Amsterdam - Bijna geruisloos kwam Petri Pasanen aan het begin van dit seizoen de Ajax-defen-
sie versterken. De 20- jarige valt op door niet op te vallen. Hij speelt droog, sober en is in duels hard
als bevroren water. Hij heeft als voetballer veel weg van de Finse soldaten uit de Tweede Wereld
oorlog, die in de winter het land in witte camouflagepakken en op ski's succesvol verdedigden tegen de
Russen. De Fin is een harde, trotse werker bij wie het verdedigen van het achterland voorop staa t. En daarmee
is hij een verrijking voor de achterhoede van Ajax.
Bal of puck
Donkere winters
Eer
Hard en bescheiden
De stijl
Ajax-life nummer 6 9 november 2000
Pasanen past zich aan
Door: Erol Erdogan
In het zuiden van Finland, cen
traal gelegen tussen Tampere,
Jyvaskyia, Turku en de hoofd
stad Helsinki, ligt het kleine
plaatsje Lahti. Op ongeveer
twee uur van de Russische grens
zette Petri twee decennia gele
den zijn eerste stapjes op de
vaak gladde straten. Pasanen:
„Mijn geboorteplaats is vooral
bekend van de wintersporten.
In februari volgend jaar wordt er
het wereldkampioenschap skiën
gehouden. Dat gaat voor het
stadje een heel avontuur wor
den. Alles ligt in Lahti dicht bij
elkaar, het is een kleine stad. Het
skistadion, met de grote spring-
schans, is ongeveer één kilome
ter verwijderd van het stadscen
trum. Ik ben verknocht aan Lah
ti, ken bijna elke straatsteen.
Zelf woonde ik niet in het cen
trum, maar een paar kilometer
buiten de stad. Ik ben ook niet
zo gesteld op drukte. Lathi heeft
geen universiteit, dus veel jon
geren verlaten na hun schooltijd
de stad om te gaan studeren;
bijvoorbeeld in Helsinki. Dat is
maar een uur rijden vanuit Lah
ti. Veel van mijn vrienden zijn op
hun achttiende of negen
tiende jaar vertrokken. Ik
ben ook weggegaan, maar
dat had een andere reden."
Pasanen verliet Lahti - waar
hij uitkwam voor de plaatse
lijke FC - om bij Ajax zijn
kwaliteiten te tonen. Dat
was tijdens de voorberei
ding op de huidige competi
tie. Pasanen reisde deze zo
mer mee naar het inmiddels
traditionele trainingskamp
in de Lutte en was voor het
eerst in Ajax-tenue te be
wonderen tegen de ama
teurs van MSC. Daar waar
veel Finse jongeren kiezen
voor het immens populaire
ijshockey, had Petri zijn hart
al vroeg verpand aan de
voetbalsport: „Toen ik op
groeide, beoefende ik alle moge
lijke sporten. Maar voetbal was
de enige sport die ik in georgani
seerd teamverband deed. Buiten,
op straat met mijn vriendjes,
speelde ik alles: basketbal, skiën,
ijshockey. Maar voetballen was
voor mij veruit het leukst. Of het
nou op straat was of bij mijn
amateurclub. Ik heb nooit, zoals
veel van mijn leeftijdgenoten,
lang getwijfeld op welke sport ik
mij zou richten. Vanaf mijn zes
tiende jaar ben ik echt serieus
gaan voetballen. Mijn eerste club
was FC Kuusysi, dat toen uit
kwam in de tweede divisie.
Kuusysi bestaat inmiddels niet
meer op seniorenniveau. Zij
hebben alleen nog maar junio
renvoetbal. Op een gegeven
moment, zo'n vier jaar geleden,
had mijn vereniging grote finan
ciële problemen. De oplossing
was dat ze, samen met Reipas,
een nieuwe club hebben ge
vormd. FC Lahti bestaat dus nog
niet zo lang. De meeste Finnen
vonden het jammer, want Rei
pas en FC Kuusysi waren tradi
tierijke clubs. Beide haalden af
en toe Europees voetbal. En bei
de hadden ook een behoorlijke
aanhang. Ik vind het erg jam
mer dat ik nooit de kans heb ge
had derby's tegen Reipas te spe
len, want de bevolking van Lah
ti liep massaal uit om deze wed
strijden te zien. Ik heb als jonge
tje vaak op de tribune staan kij
ken, als fan van Kuusysi. Je kunt
het ongeveer vergelijken met de
spanning rond Ajax - Feye-
noord, maar dan met het ver
schil dat er in Finland niet zo se
rieus mee om wordt gegaan. IJs
hockey is in Finland - met af
stand - sport nummer één. Ik
ben dan ook erg benieuwd wat
het niveau hier in Nederland is.
Ik ga binnenkort eens naar ijs
hockey kijken in Amsterdam."
