Het gaat snel met
O
Amsterdam -Inde 69ste minuut van het duel Vitesse-Ajax speelde Pius Ikedia, als ver
vanger van Nikos Machlas, dit seizoen voor het eerst mee in het eerste team vanAjax.
Vijf dagen later, tegen Roda JC, maakte de - opnieuw invallende - Nigeriaan zo'n ver
pletterende indruk dat hij, in Lausanne, voor het eerst in de basis stond. Sinds die
avond is de 20-jarige Ikedia basisspeler. VoorAjax Life voldoende reden om de revela
tie van het seizoen nader voor te stellen.
LAGOS
OLYMPISCHE
SPELEN
het JÊ0
PRESTATIES
AJACIED
Ajax-life nummer 7 23 november 2000
Door: Arnout Verzijl
Foto's: Ron Richel
Na afloop van PSV-Ajax kon dat
deel van Nederland dat 'achter
de decoder' zit (de Canal+ kij
kers dus) voor het eerst uitge
breid kennismaken met Ikedia.
En hoe. Op vertederende wijze
bood de watervlugge buiten
speler zijn verontschuldigingen
aan voor het veroorzaken van de
strafschop, die Ajax de overwin
ning kostte: „Ik raakte hem
(Kolkka, red) nauwelijks aan,
maar hij viel en de scheidsrech
ter gaf een strafschop," biechtte
Ikedia op aan Willem van Hane-
gem, met een naar de grond
gerichte blik. De kijkers van
Canal-t hadden Ikedia zojuist
gekozen tot 'Man of the Match'
en de bij deze prijs behorende
magnum champagne torende
bijna boven zijn met zweetpa-
rels bedekte donkere hoofd uit.
Toen het penalty-moment in de
herhaling opnieuw werd
getoond, wendde Ikedia zijn
hoofd in schaamte af. Hij kon
het niet aanzien. Nu, ruim een
maand later, moet Ikedia harte
lijk lachen als dat voorval ter
sprake komt: „Ik ben gewoon
verlegen, hou er niet van beel
den van mezelf terug te zien.
That's me." verraadt hij schalks.
Pius Ikedia, de opmerkelijke
verschijning op de rechtervleu
gel van Ajax, werd twintig jaar
geleden geboren in Delta State,
een stad in het oosten van Nige
ria. Al op zeer jonge leeftijd ver
huisde hij naar de hoofdstad
Lagos, waar hij een verre van
onbezorgde jeugd genoot: „De
jaren negentig waren slecht
voor mij, mijn familie en mijn
land. Er was veel armoede en
corruptie. Ik denk dan ook niet
graag terug aan die tijd. Deson
danks heb ik altijd kunnen voet
ballen, vooral dankzij de
onvoorwaardelijke steun van
mijn familie. Ik kom uit een
groot gezin van vijf meisjes en
drie jongens en ik zal er - nu het
mij voor de wind gaat - alles aan
doen om het hen eveneens goed
te laten gaan."
Ikedia is het dus gelukt de
droom van miljoenen Afri
kaanse jongens te bewerkstelli
gen. Hij is nu voetballer in het
rijke westen: „Mijn familie heeft
altijd achter me gestaan, niets
was hen teveel. Nu kan ik wat
voor ze terugdoen. Vooral voor
mijn moeder ben ik blij; zij is
mijn allergrootste fan."
De talenten van Ikedia ontluik-
ten voor het eerst bij Benin, een
kleine club in Nigeria. Dankzij
zijn watervlugge aanvalsspel
werd Ikedia bij Benin direct al
als een groot talent gezien. Zijn
prestaties bleven bij andere
clubs niet onopgemerkt en uit
eindelijk was een transfer naar
ASEC Mimosas uit Ivoorkust het
gevolg.
Mimosas is een grote club, die
het jaar voordat Ikedia er ging
voetballen, de Champions
League van Afrika had gewon
nen. In dat jaar had men onder
meer Bonaventure Kalou van
Feyenoord in de gelederen. Ike
dia: „Bij ASEC werd ik al snel
basisspeler. En dan is het ook
bijna logisch dat ik werd opge
roepen voor het nationale elftal
van Nigeria voor spelers onder
de 20 jaar."
Op het WK met dat team, dat
anderhalf jaar geleden werd
gehouden in Ghana, werd Ike
dia gekozen tot de op één-na-
beste speler van het evenement.
En ook werd hij onderdeel van
het FIFA-wereldelftal voor jonge
voetballers. Geen wonder dus
dat Ikedia meer dan voldoende
indruk had gemaakt op het
scoutingsapparaat van Ajax. In
de zomer van 1999 volgde voor
de rappe voetballer dan ook een
verhuizing naar Amsterdam.
Precies een jaar
geleden, tijdens de
gewonnen uitwed
strijd tegen AZ,
debuteerde Ikedia
in de Ajax-hoofd-
macht. Het werd
slechts een tijdelijk
optreden, want een
vaste keus zou de
Nigeriaan onder de
trainers Wouters en
Westerhof nooit
worden. Op zijn
échte kans moest
Ikedia wachten tot
Co Adriaanse het
roer in handen had
genomen: Voetbal
is elke dag leren,
beter worden. Ik
ben me nog steeds
aan het aanpassen
en doe veel moeite
om de Ajax-stijl
onder de knie te
krijgen. Nu ik van de
trainer de kans heb
gekregen om in het
eerste elftal te spe
len, merk ik dat ik
met sprongen voor
uit ga. Dankzij Adri
aanse krijg ik de
kans om me te ver
der te ontwikkelen,
daar put ik heel veel
vertrouwen uit."
