ER EEN TE VEEL IS
RSYERENIGINGEN
AJAX
AJAH.IFE
VISAUTO
RESTAURANT M J I
RONDVAARTBOOT
Tekst: Marcelle van Hoof
120 kilometer lange tocht naar Deventer
(„de Koekstad" kon toen nog zonder
angst voor oubolligheid geschreven wor
den) gemaakt met 29 deelnemers, waaron
der twee vrouwen. In Hilversum werd de
eerste stop gemaakt, uiteraard bij een
café. De eigenaar werd wakker gemaakt,
maar deze verklaarde in zijn onderbroek
staande, geïrriteerd dat er vóór zeven uur
niet getapt werd.
Dat mocht de pret niet drukken. Onder
aanvoering van mevrouw A. Goldewijk (de
andere dame was vóór Nijkerk afgestapt)
werd de tocht hervat. Men kwam om tien
over half een in Deventer aan en wie
kwam men daar als eerste tegen? Juist, het
Ajax-elftal dat zich in een hotel had geïn
stalleerd. Na de wedstrijd (0-0) stapte het
overgrote merendeel van de cyclisten in
de trein, maar acht dapperen gingen ook
„per stalen ros" terug naar Amsterdam.
Onderweg moesten „zij zich regelmatig af
kloppen" (de wegen waren immers niet
geasfalteerd), maar om exact half twee was
men weer, zonder platte banden, terug op
het Ajax-terrein...juist op tijd voor de re
turn van Ajax-Go Ahead! Ajax verloor met
1-0, maar enkele supporters hadden een
historisch Pinksterweekeinde beleefd.
Begin jaren dertig begon het bij een der
tigtal Ajax-supporters helemaal te kriebe
len. Hun club behoorde tot de besten van
het land en dat bracht met zich mee dat
Ajax als afdelingskampioen zich geregeld
plaatste voor de kampioenscompetitie.
Welnu, het leek die Ajacieden wel handig
om gezamenlijk naar die 'verre' uitwed
strijden (Veendam, Enschede,Almelo) te
reizen. Daartoe nam men in die tijd een
visauto, maakte die schoon en zette een
aantal banken in het vehikel. Instappen
maar en wegwezen! Deze luxe kende zo
zijn beperkingen. Bij hevige kou daalde de
stemming in de Ajax-supportersvisauto
tot onder het nulpunt. Óp 24 juni 1934
ging het helemaal mis. Onderweg naar Al
melo voor de wedstrijd tegen Heracles
kreeg het voertuig panne. Pas na afloop
van de wedstrijd arriveerde de harde kern
Ajax-supporters bij het voetbalveld. Een
geluk bij een ongeluk, want zo had men de
2-1 nederlaag van Ajax tenminste gemist.
Ajax-supporters zaten trouwens nooit bij
de pakken (panne?) neer.Twee jaar eerder,
op 24 april 1932, hield de Ajax-'suppor-
tersbus' reeds zijn eindstop in Diemen,
terwijl de eindbestemming toch echt
(Sportclub) Enschede was. Geen nood.de
portemonnees werden te voorschijn geto-
verd en voor het as
tronomische bedrag
van 75 cent 0,75)
huurde men snel een
verhuisauto en was
daardoor ruim op
tijd voor een specta
culaire 3-3.
Dit alles gebeurde
echter nog onoffi
cieel. Op 17 novem
ber 1937 besloot
men, dat als men
pech onderweg zou
krijgen, men het
voortaan in een offi
cieel verband zou
doen. Of zoiets. In ie
der geval: de eerste
Ajax-supportersver-
eniging werd opge
richt. Er werden heu
se reglementen op
gesteld. Opvallend was dat dames (die
geen lid van Ajax zelf mochten worden)
wel tot de supportersvereniging werden
toegelaten. Net als de heren moesten zij
echter wel minstens zestien jaar oud zijn.
