'Van Ajax kreeg ik geen
enkele hulp'
O
Privé-leven
-
Eenzaam
keer per week naar de training, ze hadden alles voor
me over. Zonder de steun van mijn ouders was ik nooit
zover gekomen."
„Voetbal heb ik geleerd bij een club. Straatvoetbal is
niet gebruikelijk in Denemarken. Ik was vroeger nooit
de beste, of meest technische speler. Snelheid was mijn
grootste wapen."
Je raakte al op jonge leeftijd bekend. Vind je het leuk om
bekend te zijn?
„Nee, ik vind het niet leuk om bekend te zijn. Ik houd
van mijn werk. En als ik mijn werk goed doe, hoort het
erbij dat ik bekend ben. Dat realiseer ik me wel. En als
je in het stadion met je supporters juicht, is het raar als
je buiten het stadion niets met ze te maken zou willen
hebben. Maar soms vergeten mensen weieens dat een
voetballer ook behoefte heeft aan een privé-leven. De
meeste aanbiedingen voor dingen buiten het voetbal
leg ik dan ook naast me neer. Ik ben hier om goed te
voetballen, nergens anders voor. Ik probeer voetbal
en privé duidelijk te scheiden. Ik heb nog dezelfde
vrienden die ik had toen ik nog geen bekende voet
baller was."
Je was in Denemarken uitgeroepen tot 'Talent van het jaar'.
Grote clubs als Liverpool, Bayern München en Manchester
United zaten achter je aan. Waarom koos je voor Ajax?
„Dat had een aantal redenen. Ajax ligt in Nederland en
veel Deense voetballers zijn op jonge leeftijd succesvol
in Nederland. Men speelt hier aanvallend voetbal, het
systeem spreekt me aan. Bovendien was er een
Deense coach en een Deense speler, Tobiasen, die ik
goed kende. De beslissing was dus niet zo moeilijk."
Een half jaar voordat je contract bij Ajax zou ingaan,
tekende je reeds bij de club. Je kon je dus goed voorbereiden.
Hoe heb je dat gedaan?
„Ik vond die vroege zekerheid wel prettig. Ik kon uitge
breid afscheid nemen van mijn familie en vrienden, een
woning zoeken, en het Ajax-voetbal leren kennen.
Ik heb een paar wedstrijden gezien. Bovendien haalde
ik door snel een beslissing te nemen, de druk weg.
Er waren nogal wat clubs in me geïnteresseerd. Door
voor Ajax te tekenen, maakte ik een eind aan alle
geruchten en kon ik het seizoen bij Aalborg goed
afmaken."
„Ik heb geen enkele spijt van mijn beslissing. Ik voel me
hier thuis, de Nederlandse cultuur lijkt op de Deense.
Er is genoeg te doen in Nederland, Denemarken ligt op
een uur vliegen en mijn vrienden hoeven niet extra ver
te rijden om me op te zoeken. Wat ik zoal doe? Ik houd
ervan om te rollerskaten en hoop binnenkort golf te
leren. Nee, in een museum zul je mij niet zo snel aan
treffen."
Het begin in Amsterdam was echter moeilijk.
„Dat kun je wel zeggen. Na tien dagen raakte ik al aan
mijn knie geblesseerd. Twee weken later werd ik
geopereerd. Ik kwam dus pas laat bij de ploeg, wiens
spelers en systeem nieuw voor me waren. Daarnaast
zat ik in een nieuw land, waarin ik me thuis moest gaan
voelen. Op een gegeven moment was ik niet eens
reserve bij Ajax. Dat was erg moeilijk, want ik was hier
toch om te voetballen. Ik hield me weliswaar zelf voor
dat ik realistisch moest zijn, dat ik nog niet goed
genoeg was, maar zwaar was het wel. Ik voelde me erg
eenzaam, zonder al mijn vrienden. Van Ajax kreeg ik
geen enkele hulp. Ik had het gevoel dat iedereen tegen
me was. Natuurlijk was dat niet zo, maar dat gevoel
had ik wel."
„Ik had het erg moeilijk met het Ajax-systeem. Het leek
wel of ik opnieuw moest leren voetballen. Dingen in
mijn spel die in Denemarken als goed werden
beschouwd, keurde men bij Ajax af. In Denemarken kon
ik me vrijer over het veld bewegen, terwijl ik bij Ajax
vanuit een positie moest spelen. Dat was erg moeilijk,
ik had vaak hoofdpijn na een training. Nu denk ik dat
het Ajax-systeem bij me past. Mijn techniek is ook beter
geworden. Ik heb geleerd om me beter te beschermen
in het veld, ben volwassener geworden."
