een visum aan
vragen", antwoordt de sympa
thieke Australiër. Leo zegt dat
het wel goed komt. Hij heeft
blijkbaar een zwak voor doel-
verdedigers. Nadat het team in
de bus wegrijdt richting het luxe
Sheraton-hotel, stapt Leo in zijn
transferbusje richting het Mar
riott. Hij verblijft dus niet in het
zelfde hotel, maar zijn tijdelijke
onderkomen is ook niet bepaald
een morsig jeugdhotelletje.
Als ambtenaar bij de gemeente
reiniging en lid van de vrijwillige
brandweer van Etten Leur
spaart hij elke zuurverdiende
cent om Ajax achterna te kun
nen reizen.
Zaterdag 13 januari - Op de eer
ste dag van het verblijf wandelt
de selectie over de boulevard
naast het Sheraton-hotel. In een
heerlijk winterzonnetje praat
Leo met Petri Pasanen. De Fin,
verdediger van beroep, haalt
met hem herinneringen op aan
het WK-kwalificatieduel tussen
Finland en Hongarije. Leo had
Jari Litmanen gevraagd of hij
een keer kaartjes kon regelen
voor een Finse interland. Het
werd een trip naar Helsinki waar
de Ajax-fan op sleeptouw werd
genomen door de voormalige
'nummer 10' van Ajax (inmid
dels Liverpool, red.), diens fami
lie ontmoette en uiteindelijk
huiswaarts keerde met een Fins
shirt, voorzien van de handteke
ningen van alle internationals.
Uiteraard kan Litmanen niet
meer stuk bij Leo: „Ik ben naar
Barcelona geweest en ga zeker
binnenkort naar Liverpool. Ik
volg het Finse elftal nog fanatie
ker dan Oranje."
De wandeling wordt gevolgd
door een verblijf in de prachtige
tuin achter het hotel. Leo klikt,
onopvallend naast fotograaf
Louis, zijn eigen groepsfoto van
Ajax.
Ajax-spelers fotograferen blijkt
ook een hobby van Leo. Tijdens
de eerste training van de selectie
in het Khalifa-stadion probeert
hij de keepers Grim, Lobont en
Didulica zo mooi mogelijk op de
foto te krijgen. Adriaanse traint
ondertussen met de spelers en
in een fiks onderling partijtje
blijkt dat de Ajacieden hongerig
zijn naar de bal. Terwijl Leo in
een milde middagzon toekijkt,
werken de Ajacieden hard om
topfit te worden voor de tweede
competitiehelft. Morgen zal er
twee keer worden getraind. Leo
kan zich er al weer op verheu-
gen, als hij voldaan het grote
stadion verlaat. Het rood-wit in
actie zien in een heerlijk Mid
den-Oosters klimaat doet hem
zichtbaar goed.
Zondag 14 januari - Bij de och
tendtraining keuvelt Leo met de
andere toeschouwers die langs
de lijn in het Khalifa-stadion
staan. Hij ziet dat zijn held Fred
Grim - tijdens het afronden op
doel - wordt belaagd door
Witschge, Arveladze, Van der
Meyde en Galasek. Het is mooi
te horen hoe Grim complimen
ten geeft: „Prachtige goal,
Andy!", maar toch meestal de
ballen uit het doel ranselt. Van
een meter afstand kijkt Leo toe
hoe de eerste doelman zijn
dorst laaft. Broodnodig ook,
want het is vandaag warmer
door het ontbreken van sluier-
bewolking.
Tussen de twee trainingen
bezoekt de Leo het centrum van
Doha. Even enkele kadootjes
voor de hele familie halen.
Familie is voor hem 'nummer
één' en zijn vader heeft hem de
liefde voor Ajax (met stip op
'nummer la') met de paplepel
ingegoten. De vorige avond ver
telde Leo in het hotel een aan
grijpend verhaal. Vlak voor de
Champions League kwartfinale
van Ajax in 1996, uit tegen
Borussia Dortmund, was zijn
vader ziek geworden. De artsen
stelden Leo gerust. Hij kon naar
Duitsland, zijn pa zou het wel
redden. „Vlak voor mijn vertrek,
we gingen normaal gesproken
altijd samen, is mijn vader in
mijn armen overleden. Ik was
compleet verdoofd. Thuis heb ik
met mijn moeder op TV naar de
wedstrijd gekeken. Dat had mijn
pa gewild, zeker weten. De dag
ervoor nog besprak ik met hem
de gewenste
uitslag. "Pa,
het wordt
2-0", zei ik
nog. Bij het
eerste
doelpunt
was ik
