Mijn Ajax-gevoel
'MAG' NIET VAN DE ARENA
Het gevoel, dat gaat ver terug. Alvorens men van een Arena afwist.
Jarenlang je door weer en wind inzetten in De Meer en het legendarische
Olympisch Stadion. Supporters begeleiden, kaartjes scheuren. Voor
jouw club, Ajax, met perfecte spelers met ieder een eigen stijl van mooi
voetbal. Daarvoor wilde ik steward zijn.
Opeens wordt de 'schotel' gelanceerd: de Amsterdam Arena. Een groot
succes zou het worden, commercieel de toekomst in. 'Meegaan met de
tijd'. Maar dat dat invloed zou hebben op mijn Ajax-gevoel, had ik niet
verwacht.
Alles werd anders. Nieuwe mensen werden er in de Arena aangesteld.
Velen ervan waren nog nooit bij Ajax geweest. Het werd groter, killer,
commerciëler. Voor een steward betekende dat: niks geen passie voor
Supporter: Irene Dessauvagie (22). Vak 127
het spel van je club. Nee, dat past niet in het Arena-beleid. Geen voetbal
kijken. Status, striktheid. Werken, dat is het motto. Dat was een
omschakeling, zeker voor de oude garde. Elke seconde van het Ajax-spel
was voor mij een Utopia. Maar ik bleef, vanwege mijn Ajax-gevoel.
In het tweede seizoen kwam de nachtmerrie. Mijn functioneren stoorde
de nieuwe ploeg. Ik moest supporters, echte Ajax-supporters,
wegsturen van het gangpad op Zuid, ie ring. Nieuw beleid. Niks
clubliefde. Tegenspraak duldde de Arena niet.
Kijken naar een wedstrijd mag niet besloten de nieuwe mensen. Anders
rot je maar op, voor jou tientallen anderen. Laat me niet lachen; voordat
velen van hen deze baan kregen, wisten ze niks van 'stewarding' af. En,
ik, met mijn Ajax-hart, mocht geen steward meer zijn. Er viel nog te
'overleggen', maar liever hield ik de eer aan mezelf. Maar ik kreeg zelfs
geen gewoon kaartje meer. Inmiddels sta ik op een wachtlijst voor een
seizoenkaart, maar dat kan nog lang duren.
Is dit nu de prijs die ik moet betalen? Is dit nu wat ik verdien? Voor mijn
clubliefde, mijn Ajax-gevoel? Omdat ik het niet kan laten om me te
associëren met de échte supporters? Om naar Ajax te kijken? Een ding
weet ik zeker: mijn Ajax-gevoel wil ik voor geen goud kwijt.
Irene Dessauvagie
46
ajaxlife
«roet
'Ik ga sinds 1993 naar Ajax. Ik ben steward
GEWEEST IN ÜE MEER EN HET OLYMPISCH
Stadion. Tegenwoordig is in de Arena het
MENSELIJKE ERVAN AF. ALS JE NIET MEEGAAT
MET HET AjAX-BELEID, MAG JE VERTREKKEN.
Maar ik kreeg zelfs geen gewone kaart
MEER VOOR WEDSTRIJDEN, TERWIJL IK ME AL
DIE JAREN VOOR Ajax heb uitgesloofd.
Hopelijk kan iemand me aan een nieuwe
kaart helpen.'
De rubriek Vaktaal staat open voor meningen van
supporters. Heb je iets op je lever?
Schrijf een column van maximaal 425 woorden en
stuur die, onder vermelding van naam, adres
en telefoonnummer, naar:
Ajax-Life, Postbus 22944,
I 100 DK Amsterdam o.v.v. Vaktaal.
