Amsterdam - Bijna geruisloos kwam Petri Pasanen aan het begin van dit seizoen de Ajax-defen- sie versterken. De 20- jarige valt op door niet op te vallen. Hij speelt droog, sober en is in duels hard als bevroren water. Hij heeft als voetballer veel weg van de Finse soldaten uit de Tweede Wereld oorlog, die in de winter het land in witte camouflagepakken en op ski's succesvol verdedigden tegen de Russen. De Fin is een harde, trotse werker bij wie het verdedigen van het achterland voorop staa t. En daarmee is hij een verrijking voor de achterhoede van Ajax. Bal of puck Donkere winters Eer Hard en bescheiden De stijl Ajax-life nummer 6 9 november 2000 Pasanen past zich aan Door: Erol Erdogan In het zuiden van Finland, cen traal gelegen tussen Tampere, Jyvaskyia, Turku en de hoofd stad Helsinki, ligt het kleine plaatsje Lahti. Op ongeveer twee uur van de Russische grens zette Petri twee decennia gele den zijn eerste stapjes op de vaak gladde straten. Pasanen: „Mijn geboorteplaats is vooral bekend van de wintersporten. In februari volgend jaar wordt er het wereldkampioenschap skiën gehouden. Dat gaat voor het stadje een heel avontuur wor den. Alles ligt in Lahti dicht bij elkaar, het is een kleine stad. Het skistadion, met de grote spring- schans, is ongeveer één kilome ter verwijderd van het stadscen trum. Ik ben verknocht aan Lah ti, ken bijna elke straatsteen. Zelf woonde ik niet in het cen trum, maar een paar kilometer buiten de stad. Ik ben ook niet zo gesteld op drukte. Lathi heeft geen universiteit, dus veel jon geren verlaten na hun schooltijd de stad om te gaan studeren; bijvoorbeeld in Helsinki. Dat is maar een uur rijden vanuit Lah ti. Veel van mijn vrienden zijn op hun achttiende of negen tiende jaar vertrokken. Ik ben ook weggegaan, maar dat had een andere reden." Pasanen verliet Lahti - waar hij uitkwam voor de plaatse lijke FC - om bij Ajax zijn kwaliteiten te tonen. Dat was tijdens de voorberei ding op de huidige competi tie. Pasanen reisde deze zo mer mee naar het inmiddels traditionele trainingskamp in de Lutte en was voor het eerst in Ajax-tenue te be wonderen tegen de ama teurs van MSC. Daar waar veel Finse jongeren kiezen voor het immens populaire ijshockey, had Petri zijn hart al vroeg verpand aan de voetbalsport: „Toen ik op groeide, beoefende ik alle moge lijke sporten. Maar voetbal was de enige sport die ik in georgani seerd teamverband deed. Buiten, op straat met mijn vriendjes, speelde ik alles: basketbal, skiën, ijshockey. Maar voetballen was voor mij veruit het leukst. Of het nou op straat was of bij mijn amateurclub. Ik heb nooit, zoals veel van mijn leeftijdgenoten, lang getwijfeld op welke sport ik mij zou richten. Vanaf mijn zes tiende jaar ben ik echt serieus gaan voetballen. Mijn eerste club was FC Kuusysi, dat toen uit kwam in de tweede divisie. Kuusysi bestaat inmiddels niet meer op seniorenniveau. Zij hebben alleen nog maar junio renvoetbal. Op een gegeven moment, zo'n vier jaar geleden, had mijn vereniging grote finan ciële problemen. De oplossing was dat ze, samen met Reipas, een nieuwe club hebben ge vormd. FC Lahti bestaat dus nog niet zo lang. De meeste Finnen vonden het jammer, want Rei pas en FC Kuusysi waren tradi tierijke clubs. Beide haalden af en toe Europees voetbal. En bei de hadden ook een behoorlijke aanhang. Ik vind het erg jam mer dat ik nooit de kans heb ge had derby's tegen Reipas te spe len, want de bevolking van Lah ti liep massaal uit om deze wed strijden te zien. Ik heb als jonge tje vaak op de tribune staan kij ken, als fan van Kuusysi. Je kunt het ongeveer vergelijken met de spanning rond Ajax - Feye- noord, maar dan met het ver schil dat er in Finland niet zo se rieus mee om wordt gegaan. IJs hockey is in Finland - met af stand - sport nummer één. Ik ben dan ook erg benieuwd wat het niveau hier in Nederland is. Ik ga binnenkort eens naar ijs hockey kijken in Amsterdam." Finland staat bekend om zijn lange, vaak sombere winters. Er wordt dan ook, anders dan el ders in Europa, gevoetbald van af eind februari tot begin no vember. Als het belangrijk wordt in de verschillende