Jesper Gronkjaer: 'Na een training had ik vaak hoofdpijn' Verantwoordelijkheid V 1 ij 1 'Ik vind het niet leuk om bekend te zijn' e spreken in de week van het ontslag van Jan Wouters, dus de stemming is begrijpelijkerwijs wat ingetogen. Gronkjaer weigert zich uit te laten over de trainerskwaliteiten van Wouters, en ook na de algemene vraag wat in zijn ogen een goede trainer is, is hij niet erg spraakzaam. „Dan weet je namelijk meteen mijn mening over de trainers Olsen, Wouters en Westerhof", zegt hij, „en die geef ik liever niet". Toch wil hij wel bevestigen dat de relatie met zijn landgenoot Morten Olsen, de trainer die hem naar Amsterdam haalde, niet bijzonder was. Integendeel, Gronkjaer is nog niet vergeten hoe Olsen hem in zijn eerste seizoen bij AZ liet invallen, om hem even later weer uit de ploeg te halen. Pijnlijk, want als er één speler leergierig is, is het wel Gronkjaer. Weken was hij kapot over deze actie van zijn trainer. Inmiddels zijn Olsen én zijn opvolger Wouters ontslagen. Hoe denk je over het ontslag van Wouters? „De resultaten waren niet goed. En de trainer, Jan Wouters in dit geval, heeft de verantwoordelijkheid. Maar begrijp me niet verkeerd: ik voel me ook verant woordelijk voor zijn ontslag. Het is niet eerlijk, maar logisch in de voetbalwereld. En als Ajax weer goede resultaten gaat halen, kun je misschien zeggen dat Wouters de basis daarvoor heeft gelegd. Ik heb in ieder geval genoeg geleerd van Wouters, over mijn verant woordelijkheid in het veld bijvoorbeeld, hoe ik meer voor de ploeg kan betekenen." En je spreekt al zeer goed Nederlands. „Ik heb iedere week les, en inderdaad: het gaat aardig. Ik versta het in ieder geval zeer goed. Ik heb op school, een gymnasium, Engels en Duits gehad, dus dat kwam me nu zeer goed van pas." Vertel eens iets over je achtergrond. „Ik ben in Groenland geboren. Mijn ouders hebben daar vier jaar gewerkt. Later verhuisde mijn familie naar Thisted. Ik was niet overdreven ambitieus als jong voetballertje. Ik was meer ambitieus op school. Voetbal deed je voor je plezier, met vriendjes. Later werd het wel serieuzer. Op mijn zeventiende verliet ik het ouder lijk huis om honderd kilometer verder, bij Aalborg, te gaan spelen. Ik wilde op een hoger niveau acteren, als professional. Maar ik moest ook nog twee jaar op het gymnasium zitten. Ik vond het belangrijk dat ik mijn school afmaakte, dus toen combineerde ik voetbal en school. Het was zwaar, maar ik heb het gehaald. Mijn ouders lieten me vrij in mijn keuzes. Ik mocht profvoet baller worden, maar ze vonden het net zo goed als ik iets anders ging doen. Ze steunden me, wat ik ook zou beslissen. Dat was erg prettig. Mijn vader reed me drie

AJAX ARCHIEF

Ajax Life (vanaf 1994) | 2000 | | pagina 9