KRI
KLEIN
TE
ET
AJAJtlFE
„IK LOOG TEGEN MIJN VADER
OM PROFVOETBALLER TE
KUNNEN WORDEN"
Na een matig vorig seizoen, begon Babang-
ida (24) dit seizoen overdonderend. In de
eerste negen competitiewedstrijden
scoorde hij zeven keer en zijn avontuurlij
ke spel op de rechtervleugel was een ge
not om te zien. Links passerend, rechts
passerend, de tegenstanders vielen met
bosjes om. Het ene doelpunt was nog
mooier dan het andere. Half oktober sloeg
het noodlot toe: op de training scheurde
hij een spier. Gevolg: voor zes weken uit
geschakeld, waardoor Babangida onder an
dere de wedstrijden tegen Feyenoord en
Udinese moest missen.
Alle tijd voor een interview met Ajax-Life
dus, zo leek het. Dat viel in de praktijk
echter niet mee.Ajax' perschef David
Endt: „Het is een groot misverstand om te
denken dat gebles
seerde spelers zeeën
van tijd hebben. Het
is eerder omgekeerd:
een geblesseerde spe
ler heeft veel minder
tijd dan een fitte speler. De revalidatie, het
trainen.de behandeling door dokter, fysio
therapeut en krachttrainer slokken een
groot deel van de dag op."
Vooral daarom gaat een afspraak metTijja-
ni tot twee keer toe niet door. En als hij
eindelijk wél lijkt te kunnen, verschijnt hij
ruim een uur te laat. Een behandeling bij
de fysiotherapeut, inderdaad. Gretig schuift
Tijjani tenslotte aan in het spelershome.
Helaas: de gretigheid geldt niet het inter
view, maar een bordje spaghetti. Smakelijk
eten, tot over een kwartier.
Dan loopt het opname-apparaat toch. Op
verzoek van Tijjani spreekt hij in het En
gels. Nederlands gaat hem weliswaar rede
lijk af, maar in het Engels kan hij zich dui
delijker uitdrukken. Opmerkelijk genoeg is
het juist zijn typische uitspraak van de Ne
derlandse taal, die Babangida een populair
reclamespotje opleverde voor de hoofd
sponsor van Ajax. Het overbekende filmpje
waarin de kleine Ajax-speler dezelfde advi
seur blijkt te hebben als Ajax en zijn grote,
LU
I
u
Qd
z
financiële man.Arie van Os. „Maar een
paar kleine dingetjes", zegt 'Baba' in de
spot. Het contract kan nog niet getekend
worden. Babangida: „Ik vermoed dat ze me
gevraagd hebben vanwege mijn Afrikaanse
accent. En het heeft gewerkt; iedereen vind
het een leuke reclame. Hij maakt de men
sen aan het lachen. Dat is mooi, want ik
hou van lachen. Nee, ik geloof niet dat
men mij uitlacht of zo. Die reclame is leuk.
Het was de bedoeling dat Van Os zo hoog
zou zitten en ik zo laag. Ze hadden me een
extra lage stoel gegeven, zodat ze alleen
maar mijn hoofd, dat net boven de tafel
uitkomt, konden filmen." De eerste keer
dat ik die reclame zag, dacht ik 'daar zit de
rijke, witte man tegenover de mindere,
zwarte man'. Babangida: „Nee, zo zie ik het
helemaal niet. Het is
een reclame die vrolijk
is."
Je hebt ook een co
lumn in Voetbal Inter
national. Babangida:
„Die schrijf ik niet zelf, hoor. Ik vertel mijn
verhaal aan een journalist en die schrijft
het op. Soms komen zij met een idee, maar
ik bepaal wat er in komt. Het is tenslotte
mijn column."
Babangida als columnist, als acteur in een
televisiespot, als bekend voetballer... Drie
bezigheden die niet bepaald gestimuleerd
werden, thuis in Nigeria. Babangida: „Ik
ben geboren in Kaduna, in het noorden
van Nigeria. Ik ben het vierde kind in een
rij van tien.
Reeds op de lagere school wilde ik prof
voetballer worden. Mijn vader zag dat he
lemaal niet zitten. Ik kom uit een midden
klasse familie. Mijn vader was een goud
handelaar, thuis hadden we het goed. We
hadden een mooi huis, gingen goed ge
kleed naar school, hadden ruim te eten.
Mijn vader vond dat alleen losers voetbal
den. In andere beroepen zou ik veel meer
geld kunnen verdienen, zo redeneerde hij.
Het zou dan wel heel stom zijn om te gaan
voetballen.Vergis je niet: we hebben het
hier over ruim tien jaar geleden, Nigeria
was toen helemaal nog niet zo'n bekende
voetbalnatie. Maar geld en aanzien maak
ten mij helemaal niets uit: ik wilde mijn
hart volgen, voetballen dus.Thuis verslond
ik video's van Johan Cruijff, Pelé en George
Best. Hun bewegingen probeerde ik na te
doen. Ik kon echter in het begin niet bij
een club spelen en voetbalde dus veel op
straat. Later ging ik voetballen bij een ama
teurclub."
Niger Tornadoes, een tweede divisieclub,
wilde Babangida even later contracteren.
„Dat betekende dat ik naar een andere
stad moest verhuizen. Ik vond het moeilijk
om tegen mijn vader te zeggen dat ik het
huis zou verlaten om elders profvoetballer
te worden. Ik zei hem dus dat ik naar een
