VOETBAL,
VERZIEK HET NIET.
AJAJqjFE
J
uJL A('.f
0GPctH c/> *f=
°-
nathinaikos. Op 13 oktober 1997 blijft
Swart deze vernedering bespaard: hij wis
selt zelf, net als zijn teamgenoten, continu
door de wedstrijd heen.
Al zijn teamgenoten? Nee, er is er één die
nog de volle wedstrijd (2x dertig minuten)
als een jonge God loopt te voetballen:
Gerrie Mühren. DeVolendammer showt
zijn nog immer briljante techniek, loopt
gaatjes dicht en geeft slimme passes. Bo
vendien zorgt hij uit een vrije trap voor 0-
IDe wedstrijd eindigt uiteindelijk in I -2.
Wim Kieft (met onder andere john van 't
Schip, Jan Wouters, Heini Otto en Keje
Molenaar gastspeler) maakt 0-2, Nathanja
Abel zorgt voor 1-2. Een prettige stand,
vindt ook de scheidsrechter van de twee
de helft, Frans Derks. Op het moment dat
ONA op het punt staat gelijk te maken,
fluit hij af. Het is mooi geweest, en waar-
b«
n,
I 1„ Seno'M
Een gedicht dat Dick van Dijk ooit achter
op een sigarettenpakje krabbelde.
Deze slogan siert een actie. Een actie van nooit meer Beverwijk en nooit zullen we Carlo vergeten. Een actie om onnodig
geweld met een voetbalvleugje een halt toe te roepen. De periode van bezinning is begonnen. De vraag komt bij mij op:
'wie bezint en wie niet?' en 'waarom en waarom niet?' Deze actie is gericht tegen een kleine groep die veel teweeg bracht.
Goed, macht van een enkeling kan de macht van en over een groep zijn. Weer een vraag: 'Is dat dan een leider of verleider?'
Zondag 26 oktober 1997 18.00 uur
Ajax - Feyenoord:Voetbal, verziek het niet. De toeschouwer onderging gezapig de bezinningen en richtte zich op zijn favo
riet. Nu weet iedereen, zo is het nu eenmaal in de voetballerij, dat op het veld de favoriet de tegenstander bestrijdt. Het
komt ook wel eens voor dat er twee tegenstanders zijn, dan doet de scheids ook mee. Maar deze wedstrijd zou het anders
zijn: voetbal, verziek het niet.Vanaf het begin van de wedstrijd floot de scheids in de geest van de bezinning. Even later gaf
de scheids, maar ook de tegenstander, de geest en verziekte het voetbal. De favoriet verzette zich hevig en gaf de geest een
plaats. 'De Meer' was weer terug. Eensgezind werd de schande vast gegrepen en stuk getrokken.Weer die vraag: 'wie be
zint en wie niet?' en 'waarom en waarom niet?'.
Natuurlijk is deze actie een noodzakelijk goed. Maar wiens goed? Die van de supporters, de tegenstander of de scheids?
Het doek viel in de Arena. De strijd was gestreden (4-0) en het voetbal verziekt. Wij supporters gaven het startsein en
werden daarna vergeten. Bezin in het begin... verziek het niet.
Nico Smith
Piet Keizer en Johan Cruijff: de één wat
kwieker dan de ander.
FOTO'S: RON RICHEL
dig. Een ontroerend gebaar van legendari
sche voetballers die hun oude makker
Dick van Dijk nog één keer eerden; in de
kleedkamer bleef zijn shirt met nummer
10 symbolisch achter.
Johan Cruijff laat na de wedstrijd weten
dat zijn méér dan geslaagde optreden -
wat waren die demarrages nog mooi, de
passes slim, de techniek fenomenaal, het
overzicht groot en de aanwijzingen talrijk!
- voorlopig geen vervolg zal krijgen: „Ben
je gek. Dit deden we met zijn allen voor
Dick. Het was mooi zo." Was je moe?
Cruijff: „Niet echt, maar je merkt wel dat
je iets gedaan hebt."
De opbrengst van de wedstrijd om de Dick
van Dijk Memorial Cup bedroeg zo'n hon
derdduizend gulden, die ten goede komt aan
Wanda van Dijk en haar drie kinderen.