Co Adriaanse zag
Ikedia tijdens de
voorbereiding op
het huidige seizoen
een aantal goede
oefenwedstrijden
spelen. Maar de
definitieve door
braak van de Nigeri
aan had pas plaats op de Olym
pische Spelen. In Sydney
maakte Ikedia deel uit van de
basis-elf van het Nigeriaanse
elftal, de titelverdediger: „Die
Spelen waren voor mij een voor
lopig hoogtepunt in mijn car
rière. De sfeer, de entourage,
aan alles in Australië voelde je
dat dit een uniek evenement
was. De eerste wedstrijd
speelden we met 3-3 gelijk
tegen Honduras. Daar
door moesten we het Ji
tweede duel winnen.
Maar dat was wel
tegen gastland Aus
tralië." Het zou een
wedstrijd worden
die Ikedia nooit
meer zal verge
ten. In
uitver
kochte
Olympisc
Stadion, gevuld met meer dan
100.000 toeschouwers, maakte
hij namelijk het openingsdoel
punt.: „Ik kreeg een pass bin
nendoor en kon wegsprinten
uit de rug van mijn verdedi
ger. Ik ging alleen op het doel
af en keek naar de keeper.
Juist op het moment dat hij
naar de grond ging, stiftte ik
de bal over hem heen. De
stilte die toen in het sta
dion viel, was onbeschrijf
lijk. Ik ben nog nooit zo blij
geweest met een doel
punt."
ia nooit
verge- f
F
Via een .1-1 gelijkspel
tegen Italië plaatste
Nigeria zich ver
volgens voor
de kwartfi
nale,
waarin het
zeer verras
send werd
uitgeschakeld
door Chili (4-1):
„Dat was een forse teleurstel
ling, maar de nederlaag was ver
diend. Toch kunnen we op een
goed toernooi terugkijken."
De goede prestaties van Ikedia
op de Olympische Spelen wer
den ook in Amsterdam met ple
zier gevolgd. Via videobeelden
en dankzij informatie kwam
Adriaanse veel te weten over de
vorderingen van zijn kleine
pupil (Ikedia meet slechts èèn
meter en 66 centimeter). Met als
gevolg enkele dagen later de
invalbeurt in Gelredome. Ike
dia: „Het was jammer dat we
van de koploper verloren. Ik
vond dat we - ondanks de
nederlaag - in Arnhem een
goede wedstrijd speelden. Het
verlies was typerend voor de
start van dit seizoen bij Ajax,
waarin we al zoveel punten
onnodig hebben verspeeld."
Tegen Roda JC viel Ikedia in (én
op) met een spetterende solo,
gevolgd door en boogballetje
dat op de lat uiteenspatte: „Bru-
til Hosé kwam achter mij inlo
pen en hij kon de bal er gelukkig
alsnog inwerken. Het maakt mij
niet uit wie er scoort. ALS er
maar gescoord wordt. Het team
is heel belangrijk voor me, want
als het elftal goed draait, wordt
je als speler ook alleen maar
beter."
Vijf dagen later, tegen Lausanne
Sports, stond Ikedia dus voor
het eerst in de basis. Hij leverde
een puike partij af en het
Zwitserse stadion sidderde af en
toe van angst als de kleine vleu
gelspeler weer eens op avon
tuur ging: „Tegen Lausanne
Sports hadden we moeten win
nen. In de uitwedstrijd waren
we beter en kregen ook vol
doende kansen. In Zwitserland
hebben we verzuimd het af te
maken. Thuis hadden ze zich
wel goed op ons ingesteld. Zo
gaat het nu eenmaal, voetbal is
onvoorspelbaar. Hopelijk doen
we het volgend jaar beter in de
Europa Cup."
Ondanks zijn succesvolle
hemelbestorming voelt Ikedia
zich nog geen 'echte' Ajacied.
Daarvoor is het met zijn loop
baan simpelweg te snel gegaan:
Vooral oudere spelers als Aron
Winter, Fred Grim en Richard
Witschge geven me het gevoel
dat ik erbij hoor. Maar ik besef
me terdege dat ik pas met mijn
eerste jaar in het eerste elftal
bezig ben. Misschien voel ik me
pas een echte Ajacied wanneer
ik mijn eerste doelpunt voor
Ajax 1 maak. Daar hoop ik vurig
op, kijk er erg naar uit. Mocht
het zover zijn, dan zal ik mijn
treffer opdragen aan mijn moe
der. Ik mis haar heel erg. Ik
woon hier alleen, in Amstel
veen, en voel me best vaak een
zaam. Soms spreek ik af met
ploeggenoten, maar vaak ben ik
's avonds te moe om nog wat te
doen. Dan kook ik thuis wat lek
kers; ik ben gek op gekruide kip
met rijst. Maar meestal wordt
het Chinees, bij mij in de buurt
zit een hele goede!"
Het was in meerdere opzichten
een opmerkelijke wissel van Co
Adriaanse, daar in Arnhem, toen
hij Ikedia in de ploeg bracht ten
faveure van juist Nikos Machlas.
Want op dezelfde zomerdag van
1999 waarop honderden Ajax-
fans zich vergaapten aan de eer
ste trainingsbewegingen van de
Griek, maakte ook Ikedia zijn
debuut op het veld naast de
Arena. Toen, nog onopgemerkt
door supporters en media, werd
stiekem een grootse Ajacied
geboren.