Finland staat bekend om zijn
lange, vaak sombere winters. Er
wordt dan ook, anders dan el
ders in Europa, gevoetbald van
af eind februari tot begin no
vember. Als het belangrijk wordt
in de verschillende Europese
bekertoernooien, zijn de Finnen
gedompeld in een diepe winter
slaap. Finse voetballers zijn dan
te vergelijken met vleermuizen
die overdag opeens actief moe
ten worden. Pasanen: „Voetbal
is bij ons een echte zomersport.
Het seizoen 2000 is ongeveer
anderhalve week geleden ge
stopt. Vanaf nu wordt er nog al
leen in sporthallen gespeeld.
Soms vinden daar ook wedstrij
den plaats. Het zijn grote hallen,
met plaats voor vijfduizend toe
schouwers. Sommige hallen
hebben echt gras. Het is bij ons
de gehele winter donker, spor
ten vindt dan plaats op sneeuw
en ijs. Eigenlijk is dat een slech
te zaak voor het Finse voetbal.
Het is nogal een verschil of je
binnen of buiten kan voetbal
len. Als wij tegen andere Euro
pese tegenstanders moeten
spelen, zijn we genoodzaakt een
trainingskamp op te slaan in
Spanje. Of in een ander warm
land. Maar Finse clubs hebben
niet de financiële middelen om
dat regelmatig te doen.
Ik heb - door de opeenvolgende
seizoenen in Finland en Neder
land - dit jaar geen echte vakan
tie gehad. Maar goed, ik ben nu
eenmaal hier en maak er het
beste van. Ondanks het feit dat
het mentaal allemaal behoorlijk
zwaar is. Ik kan het ook wat
makkelijker volhouden omdat
ik voor een nieuwe club speel;
steeds weer nieuwe ervaringen
opdoe. Elke uitwedstrijd maak
ik kennis met een ander sta
dion. En met een voor mij onbe
kende tegenstander."
Ondanks zijn vermoeidheid was
Pasanen toch redelijk fit, toen
hij naar Amsterdam kwam. In
de maanden voordat hij zich in
de Arena meldde, had hij als
Fins soldaat behoorlijk moeten
afzien. Zijn plicht als Finse krij
ger is nog niet helemaal afge
rond. „Ik moet nog vier maan
den dienstplicht vervullen. Mijn
plan is - na dit seizoen - daarvan
een deel te gaan doen; in juni.
Het zal niet zo heel erg zwaar
zijn. Ze hebben mij een kan
toorbaantje in het vooruitzicht
gesteld. Van de vele mogelijkhe
den is dat niet eens de slechtste.
Ik zal het moeten doen, want de
Finse wet schrijft het voor;
je moet minimaal zes
maanden in dienst. Voor
dat ik naar Ajax kwam, on
derging ik een basistrai
ning van acht weken. Dat
was een zware tijd en die
wilde ik achter de rug heb
ben voordat ik hier ging
voetballen. Ik mag helaas
niet vertellen waar ik die
training heb gehad, dat is -
staat ook in de wet - verbo
den.
Ik vind het trouwens best
een eer om in het Finse le
ger te dienen. Tijdens de
Tweede Wereldoorlog heeft
Finland zijn onafhankelijk
heid kunnen behouden.
We hebben stand gehou
den tegen de Russen, ter
wijl Oost-Europa bijna ge
heel in hun handen was ge
vallen. Ik ben daar erg trots op.
Ik ben goed op de hoogte van de
Finse geschiedenis en heb er
veel boeken over gelezen. En,
wat voor mij belangrijker is,
mijn opa heeft tegen de Russen
gevochten en is gewond ge
raakt. Mijn oma heeft mij daar
veel over verteld. De Finse sol
daten waren veel beter opge
wassen tegen de winterse om
standigheden. De Russen had
den natuurlijk veel meer man
kracht en materiaal, maar wij
hadden ons beter voorbereid."
De harde en droge mentaliteit is
bij Petri dus in zijn genen opge
slagen. In de wedstrijd tegen
PSV verloor Pasanen tijdens een
duel één van zijn voortanden.
Maar van opgeven was geen
sprake. Gewoon doorvoetbal
len, en zorgen dat de tegenstan
der geweerd wordt uit het eigen
strafschopgebied. Pasanen: „De
meeste Finse mensen zijn zowel
mentaal als fysiek hard. Maar te
gelijkertijd ook bescheiden. Dat
zie je ook terug in de manier
waarop ze hun sport beleven.
Dat geldt ook voor mij. Als ik iets
goed doe - bijvoorbeeld drie
doelpunten zou maken - zou ik
mezelf niet op de borst kloppen;
voel ik me niet meteen 'hét
mannetje'. Blijf rustig en be
scheiden. Dat is de Finse bena
dering. Blijf werken en blijf met
beide benen op de grond staan.
Sommige mensen vinden ons
zelfs een beetje verlegen en dat
zijn we ook. Maar ik wil niet met
een bepaalde air rond gaan lo
pen omdat ik mijn werk goed
heb gedaan. Als het team pun
ten haalt, is dat voor mij de
grootste genoegdoening."
