Supporter achter de seizoenkaart
'Ik ben
met tassen
vol eten
het vliegtuig
ingestapt
en heb
daar staan
koken'
O
Ze gaat al meer dan dertig jaar naar vrijwel alle wedstrijden
van Ajax, maar vanaf volgend seizoen zal het toch wel
even wennen zijn. Dan zit Til Haarms voor het eerst samen
met haar man Bob op de tribune. „Ik zou niet weten hoe hij
daar reageert op de wedstrijd."
Clubliefde
Puntzak drop
TEKST: MARCELLE VAN HOOF
FOTO: RON RICHEL
In de jaren zestig leerden Til en Bob elkaar
kennen. Zij was beheerster van de kantine van
VVGA en Bob jeugdtrainer van het aangrenzende
Ajax, dat regelmatig van de velden van de amateurs
gebruik maakte. „Liefde voor Ajax hoefde hij me niet
bij te brengen. Ik kom uit de Jodenbreestraatbuurt en
als 14-jarig meisje werkte ik al in een joodse koosjere
zaak. Mensen als Sjakie Swart en Cootje Prins kwamen
daar ook. Mijn ouders waren allebei Ajacied. Ze gingen
naar alle thuis- en uitwedstrijden, met de fiets, de
brommer en later de auto. Mijn vader heeft met zijn
sloop- en grondbedrijf nog de grond drooggelegd
waarop het Ajax-stadion in 1934 gebouwd werd. Daar
was hij reuze trots op."
De liefde van Til voor Ajax gaat diep. „Toen Bob nog
jeugdtrainer was, verstelde ik wel eens hun trainings
pakken. Dan denk je: hoe bestaat het: is dit nou het
grote Ajax? Maar uit clubliefde deed je dat. Ik ben de
A-1 nog een keer met een lijnvlucht naar Lissabon
achterna gereisd. Het eten was er te slecht en toen had
Ajax nog niet zoveel geld om elders te gaan eten.
Daarop ben ik met tassen vol eten het vliegtuig in
gestapt en heb daar staan koken."
Naar het eerste kijken ging Til alleen of met de
spelersvrouwen. „In de jaren zeventig hadden we een
leuke groep met Andrea Swart, Jenny Keizer, Maya
Suurbier en Yvonne Krol. Stefan Kovacs was een hele
sociale man, die vond het belangrijk dat de spelers
vrouwen het ook leuk met elkaar hadden. Maar privé
kwamen we niet bij elkaar over de vloer, want, ja, mijn
man was trainer en dat deed je dan niet. Er was wel een
spelerspot waarvan we feestjes organiseerden."
„Op de tribune was het een lekkere sfeer. Wij
Amsterdammers pesten graag. Spelersvrouwen die
van buiten Amsterdam kwamen, moesten daar wel
even aan wennen. Die begrepen niet dat we het als een
lolletje beschouwden. Onze eigen mannen pakten we
trouwens ook aan. Dan riep Jenny over haar slecht
spelende Piet 'Heb ik je daar nou zo vroeg voor naar
bed laten gaan?'. Jenny had trouwens altijd van die
oude handschoentjes bij zich. Die vrat ze helemaal op,
anders gingen haar nagels eraf."
Til Haarms komt zelden met lege handen naar Ajax.
„Het is traditie dat ik een puntzak met drop bij me heb.
Die gaat heen en weer over de tribune. Al vóór de
wedstrijd roepen de meiden 'Til, kom op met die zak'.
Dan zeg ik 'nee, nee, de scheidsrechter moet eerst
fluiten'."
In De Meer was Til echt thuis. In de Arena moest ze net
als iedereen lang wennen. „Maar in het spelershome
werd het dankzij Joan (beheerster, MvH) met alle
spelers- en trainersvrouwen weer snel gezellig. Wat
dat betreft is er niets veranderd. Van Andrea Swart tot
Yvonne Blind zijn het prachtige jaren geweest."
„Ik moet grinniken als ik eraan denk dat ik nu samen
met Bob naar Ajax zal gaan. Dat zal heel raar zijn. Ik
zou niet weten hoe hij reageert op een
wedstrijd. Zal hij gaan mopperen of net als mij gekke
opmerkingen gaan maken? Ik met Bob naar Ajax...
Dat zal wat zijn, zeg!"
