'De uitwedstrijden zijn het mooist,vanwege
het contact tussen spelers en publiek.'
Even plassen
Ajax-Wijk
J dichterbij komt,
word ik steeds bar
Op 2 juni 1971 was Peter Sertons zestien jaar toen zijn
vader hem onverwachts van school haalde. „Hij zei dat
ik naar het ziekenhuis moest. Niet zo vreemd voor mij,
want ik heb hemofolie (een bloedziekte). Maar ineens
stonden we op Schiphol en vlogen we naar Londen. In
het Wembley-stadion speelde Ajax die avond de
Europacupfinale tegen Panathinaikos. We dachten dat
de wedstrijd om kwart over acht zou beginnen. Toen
we dus met enige vertraging tegen achten bij het sta
dion aankwamen, gingen we eerst nog even plassen.
Ineens hoorden we een enorm gejuich: 1-0 door Dick
van Dijk. Sinds 1971 belt mijn vader me altijd op als ze
die goal weer op tv laten zien. Kijk, die hebben we toen
gemist."
De beste herinneringen bewaart de stadsdeelwethou
der aan de uitwedstrijd tegen Atletico Madrid, in het
seizoen 1996-1997. „Thuis was het 1-1 geworden. Met
Arena vooral nodig heeft, is een paar historische over
winningen. De enige echte kritiek die ik heb is dat ze
hebben bezuinigd op liften en roltrappen in een sta
dion van 210 miljoen gulden. Dat is ergerniswekkend."
De GroenLinks-politicus heeft een seizoenkaart sinds
1992, omdat het toen moeilijker werd om losse kaarten
te kopen. Hij bezoekt de wedstrijden altijd met een
groep vrienden, zijn vader en zijn vriendin.
Als kind ging hij al met zijn vader naar Ajax. Vooral de
vele Europacupwedstrijden die hij heeft gezien, herin
nert Peter Sertons zich nog goed. De eerste was Ajax-
Real Madrid, in het seizoen 1967-1968. „De wedstrijd in
het Olympisch Stadion was teleurstellend gua uitslag:
1-1. Uit maakte Henk Groot een fantastisch doelpunt,
Cruijff kreeg in de verlenging nog een paar goede kan
sen, maar helaas werd Ajax toch nog uitgeschakeld.
Vanaf dat moment gingen we vast naar alle
Europacupwedstrijden. De uitwedstrijden zijn toch het
mooist, vanwege het contact tussen spelers en
publiek. Ik merk dat hoe meer je daarin opgaat, hoe
sterker de band met Ajax wordt."
Ajax, maar straten mogen niet naar levende mensen
worden genoemd. Nu worden het de namen van de
stadions die van betekenis zijn geweest voor Ajax;
Anfield Road, Bernabeu, het Prater stadion. We heb
ben ze gekozen in overleg met Ajax. Het is niet mijn
portefeuille, maar ik ga er wel van uit dat we er samen
met Ajax iets moois van maken als straks - in 2001 - de
eerste huizen worden opgeleverd. Natuurlijk ook uit
het oogpunt van pr. Ajax heeft zo'n uitstraling, daar
moet je gebruik van maken."
„Tijdens een reis naar Vietnam zat ik een keer aan de
oever van de Saigon River. Er kwam een jongen naast
me zitten van een jaar of achttien die vroeg of hij zijn
Engels met mij mocht oefenen. Vervolgens ratelde hij
alle namen van het Ajax-team van 1992 op. Ik zei dat hij
er eentje was vergeten, namelijk Wim Jonk. „Ah, num
ber four", zei hij meteen. Zo'n impact heeft Ajax."
zijn vieren gingen we naar Madrid. Vanwege de zenu
wen hadden we al vanaf twee uur 's middags geen hap
meer door onze keel kunnen krijgen. Tijdens de wed
strijd was de spanning haast ondraaglijk. Toen Dani in
de verlenging net was ingevallen, verloor hij op knulli
ge manier de bal. De man voor me staat op en
schreeuwt: 'Hé Dani, harder werken en minder neu-
ken'. Een minuut later verdwijnt de bal in het kruis."
Een soortgelijke ervaring had Sertons bij de eerste
finalewedstrijd tegen Torino in Turijn. ("Daar is 'We are
the champions' geboren als Ajax-lied"). „Wim Jonk
krijgt de bal op 25 meter van het doel. Ik schreeuw kei
hard: 'niet schieten'. Maar gelukkig schoot hij wel en hij
hing. Meteen begon in het vak een grote polonaise.
Maar mijn vriendin pest me daar nog steeds wel eens
mee."
Vanwege zijn liefde voor Ajax heeft Sertons zich ook
sterk gemaakt voor een Ajax-wijk op het terrein van de
Meer. „Ik vond het belangrijk dat de band tussen de
buurt en Ajax zou blijven bestaan. Eerst dachten we
aan namen van spelers uit de drie grote periodes van