De aanpassing bij Ajax verloopt
voor Pasanen zonder al te veel
problemen. De nu nog in Bui-
tenveldert woonachtige Fin is
momenteel op zoek naar woon
ruimte, zo dicht mogelijk bij
het stadion. Het tekent zijn
functionele benadering van
zijn leven en werk als voetbal
prof. „Het bevalt mij hier uit
stekend. Alle mensen zijn
heel vriendelijk en iedereen
probeert met me te commu
niceren. Dat gaat nu nog in
het Engels, maar net zoals alle
buitenlandse spelers heb ik
Nederlandse les. Iedereen
zegt dat Nederlands een
moeilijke taal is, maar ik denk
dat het voor jullie veel lasti
ger zou zijn om Fins te le
ren. Voor mij is
jullie taal
niet zo
moeilijk,
want ik heb
vier jaar Duitse les gehad op
school. Heel soms is het zelfs
voor mij ingewikkeld om een
Fins woord goed op papier te
krijgen. Er is een groot verschil
tussen spreek- en schrijftaal."
Pasanen wijst op een Fins zin
netje: Kasvattcijaseura ja aikai-
semmat seurat. In het Neder-
lands is dat simpelweg vorige
clubs. „Je spreekt geen Fins zo
als het geschreven staat, het
spreken gaat met korte, simpele
woorden. Ik wist dat snel Neder
lands leren één van de eisen was
toen ik bij Ajax kwam voetbal
len. Het hoort er gewoon bij. Het
is geen onoverkomelijk pro
bleem, ik weet bijna honderd
procent zeker dat ik op een goed
moment Nederlands spreek.
Wat dat betreft is Jari Litmanen
voor mij een goed voorbeeld."
Het noemen van die naam was
te verwachten. Jari Litmanen
was - in zijn Amsterdamse pe
riode - immers een voetbal-am
bassadeur voor Ajax in Finland.
Jari is zelf een fan van Liverpool
en dat is te verklaren door de
grote aandacht voor het Britse
voetbal in 'Suomi'. „Finnen zijn
liefhebbers van de Engelse stijl.
Dat is al jaren zo. Iedere zater
dag zijn er uitgebreide samen
vattingen op TV te zien van wed
strijden uit de hoogste divisie
van Engeland. De Finnen vin
den het ook leuk om wedden
schappen af te sluiten en te gok
ken op uitslagen van die duels.
De Premier League leeft in Fin
land veel meer dan de Italiaan
se- of Spaanse competitie. Ik
zelf ben niet zo'n liefhebber van
het Britse voetbal. Geef mij
maar de Nederlandse competi
tie. Ik genoot altijd van Ajax-
wedstrijden in de Champions
League. Ook van het spel van Ja
ri Litmanen. Hij is nog steeds
enorm populair in Finland. Voor
mij is hij als atleet hét grote
voorbeeld. Zijn houding als
sportman bewonder ik. Maar
ook de stijl, de benadering van
het voetbal in Nederland bevalt
mij. Ik denk dat ik hier het mees
te kan leren, dat ik in Nederland
een betere speler kan worden.
Centraal in de verdediging -
vooral bij Ajax - wordt veel kwa
liteit gevraagd."
In zijn eerste wedstrijden voor
Ajax speelde Pasanen nog wat
onwennig, soms zelfs iets te ver
achter zijn collega-verdedigers.
Maar langzamerhand weet hij
steeds beter positie te kiezen.
„Dat klopt. Dat heeft ook te ma
ken met vertrouwen. Dat groeit
met elke wedstrijd die ik speel.
Ik krijg steeds meer onder de
knie wat de trainer van mij ver
wacht op mijn positie. Ik moet
vooral nog wat agressiever en
scherper worden in de duels. Als
eerste bij de bal zijn; niet de kaas
van het brood laten eten. Tegen
PSV ging dat al beter dan in het
begin. Het tempo lag erg hoog
en ik moest er vol in gaan, an
ders was ik te laat bij de bal.
Maar ik houd daar erg van. Dat
is mijn type spel.
Daarnaast is het nodig dat ik be
ter leer praten in het veld, moet
gaan coachen en 'de boel' op
scherp zet. Daarvoor zijn de we
kelijkse taallessen weer van groot
belang. Op dat vlak ben ik juist
weer niet verlegen. Als ik iets niet
begrijp van de trainer, vraag ik
gewoon wat hij bedoelde."
Ondanks een aantal optredens
in het Finse Olympische elftal
houdt Petri zich totaal niet bezig
met de kans om samen met Lit
manen de kleuren van Finland
te verdedigen. „Mijn enige doel
stelling was in een goed team te
spelen, niet eens meteen op pro
fessioneel niveau. Dat heb ik,
sneller dan verwacht, bereikt bij
Ajax. Ik denk al helemaal niet
aan het Finse nationale elftal. Ik
werk gewoon iedere dag keihard
om beter te worden."
Ondanks de bescheiden hou
ding tegenover zijn eigen inter
landcarrière ontving Petri
Pasanen vorige week zijn eerste
uitnodiging voor het Finse
elftal.