Het gaat snel met O Amsterdam -Inde 69ste minuut van het duel Vitesse-Ajax speelde Pius Ikedia, als ver vanger van Nikos Machlas, dit seizoen voor het eerst mee in het eerste team vanAjax. Vijf dagen later, tegen Roda JC, maakte de - opnieuw invallende - Nigeriaan zo'n ver pletterende indruk dat hij, in Lausanne, voor het eerst in de basis stond. Sinds die avond is de 20-jarige Ikedia basisspeler. VoorAjax Life voldoende reden om de revela tie van het seizoen nader voor te stellen. LAGOS OLYMPISCHE SPELEN het JÊ0 PRESTATIES AJACIED Ajax-life nummer 7 23 november 2000 Door: Arnout Verzijl Foto's: Ron Richel Na afloop van PSV-Ajax kon dat deel van Nederland dat 'achter de decoder' zit (de Canal+ kij kers dus) voor het eerst uitge breid kennismaken met Ikedia. En hoe. Op vertederende wijze bood de watervlugge buiten speler zijn verontschuldigingen aan voor het veroorzaken van de strafschop, die Ajax de overwin ning kostte: „Ik raakte hem (Kolkka, red) nauwelijks aan, maar hij viel en de scheidsrech ter gaf een strafschop," biechtte Ikedia op aan Willem van Hane- gem, met een naar de grond gerichte blik. De kijkers van Canal-t hadden Ikedia zojuist gekozen tot 'Man of the Match' en de bij deze prijs behorende magnum champagne torende bijna boven zijn met zweetpa- rels bedekte donkere hoofd uit. Toen het penalty-moment in de herhaling opnieuw werd getoond, wendde Ikedia zijn hoofd in schaamte af. Hij kon het niet aanzien. Nu, ruim een maand later, moet Ikedia harte lijk lachen als dat voorval ter sprake komt: „Ik ben gewoon verlegen, hou er niet van beel den van mezelf terug te zien. That's me." verraadt hij schalks. Pius Ikedia, de opmerkelijke verschijning op de rechtervleu gel van Ajax, werd twintig jaar geleden geboren in Delta State, een stad in het oosten van Nige ria. Al op zeer jonge leeftijd ver huisde hij naar de hoofdstad Lagos, waar hij een verre van onbezorgde jeugd genoot: „De jaren negentig waren slecht voor mij, mijn familie en mijn land. Er was veel armoede en corruptie. Ik denk dan ook niet graag terug aan die tijd. Deson danks heb ik altijd kunnen voet ballen, vooral dankzij de onvoorwaardelijke steun van mijn familie. Ik kom uit een groot gezin van vijf meisjes en drie jongens en ik zal er - nu het mij voor de wind gaat - alles aan doen om het hen eveneens goed te laten gaan." Ikedia is het dus gelukt de droom van miljoenen Afri kaanse jongens te bewerkstelli gen. Hij is nu voetballer in het rijke westen: „Mijn familie heeft altijd achter me gestaan, niets was hen teveel. Nu kan ik wat voor ze terugdoen. Vooral voor mijn moeder ben ik blij; zij is mijn allergrootste fan." De talenten van Ikedia ontluik- ten voor het eerst bij Benin, een kleine club in Nigeria. Dankzij zijn watervlugge aanvalsspel werd Ikedia bij Benin direct al als een groot talent gezien. Zijn prestaties bleven bij andere clubs niet onopgemerkt en uit eindelijk was een transfer naar ASEC Mimosas uit Ivoorkust het gevolg. Mimosas is een grote club, die het jaar voordat Ikedia er ging voetballen, de Champions League van Afrika had gewon nen. In dat jaar had men onder meer Bonaventure Kalou van Feyenoord in de gelederen. Ike dia: „Bij ASEC werd ik al snel basisspeler. En dan is het ook bijna logisch dat ik werd opge roepen voor het nationale elftal van Nigeria voor spelers onder de 20 jaar." Op het WK met dat team, dat anderhalf jaar geleden werd gehouden in Ghana, werd Ike dia gekozen tot de op één-na- beste speler van het evenement. En ook werd hij onderdeel van het FIFA-wereldelftal voor jonge voetballers. Geen wonder dus dat Ikedia meer dan voldoende indruk had gemaakt op het scoutingsapparaat van Ajax. In de zomer van 1999 volgde voor de rappe voetballer dan ook een verhuizing naar Amsterdam. Precies een jaar geleden, tijdens de gewonnen uitwed strijd tegen AZ, debuteerde Ikedia in de Ajax-hoofd- macht. Het werd slechts een tijdelijk optreden, want een vaste keus zou de Nigeriaan onder de trainers Wouters en Westerhof nooit worden. Op zijn échte kans moest Ikedia wachten tot Co Adriaanse het roer in handen had genomen: Voetbal is elke dag leren, beter worden. Ik ben me nog steeds aan het aanpassen en doe veel moeite om de Ajax-stijl onder de knie te krijgen. Nu ik van de trainer de kans heb gekregen om in het eerste elftal te spe len, merk ik dat ik met sprongen voor uit ga. Dankzij Adri aanse krijg ik de kans om me te ver