Gelukkig blijft Johan
Cruijff eigenwijs
Oude glorie
brengt Ajax
terug
TEKST: PIET KEIZER
en van de weinige hoogtepunten van het
seizoen is de avond ter ere van Johan Cruijff op
6 april. Veertig tot vijftig topspelers uit het ver
leden zijn door de meester zelf uitgenodigd om nog
eenmaal met zijn allen een kort partijtje te voetballen.
Daarna maken Ajax en Barcelona, die voor Cruijff een
benefietwedstrijd spelen, er een gezellig potje van.
Het hoogtepunt is de voorwedstrijd van al die oudjes
en minder ouderen. Op die leeftijd moet er natuurlijk
gelunchd worden, en dat is dan ook uitgebreid
gebeurd. In het Hilton-hotel krijgen de oud-spelers een
sportmaaltijd, en hun partners wat lekkerders met een
glas wijn. Merkwaardig dat er plotseling zoveel dames
aanwezig lijken (de wijn is prima). Nog net niet zingend
gaan we de bus in. Even daarvoor heeft Rinus Michels
in plaats van de tactische bespreking de spelers een
katje of twee, drie gegeven.
In het stadion gaat iedereen toch maar uit zijn broek.
Robbie de Wit hijst zich ook in zijn trainingspak.
Sommigen maken een serieuze warming-up in de bad-
ruimte. Als eenmaal al die oude glorie op het veld
staat, kan het feestje pas goed beginnen. Ook ik maak
het beginsignaal mee. Ik neem me voor om als eerste
gewisseld te worden. Ik ben tenslotte 25 jaar geleden
gestopt, en dan begin je niet weer eff ies. Voor de mees
ten is het een fantastische uurtje om met al die toppers
nog een keer in het veld te staan. Het enthousiaste
publiek draagt daar ook veel aan bij.
Het is aan Cruijff te danken dat dit alles plaatsvindt.
Het is een happening ter ere van de voetballer van de
eeuw: Johan Cruijff. Gelukkig blijft hij zo eigenwijs.
Anders hadden we de benefiet in Amsterdam nooit
meegemaakt. Dan was die huldiging en die ereronde
er ook nooit geweest. En dan hadden we de rentree
van Marco van Basten niet meegemaakt. Dat was rond
uit fantastisch. Minutenlang werd zijn naam gescan
deerd. De rillingen liepen over m'n rug. De bewonde
ring en het respect voor die fantastische voetballer
waren erg spontaan, mede door zijn onverwachte
entree op het veld.
Een ander hoogtepunt was de huldiging van Cruijff en
zijn benoeming tot erelid van Ajax. Ik blijf wel met één
vraag zitten, waarop ik nooit het antwoord zal weten:
Als Cruijff nou niet zo eigenwijs was geweest en geen
twee wedstrijden had bedongen, wanneer had Ajax
Cruijff dan dit erelidmaatschap aangeboden?
Het wordt nog laat en heel gezellig met het verleden
van Ajax. Alsnog proost, op alle oude en nieuwe
successen van Ajax, Amsterdam.