Merkwaardig was de bepaling dat de ver
eniging uit ten hoogste tweeëndertig leden
mocht bestaan. Het (enige) doel van de
vereniging werd ook vastgelegd: het bijwo
nen van alle uitwedstrijden (bij thuiswed
strijden ging iedereen op eigen gelegen
heid naar De Meer). De contributie be
droeg 35 cent per week; het bestuur zorg
de dan vervolgens voor een touringcar en
plaatsbewijzen.
Als een supporter verhinderd was om een
uitwedstrijd te bezoeken, moest hij toch
zijn contributie betalen. Hierop was één
uitzondering mogelijk: als de fan ziek was
geweest, kreeg hij zijn geld terug, tenmin
ste na een beoordeling van zijn ziekte
door het bestuur van de supportersver
eniging!
C.J. la Fleur was vanaf het begin af aan lid
van de supportersvereniging. Na een paar
jaar werd hij zelfs voorzitter. Onder zijn
bewind werd na de oorlog het reglemen
tair toegestane aantal leden meer dan ver
dubbeld, terwijl de leeftijdsgrens werd op
geschroefd tot achttien jaar. Zo'n tachtig
Ajacieden reisden hun club inmiddels ge
organiseerd achterna. Nóg meer leden
werd niet wenselijk geacht. Immers, onder
weg wilde men iets in een restaurant nut
tigen. En welk restaurant was berekend op
meer dan tachtig mensen?
Dopo 180 minuti di lenta agonia si spenta l'esistenza
dell'
per la notevole Supremazia Tecnica ed ineguagliabile caparbietè atletica
della VECCHIA SIGNORA BIANCONERA
Ne danno il triste annuncio:
la Societa, II Presidente, i Dirigenti, l'Allenatore, i Calciatori, gli Sponsor,
e la TIFOSERIA TUTTA
Le esequie muoveranno dallo STADIO delle ALPI di Torino
il giorno 23 Aprile 1997 alle ore 22.30
IL PRESENTE VALE PER RINGRAZIAMENTO
Een 'grapje' van een tweetal Juventus-supporters: de middag
voor de laatste Juventus-Ajax verkochten zij in Turijn reeds dit
overlijdensbericht aan bij stoplichten wachtende automobilis
ten.
Uitgebreid eten was helemaal uit den
boze. De gemiddelde supporter werd
daartoe niet draagkrachtig genoeg geacht;
zodat alleen na afloop van een wedstrijd
uit de kampioenscompetitie samen werd
gegeten!
Waren er nou nooit relletjes in die tijd?
Welzeker, na afloop van NEC-Ajax (0-6)
op 6 juli 1947, gedroegen de Ajax-suppor
ters zich volgens de lokale politie iets te
uitbundig. Zij werden, al feestend over het
zojuist behaalde landskampioenschap van
Ajax, uit elkaar geslagen.Voorzitter La
Fleur liep daarop onmiddelijk na een
hoofdinspecteur en deed zijn beklag over
het overheidsgeweld, met als resultaat dat
de Ajax-supporters zich ter felicitatie bij
de kleedkamer van hun favorieten moch
ten opstellen.
De Ajax-supportersvereniging toonde zich
gul bij een kampioenschap.Voor iedere
speler was er een herinnering, zoals een
vaantje met een vredesduif, een sigaretten
koker of een schemerlamp. De kosten
voor dergelijke luxe-cadeaus werden hoof
delijk over de supporters omgeslagen.
Het was echter niet altijd pais en vree tus
sen de Ajax-fans, In de loop der jaren werd
er steeds meer gekibbeld over wie bij wie
in de twee bussen mocht zitten. Het resul
taat van deze territoriumdrift was dat op
het moment dat Ajax Europa begon te ver
overen, het maximaal toegestane aantal le
den was teruggebracht tot één bus, ofte
wel vijfenveertig leden.Voor een uitwed-