der te ontwikkelen, daar put ik heel veel vertrouwen uit." Co Adriaanse zag Ikedia tijdens de voorbereiding op het huidige seizoen een aantal goede oefenwedstrijden spelen. Maar de definitieve door braak van de Nigeri aan had pas plaats op de Olym pische Spelen. In Sydney maakte Ikedia deel uit van de basis-elf van het Nigeriaanse elftal, de titelverdediger: „Die Spelen waren voor mij een voor lopig hoogtepunt in mijn car rière. De sfeer, de entourage, aan alles in Australië voelde je dat dit een uniek evenement was. De eerste wedstrijd speelden we met 3-3 gelijk tegen Honduras. Daar door moesten we het Ji tweede duel winnen. Maar dat was wel tegen gastland Aus tralië." Het zou een wedstrijd worden die Ikedia nooit meer zal verge ten. In uitver kochte Olympisc Stadion, gevuld met meer dan 100.000 toeschouwers, maakte hij namelijk het openingsdoel punt.: „Ik kreeg een pass bin nendoor en kon wegsprinten uit de rug van mijn verdedi ger. Ik ging alleen op het doel af en keek naar de keeper. Juist op het moment dat hij naar de grond ging, stiftte ik de bal over hem heen. De stilte die toen in het sta dion viel, was onbeschrijf lijk. Ik ben nog nooit zo blij geweest met een doel punt." ia nooit verge- f F Via een .1-1 gelijkspel tegen Italië plaatste Nigeria zich ver volgens voor de kwartfi nale, waarin het zeer verras send werd uitgeschakeld door Chili (4-1): „Dat was een forse teleurstel ling, maar de nederlaag was ver diend. Toch kunnen we op een goed toernooi terugkijken." De goede prestaties van Ikedia op de Olympische Spelen wer den ook in Amsterdam met ple zier gevolgd. Via videobeelden en dankzij informatie kwam Adriaanse veel te weten over de vorderingen van zijn kleine pupil (Ikedia meet slechts èèn meter en 66 centimeter). Met als gevolg enkele dagen later de invalbeurt in Gelredome. Ike dia: „Het was jammer dat we van de koploper verloren. Ik vond dat we - ondanks de nederlaag - in Arnhem een goede wedstrijd speelden. Het verlies was typerend voor de start van dit seizoen bij Ajax, waarin we al zoveel punten onnodig hebben verspeeld." Tegen Roda JC viel Ikedia in (én op) met een spetterende solo, gevolgd door en boogballetje dat op de lat uiteenspatte: „Bru- til Hosé kwam achter mij inlo pen en hij kon de bal er gelukkig alsnog inwerken. Het maakt mij niet uit wie er scoort. ALS er maar gescoord wordt. Het team is heel belangrijk voor me, want als het elftal goed draait, wordt je als speler ook alleen maar beter." Vijf dagen later, tegen Lausanne Sports, stond Ikedia dus voor het eerst in de basis. Hij leverde een puike partij af en het Zwitserse stadion sidderde af en toe van angst als de kleine vleu gelspeler weer eens op avon tuur ging: „Tegen Lausanne Sports hadden we moeten win nen. In de uitwedstrijd waren we beter en kregen ook vol doende kansen. In Zwitserland hebben we verzuimd het af te maken. Thuis hadden ze zich wel goed op ons ingesteld. Zo gaat het nu eenmaal, voetbal is onvoorspelbaar. Hopelijk doen we het volgend jaar beter in de Europa Cup." Ondanks zijn succesvolle hemelbestorming voelt Ikedia zich nog geen 'echte' Ajacied. Daarvoor is het met zijn loop baan simpelweg te snel gegaan: Vooral oudere spelers als Aron Winter, Fred Grim en Richard Witschge geven me het gevoel dat ik erbij hoor. Maar ik besef me terdege dat ik pas met mijn eerste jaar in het eerste elftal bezig ben. Misschien voel ik me pas een echte Ajacied wanneer ik mijn eerste doelpunt voor Ajax 1 maak. Daar hoop ik vurig op, kijk er erg naar uit. Mocht het zover zijn, dan zal ik mijn treffer opdragen aan mijn moe der. Ik mis haar heel erg. Ik woon hier alleen, in Amstel veen, en voel me best vaak een zaam. Soms spreek ik af met ploeggenoten, maar vaak ben ik 's avonds te moe om nog wat te doen. Dan kook ik thuis wat lek kers; ik ben gek op gekruide kip met rijst. Maar meestal wordt het Chinees, bij mij in de buurt zit een hele goede!" Het was in meerdere opzichten een opmerkelijke wissel van Co Adriaanse, daar in Arnhem, toen hij Ikedia in de ploeg bracht ten faveure van juist Nikos Machlas. Want op dezelfde zomerdag van 1999 waarop honderden Ajax- fans zich vergaapten aan de eer ste trainingsbewegingen van de Griek, maakte ook Ikedia zijn debuut op het veld naast de Arena. Toen, nog onopgemerkt door supporters en media, werd stiekem een grootse Ajacied geboren.

AJAX ARCHIEF

Ajax Life (vanaf 1994) | 2000 | | pagina 7