Ajacied door dik en dun door Nico Smith at als een opwindend en tamelijk hectisch jaar van de draak was aangekondigd, werd werke lijkheid. Ajax en zijn suppor tersvereniging deelden in het begin van het jaar in de malaise. En toch, er gloorde van alles aan de horizon. Er kwam Gramsbergen, met de finale van het Indoor Challenge toernooi, het dis- trictsfeest in Vriezenveen, de acties tegen de combi-rege ling en de overwinningen waardoor Ajax gewoon op de tweede plaats staat.. Door de regio's in te gaan ontmoette ik en ook Michael wederom de echte supporters. Wist u dat 80 procent van onze supporters Ajacieden zijn door dik en dun? Wij wisten het wel, maar waren het even vergeten. Column televisiebeelden die werden getoond van de acties op de tribune, het voor 150.000 gulden vernielen van koek en zopietenten bij Willem II - Feijenoord en de wedstrijden van Ajax die uit de competitie werden gehaald. We kwamen net lekker in ons ritme. Dit alles mocht niet baten. Waar zijn wij met z'n allen mee bezig? Ik hoorde laatst een schuim bekkende supporter roepen 'we gaan tweemaal drie kwartier onafgebroken 'Kales rot op en Wouter rot op' schreeuwen'. Ik keek de jon gen aan, zag hem nog net twee pillen in z'n mik douwen en antwoordde: „Ik heb jullie nog nooit tweemaal drie kwartier achter Ajax zien staan, laat staan toejuichen." Verdwaasd keek hij mij aan, draaide zich om en liep weg. Ajax bestaat 18 maart 2000 honderd jaar. Een eeuw met vallen en opstaan. Afgelopen periode was er één van de reeds genoemde malaise, maar je club laten vallen is laf, is weglopen van proble men, is lekker makkelijk. Supporters die hun rug afkeren van hun club, doen dat ook in het dagelijks leven. Deze supporters lopen weg als er proble men zijn. Gelukkig kan de supportersvereniging trots zijn op haar leden, die hun Ajax door dik en dun steunen. Laat die zogenaamde supporters, hun aangevers en spreekbuizen lekker wegblijven. Je rug keer je niemand toe. Dat je je moet laten horen in een situatie zoals we hebben gehad, is niet meer dan logisch. Ajax maakt deel uit van ons leven, dus zullen wij knokken en roepen langs de kant. ledereen voelt zich wel eens verraden, machteloos en teleurge steld. Ook dat gevoel is een onderdeel van ons Ajax-gevoel, van 100 jaar Ajax. We laten ons toch niet kisten door enkele tegenslagen? Toch? Ik heb me wederom groen en geel geërgerd aan de Support, if you love Ajax. Ik eindig met de woorden en lyriek van David Endt die ik onderschrijf: ,Laat voetbal nog zoiets zijn als hartrakende muziek, als een ontroerend schilderij, als een zinnenprikkelende sculptuur. Iets waarmee je je verbonden voelt en waarmee je je kunt identi ficeren." Ajax dus, met of zonder kroon, want godenzonen zijn immers altijd gelauwerd en gekroond en daarmee van nature koninklijk. Zwijgend zwijg ik, niets behoeft hier gezegd te worden.

AJAX ARCHIEF

Ajax Life (vanaf 1994) | 2000 | | pagina 15