'Ik was zelfs voor elke training zenuwachtig'
RMS
SIMON
MORGEN STOP IK
Rolink vroeg af zich wat je nou met zo'n klein
scharminkel aan moest. En dokter Tetzner zei 'ik kan
hem niet met gewichten aan de rekstok hangen om
hem groter te maken'. Toch moest er iets gebeuren,
want Simon at alleen maar rijst. Toen zijn ze zes weken
met hem aan de slag gegaan - zijn maatje Frank Arne-
sen hielp ook mee - en wat gebeurde er: Simon werd
niet groter, maar wél sterker. Hij ging spelen in het eer
ste, greep zijn kans, gewoon omdat hij er alles voor
over had. Ik was hartstikke trots dat Simon zo'n spe
ciale, belangrijke voetballer werd. Hij had hele mooie
schijnbewegingen, maar er kon nog wel wat bij. Dus
raadde ik hem aan om de film van Johan Cruijff,
Nummer 14, te bekijken. Pik een schijnbeweging van
hem! En dat deed hij. Hij draaide die backs helemaal dol!"
Hield je je ook met zijn politieke strijd voor een onafhankelijke
Molukse staat, RMS, bezig?
„Jazeker, Simon had me over de historie van de
Molukkers verteld en daarbij dacht ik 'in hun verhaal zit
wat in'."
„Later vroeg hij me of ik mee wilde naar de gevangenis
waar de kapers zaten. Ik twijfelde, maar stemde toch
toe. Voor Simon. We namen shirtjes mee, speelden een
zaalvoetbaltoernooi, en gaf mensen een hand. Ja, ook
iemand die gedood had. Hij had nog kogelgaten in zijn
lijf. Maar ik deed het voor Simon, en heb er ook nooit
problemen mee gekregen dat ik dat gedaan had."
Heb je veel vrienden overgehouden aan de voetballerij?
„Meer kennissen. Vrienden heb ik van buiten de voet
ballerij. Maar als Leo Beenhakker met Feyenoord kam
pioen werd, stuurde ik hem wel een telegram. Ook met
iemand als Barry Hughes is de band goed. Hij woont
ergens in de Costa Brava en wij hebben een huisje in
Perpignan. Dat is niet extreem ver van elkaar van
daan. Er wonen meer Nederlanders, het wordt langza
merhand een Hollandse kolonie."
der, maar dat was het. Wij waren de baas, over de hele
wereld. Dat was Ajax, die kapsones hadden we nog.
George Knobel vertelde me dat ze in zijn MVV-tijd een
pooltje maakten in de bus als ze naar Ajax moesten.
Geen enkele speler durfde op een overwinning van zijn
eigen team te wedden, nog niet eens op een gelijkspel!"
Het lijkt me vreselijk om in zo'n periode afscheid te moeten
nemen, ondanks alles watje eerder gewonnen hebt.
„Aan die triomfen houd ik me ook vast. Die nemen ze
me niet meer af. Maar toch maak je je bezorgd om de
toekomst van je club. Dit kan niet zo doorgaan. Dit is
Ajax-onwaardig."
Blijf je altijd naar Ajax gaan?
„Tuurlijk." Lachend: „Ik kan nu ook eens op de tribune
gaan mopperen. Wantje wordt wel wat mopperachtig,
ha ha, ha."
Met de meeste spelers had je een goede band, maar die met
Simon Tahamata is nog steeds heel speciaal. Waarom?
„Simon luisterde goed. Ik werd zijn tweede vader. Ik
trainde het tweede en Ivic vroeg aan me of ik nog iets
in het tweede had. Het eerste had wat blessures. Ik ver
telde dat ik nog een getalenteerd, klein, bruin manne
tje had rondlopen, die ontzettend zijn best deed. En
Simon ging meetrainen met het eerste. Ivic was ook
van hem gecharmeerd, maar bijvoorbeeld dokter
Als jullie in dat huisje in Perpignan gaan zitten, kun je niet naar
Ajax kijken."
„Ik kijk dan maar naar Teletekst. We gaan er zeker een
paar maanden heen. Dat hebben we in al die jaren nog
nooit meegemaakt. Het is goed om even afstand te
nemen. Ik ben nooit vrij geweest, en daar kijk ik nu wel
naar uit. Als ik ten tijde van De Meer gestopt zou zijn,
had ik het er moeilijker mee gehad. Dat was mijn huis."
Je hebt in 1993 hartproblemen gehad. Hoe is het nu met je
gezondheid? Je rookt nog steeds als een ketter en een whisky
met ijs sla je ook niet af.
„Ik ben fit, anders had ik nooit dit werk kunnen blijven
doen. Maar ik ben drie keer aan mijn knie geopereerd,