Europese bekertoernooien, zijn de Finnen gedompeld in een diepe winter slaap. Finse voetballers zijn dan te vergelijken met vleermuizen die overdag opeens actief moe ten worden. Pasanen: „Voetbal is bij ons een echte zomersport. Het seizoen 2000 is ongeveer anderhalve week geleden ge stopt. Vanaf nu wordt er nog al leen in sporthallen gespeeld. Soms vinden daar ook wedstrij den plaats. Het zijn grote hallen, met plaats voor vijfduizend toe schouwers. Sommige hallen hebben echt gras. Het is bij ons de gehele winter donker, spor ten vindt dan plaats op sneeuw en ijs. Eigenlijk is dat een slech te zaak voor het Finse voetbal. Het is nogal een verschil of je binnen of buiten kan voetbal len. Als wij tegen andere Euro pese tegenstanders moeten spelen, zijn we genoodzaakt een trainingskamp op te slaan in Spanje. Of in een ander warm land. Maar Finse clubs hebben niet de financiële middelen om dat regelmatig te doen. Ik heb - door de opeenvolgende seizoenen in Finland en Neder land - dit jaar geen echte vakan tie gehad. Maar goed, ik ben nu eenmaal hier en maak er het beste van. Ondanks het feit dat het mentaal allemaal behoorlijk zwaar is. Ik kan het ook wat makkelijker volhouden omdat ik voor een nieuwe club speel; steeds weer nieuwe ervaringen opdoe. Elke uitwedstrijd maak ik kennis met een ander sta dion. En met een voor mij onbe kende tegenstander." Ondanks zijn vermoeidheid was Pasanen toch redelijk fit, toen hij naar Amsterdam kwam. In de maanden voordat hij zich in de Arena meldde, had hij als Fins soldaat behoorlijk moeten afzien. Zijn plicht als Finse krij ger is nog niet helemaal afge rond. „Ik moet nog vier maan den dienstplicht vervullen. Mijn plan is - na dit seizoen - daarvan een deel te gaan doen; in juni. Het zal niet zo heel erg zwaar zijn. Ze hebben mij een kan toorbaantje in het vooruitzicht gesteld. Van de vele mogelijkhe den is dat niet eens de slechtste. Ik zal het moeten doen, want de Finse wet schrijft het voor; je moet minimaal zes maanden in dienst. Voor dat ik naar Ajax kwam, on derging ik een basistrai ning van acht weken. Dat was een zware tijd en die wilde ik achter de rug heb ben voordat ik hier ging voetballen. Ik mag helaas niet vertellen waar ik die training heb gehad, dat is - staat ook in de wet - verbo den. Ik vind het trouwens best een eer om in het Finse le ger te dienen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft Finland zijn onafhankelijk heid kunnen behouden. We hebben stand gehou den tegen de Russen, ter wijl Oost-Europa bijna ge heel in hun handen was ge vallen. Ik ben daar erg trots op. Ik ben goed op de hoogte van de Finse geschiedenis en heb er veel boeken over gelezen. En, wat voor mij belangrijker is, mijn opa heeft tegen de Russen gevochten en is gewond ge raakt. Mijn oma heeft mij daar veel over verteld. De Finse sol daten waren veel beter opge wassen tegen de winterse om standigheden. De Russen had den natuurlijk veel meer man kracht en materiaal, maar wij hadden ons beter voorbereid." De harde en droge mentaliteit is bij Petri dus in zijn genen opge slagen. In de wedstrijd tegen PSV verloor Pasanen tijdens een duel één van zijn voortanden. Maar van opgeven was geen sprake. Gewoon doorvoetbal len, en zorgen dat de tegenstan der geweerd wordt uit het eigen strafschopgebied. Pasanen: „De meeste Finse mensen zijn zowel mentaal als fysiek hard. Maar te gelijkertijd ook bescheiden. Dat zie je ook terug in de manier waarop ze hun sport beleven. Dat geldt ook voor mij. Als ik iets goed doe - bijvoorbeeld drie doelpunten zou maken - zou ik mezelf niet op de borst kloppen; voel ik me niet meteen 'hét mannetje'. Blijf rustig en be scheiden. Dat is de Finse bena dering. Blijf werken en blijf met beide benen op de grond staan. Sommige mensen vinden ons zelfs een beetje verlegen en dat zijn we ook. Maar ik wil niet met een bepaalde air rond gaan lo pen omdat ik mijn werk goed heb gedaan. Als het team pun ten haalt, is dat voor mij de grootste genoegdoening." De aanpassing bij Ajax verloopt voor Pasanen zonder al te veel problemen. De nu nog in Bui- tenveldert woonachtige Fin