column
Voetbal soap
if I# stoppen/
■P
best wel strakker aan willen vast
houden, maar Michels overtuigde
me." Rijkaard speelde tot en met
het WK in Amerika in Oranje.
GROTE BROER
Waar Marco van Basten en met
name Ruud Gullit zich in de voet
ballaars door iedereen lieten kiete
len, prefereerde Rijkaard de luwte
van de coulissen. Weg van alle
drukte. „Spontaniteit heeft zijn
grenzen in de pers", zei hij eens.
Bedachtzaam formuleerde hij zijn
zinnen want „de pers rukte vaak
zinnen uit de eigenlijke context".
In 1993 maakte Rijkaard in Mün-
chen bekend dat hij bij AC Milan
zou vertrekken. „Ik wil nu een
draai geven aan mijn leven", legde
hij uit. Het was illustratief dat met
het vertrek van Rijkaard - en Van
Basten en Gullit - het imperium
van Berlusconi in verval raakte.
Bij Ajax hervond Rijkaard weer
spoedig de liefde voor het spel. In
1995 zwaaide hij met een jongere
garde met zijn derde Europacup
voor landskampioenen. Spelers
als Clarence Seedorf, Edgar Da
vids en Patrick Kluivert zeiden
grote broer tegen hem. De veraf
goding was en is groot, de raak
vlakken nog groter. Bij Oranje
treffen ze elkaar weer. Ook het
respect van de anderen, de niet-
donkere jongens, zal groot zijn.
Rijkaard heeft slechts aan enkele
woorden genoeg.
Het is eerbiedwaardig dat Frank
Rijkaard zich vijftien jaar staande
heeft weten te houden in een rauw
wereldje vol macho's. Het lijkt on
denkbaar dat Rijkaard tijdens trai
ningssessies de zweep ter hand
neemt. Geen geschreeuw en druk
gebaar zoals Van Gaal. Rijkaard
geeft de voorkeur aan het schou
derklopje, de blik in de ogen, een
aanwijzing op het juiste moment.
Kortom: beheersing en geduld:
„Ik heb geleerd dat het prettiger is
om zaken te beredeneren en lo
gisch te verklaren. Ik hecht aan
waardigheid, maar een beetje cy
nisme en lompheid ga ik niet uit
de weg."
Frank en Ronald voetballen weer, en Ajax zal ze in juli 1999 niet meer
tegenhouden. Het Conflict van het jaar is opgelost, de sluimerende
juridische gevechten zijn in de ijskast gestopt. Misschien wel jammer voor
de voetbalwereld, ledereen heeft zijn zin gekregen.
Het voetbal heeft gewonnen, maar eigenlijk zijn er geen winnaars is de
overweging van financiële man Van Os. Die zijn er natuurlijk wel.
Allereerst die twee, zij gaan zo snel mogelijk weg en ik verwacht dat de
resultaten in de Champions League het tijdstip daarvan zullen beïnvloeden.
Als Ajax de kwartfinale niet zou halen, en Barcelona wel, lijkt een
versneld vertrek logisch. Ajax kan dan alsnog een uiterste prijs bedingen.
Het Conflict stond op het jaarlijkse Telegraaf-gala, waar de top van de Hollandse
voetbalwereld aanwezig is, natuurlijk centraal. Op dat galafeest ontvangen de beste speler-
de gouden, zilveren en bronzen schoen. De winnaars kiezen zelf iemand die de prijs
uitreikt en gouden Edwin van der Sar had daarvoor Louis van Gaal uitgenodigd. Frank en
Ronald deelden gebroederlijk de derde prijs en Michael Mols ontving - weer - de zilveren
schoen. Het werd een avond die alle elementen bevatte die een soap populair maken:
Kwaadheid, Arrogantie, Jaloezie, Haat, Vreugde, Vriendschap, Spanning en Onbegrip.
Toevallig zaten vrijwel alle hoofdrolspelers in het Conflict van het jaar binnen een straal
van 25 meter bij elkaar (alleen Michael van Praag ontbrak): Edwin van der Sar,
Louis van Gaal en Danny Blind. Direct daarnaast zaten met hun rug naar deze tafel toe,
Morten Olsen, Heini Otto, Bobby Haarms en Tonny Pronk. Daarnaast Arie van Os en
Hennie Henrichs, met Kees Ploegsma en topscheidsrechter Mario van der Ende.
Hiertegenover zaten Frank en Ronald, de die avond kersverse bondscoach Frank Rijkaard
en nog enkele VIPS.
Soms waande ik me bij de opname van een voetbalsoap. Ik kon alles van dichtbij volgen.
De eens zo hechte relatie tussen Louis en zijn voormalig bestuur bleek volledig verstoord.
Een hand bleef achterwege en dat gold ook voor Morten Olsen en Louis van Gaal.
Ik heb begrepen dat zij achteraf contact hebben gehad. Het hoogtepunt (of dieptepunt,
zeg het maar) was Frank de Boer die zijn oude en toekomstige coach even gedag ging
zeggen. Louis - ik ben Ajax - en Frank spraken natuurlijk over koetjes en kalfjes en de
bloemetjes en de bijtjes. Danny en Morten zaten, met de ruggen naar elkaar, te praten
over hoe het - toen nog - moest zonder hun Boertjes in de Champions League.
Arie van Os bezag dit alles en liep het beeld uit. De problemen vlogen als draadloze
boodschappen door de lucht, naar de slecht afgestelde ontvangers. Blikken en Grimassen
maakten ze ook zichtbaar. Kennelijk kwam tijdens het Telegraaf-gala de lobby op gang die
even rust bracht bij Ajax.
Er ligt echter nog genoeg te wachten: Blijft Olsen, wie worden de opvolgers van de
Boertjes? Saai zal het niet meer worden bij Ajax. De voetbalsoap wordt vervolgd.
Piet Keizer