is momenteel op zoek naar woon ruimte, zo dicht mogelijk bij het stadion. Het tekent zijn functionele benadering van zijn leven en werk als voetbal prof. „Het bevalt mij hier uit stekend. Alle mensen zijn heel vriendelijk en iedereen probeert met me te commu niceren. Dat gaat nu nog in het Engels, maar net zoals alle buitenlandse spelers heb ik Nederlandse les. Iedereen zegt dat Nederlands een moeilijke taal is, maar ik denk dat het voor jullie veel lasti ger zou zijn om Fins te le ren. Voor mij is jullie taal niet zo moeilijk, want ik heb vier jaar Duitse les gehad op school. Heel soms is het zelfs voor mij ingewikkeld om een Fins woord goed op papier te krijgen. Er is een groot verschil tussen spreek- en schrijftaal." Pasanen wijst op een Fins zin netje: Kasvattcijaseura ja aikai- semmat seurat. In het Neder- lands is dat simpelweg vorige clubs. „Je spreekt geen Fins zo als het geschreven staat, het spreken gaat met korte, simpele woorden. Ik wist dat snel Neder lands leren één van de eisen was toen ik bij Ajax kwam voetbal len. Het hoort er gewoon bij. Het is geen onoverkomelijk pro bleem, ik weet bijna honderd procent zeker dat ik op een goed moment Nederlands spreek. Wat dat betreft is Jari Litmanen voor mij een goed voorbeeld." Het noemen van die naam was te verwachten. Jari Litmanen was - in zijn Amsterdamse pe riode - immers een voetbal-am bassadeur voor Ajax in Finland. Jari is zelf een fan van Liverpool en dat is te verklaren door de grote aandacht voor het Britse voetbal in 'Suomi'. „Finnen zijn liefhebbers van de Engelse stijl. Dat is al jaren zo. Iedere zater dag zijn er uitgebreide samen vattingen op TV te zien van wed strijden uit de hoogste divisie van Engeland. De Finnen vin den het ook leuk om wedden schappen af te sluiten en te gok ken op uitslagen van die duels. De Premier League leeft in Fin land veel meer dan de Italiaan se- of Spaanse competitie. Ik zelf ben niet zo'n liefhebber van het Britse voetbal. Geef mij maar de Nederlandse competi tie. Ik genoot altijd van Ajax- wedstrijden in de Champions League. Ook van het spel van Ja ri Litmanen. Hij is nog steeds enorm populair in Finland. Voor mij is hij als atleet hét grote voorbeeld. Zijn houding als sportman bewonder ik. Maar ook de stijl, de benadering van het voetbal in Nederland bevalt mij. Ik denk dat ik hier het mees te kan leren, dat ik in Nederland een betere speler kan worden. Centraal in de verdediging - vooral bij Ajax - wordt veel kwa liteit gevraagd." In zijn eerste wedstrijden voor Ajax speelde Pasanen nog wat onwennig, soms zelfs iets te ver achter zijn collega-verdedigers. Maar langzamerhand weet hij steeds beter positie te kiezen. „Dat klopt. Dat heeft ook te ma ken met vertrouwen. Dat groeit met elke wedstrijd die ik speel. Ik krijg steeds meer onder de knie wat de trainer van mij ver wacht op mijn positie. Ik moet vooral nog wat agressiever en scherper worden in de duels. Als eerste bij de bal zijn; niet de kaas van het brood laten eten. Tegen PSV ging dat al beter dan in het begin. Het tempo lag erg hoog en ik moest er vol in gaan, an ders was ik te laat bij de bal. Maar ik houd daar erg van. Dat is mijn type spel. Daarnaast is het nodig dat ik be ter leer praten in het veld, moet gaan coachen en 'de boel' op scherp zet. Daarvoor zijn de we kelijkse taallessen weer van groot belang. Op dat vlak ben ik juist weer niet verlegen. Als ik iets niet begrijp van de trainer, vraag ik gewoon wat hij bedoelde." Ondanks een aantal optredens in het Finse Olympische elftal houdt Petri zich totaal niet bezig met de kans om samen met Lit manen de kleuren van Finland te verdedigen. „Mijn enige doel stelling was in een goed team te spelen, niet eens meteen op pro fessioneel niveau. Dat heb ik, sneller dan verwacht, bereikt bij Ajax. Ik denk al helemaal niet aan het Finse nationale elftal. Ik werk gewoon iedere dag keihard om beter te worden." Ondanks de bescheiden hou ding tegenover zijn eigen inter landcarrière ontving Petri Pasanen vorige week zijn eerste uitnodiging voor het Finse elftal.

AJAX ARCHIEF

Ajax Life (vanaf 1994) | 2000 | | pagina 7